Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi. Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğini hissetti.Genç kızın Bütün vücudu olgun kıpkırmızı bir çilek gibi kokuyordu.Adam bu kokuya resmen 'mest' olmuştu.Hiç bir zaman onu bir kardeş gibi görmemişti. Adam birden kendinden bağımsız bir şekilde ellerini kızın yanaklarına koydu.O anda bütün vücuduna elektirik akımı sarmıştı.Adam her defasında bu karşısındaki kıza sözde baş belası diyordu.Ama normalde o onun tatlı baş belası oluyordu, Derin bir nefes alarak gözlerini kapadı ve kelimeler dökülüverdi dudaklarından.. "Tüm siyahlılığımla gökkuşağın olmaya geldim'' ********* 10/2/217 genç kız edebiyatında birinci sırada!

Sınıf arkadaşlarının tanımadığı bir çocuğu bıçakladığına şahit olan Defne, adım adım isyana sürüklendiği sırada gerçekleri öğrenme uğruna atıldığı her olayda düştüğü komik durumlara tanık olurken, onu çileden çıkaran tek şeyin bununla sınırlı kalmadığını göreceğiz... Kapak tasarımı yazara aittir. ©Tüm hakları saklıdır.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Selam öncelikle bu hikaye için çok fazla emek harcıyorum sizden de karsılığını bekliyorum.:-) Konu sevmeyi bilemeyen değer verdiğini alamayan kızın hikayesi. İYİ OKUMALAR...

Aşk bu kadar saf olabilir miydi gerçekten? Peki ya yolları kesişen iki genç bu dünyaya karşı el ele mücadele edebilir miydi? Yağmur ruhu çocuk kalmış, 21 yaşındaki sakar bir şirineydi sadece... Kıvanç ise ukalalığının altına sevecenlik gizlenmiş 24 yaşındaki bir çimen gözdü yalnızca... Kader ise bu ikisini bir araya getirmişti sadece bir anda...

Babası tarafından geçmişinin esiri olmuş bir kız Geçmişinin ezikliği altında kalmış bir erkek İşin garibi ikisi de mafya İşin garibi ikisi de acı çekmiş İşin garibi ikisi de aşık Önlerindeki tek engel gururlarından dolayı aşklarını geriye iten kendileriydi **** Rüzgar ve Gece aşkı klasiklerin dışında bir aşktı. Onların aşkı ne bembeyaz bir yıldız kadar parlaktı, Ne de yıldızsız bir alacakaranlık gibi simsiyahtı Onların aşkı ne miydi? Onların aşkı birbirlerinin yıldızlı geceleri oluşuydu Onlar birbirlerinin yıldızıydı İşin garibi onlar bunun farkında değildi ........İyi okumalar...... **BU HİKAYE BANA AİTTİR ....** **Telif Hakkı Bana Aittir.** **Hiç Bir Yerde Kopyalanamaz Veya Basılamaz**

yeni okulunda ilk defa aşkı yaşıyacak olan bir kızın hikayesi

Çok yakın dost olan ve birbirlerini ne pasına olursa olsun koruyan ASABİ dört kızın hikayesi

Onlar her zaman her seyleriyle birbirlerinin ilkleri oldular.Birbirlerine zarar verirken ayni zamanda merhemde oldular.Onlar birbirlerini tamamlamalari icin yarim yaratilmis ama mukemmel donatilmis asiklardi.Birbirlerini yeni yeni kesfederken, ask vucutlarini talan ederken, baslarina gelecek felaketlerden bihaber aski,mutlulugu ,huzuru birbirlerinde kesfederken, kader onlara acimayacakti.Kader onlara dusman olmuscasina hep birbirlerinden kopmalarini yazarken aslinda yureklerindeki bagi kader bile kopramiyacakti.Atesi Ada,Adayi Atesi tamamlardi ancak.Birbirlerinden kopsalarda yine birbirlerini onlardan baska kimse onaramayacakti.Onlar imkansizligin temsili olacaklardi ama simdi hic birseyden haberleri olmadan birlikte gecirdikleri ilk ve son yilbasina girmislerdi. *** Ada ogretmen,Ates ogrenci ve onlarin imkansiz aski... Simdi sakince gozlerini kapat ve ruyanin tadini cikar.Cunku uyaninca bu ruyanin kaybedeni sen olacaksin...(Umutsuzlugun hikayesine hos geldiniz.İyi yolculuklar...)