Το χειρότερο ναρκωτικό που μπορεί να σου κάψει το μυαλό ειναι η σκέψη... Ώρες ατελείωτες γεμάτες σκέψεις και αναζήτησης για διάφορα θέματα... Εδώ θα μοιραστώ διάφορες σκέψεις και γνώμες μου...
Όπου μια δεκαεπτάχρονη ερωτεύεται το χάος, ακόμη κι αν αυτό, συναντάται στο πρόσωπο ενός συμμαθητή της, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό της. #1 Ποίηση #1 Μικρού Μήκους Book 1 Cover made by; elliBabex
Το αληθοφανές ψέμα είναι η αλήθεια ή το ψέμα;Ζωές σβήνουν γεννιούνται και εγώ ακόμα εδώ , να παλεύω να βρώ την αλήθεια , την αλήθεια μέσα στο μυαλό μου. Παρελθόν. Η μόνη μου παρέα ,ένα ρολόι. Τίποτα άλλο δεν άφησες πίσω. Μονάχα ένα ρολόι. Ή Ίσως είναι και αυτό ψέμα; Δεν έχω τέλος. Τελείωσα ξόφλισα.
«Έχεις πλέον αισθήματα για εμένα ή πέταξαν κι έφυγαν;» «Δε φεύγουν τα αισθήματα, οι άνθρωποι μόνο» 2016-
Η Τζέμιλη δεν είναι μια συνηθισμένη 16χρονη. Όχι δεν είναι ούτε μια μοχθηρή βρικόλακας, ούτε μια πεινασμένη λυκάνθρωπος. Ούτε καν μια εξορισμένη πριγκιπισα. Ειναι μια κοπέλα που κυριολεκτικά μυρίζει Επανάσταση. Τα πάντα γι'αυτήν είναι μία στρατηγική και μία μάχη που θα κερδίσει, χωρίς καμία απώλεια. Το πεδίο όμως δε...
Μια αθώα και γλυκιά κοπέλα ζει τη φοιτητική ζωή σε μια ονειρεμένη πόλη, τουλάχιστον έτσι πιστεύει, ώσπου ένα 'άτακτο' αγόρι της κλέβει το αγαπημένο της ρόφημα, ένα ποτήρι πράσινο τσάι. < Έι, δώσ' το πίσω. > <Όχι τόσο γρήγορα, μικρή>
Αυτός:ψιλός κάστανα μαλλιά κάστανα όμορφα ματια,οταν τν έβλεπες δν μπορούσες εύκολα να πάρεις τα ματια σου απο πανω του.Γυμνασμενος φαρδιές πλάτες χέρια με αρκετά τατουάζ,αλλα αυτο που σε μαγνήτιζε ηταν τα ματια του.Κατι είχαν κάτι το μελαγχολικό που σε έκαναν να θέλεις να μάθεις γιατι ηταν ετσι..!! Αυτή:όμορφη κοπελα...
-"Για να κανουμε τον Ορεστη να σε προσέξει... την Σια να μετανιωςει που με απατηςε και όλες τις άλλες να σταματηςουν να σε περιφρονούν και να με πριζουν ,πρεπει να κανουμε κατι πολυ απλό " Λει και ενω παίζει με τα κλειδιά της μηχανής του σταματάει και με κοιτάει "Να το παίξουμε ζευγάρι "- Ροζυ-17χρονη δυναμική μεν αλ...
*2016 WATTYS WINNER* ___________________ "Ίντεν πρέπει να καταλάβεις πως δεν είμαι άνθρωπος. Δεν έχω ψυχή" τα βαθυγάλανα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου. "Δεν το πιστεύω αυτό". "Πρέπει" είπε με ψυχρή φωνή. "Όχι" επέμεινα πεισματικά, "Πιστεύω πως νιώθεις όπως νιώθω και εγώ. Έχεις αισθήματα όπως και όλοι. Μπορείς...