"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

11.02.2017 "Her yanış, yeni bir doğuştur." • Öznur, Izmir de yaşayan bir üniversite öğrencisidir. Küçüklüğünden beri yetimhane de arkadaşı Asu ile yaşamış, 18 yaşına geldiklerinde oradan ayrılıp bir eve çıkmışlar ve okula oradan devam etmişlerdir. Hayatları ummadıkları anda değişirken bütün olaylar çorap söküğü gibi gelişir. Serkan ile olan aşkı, hayatının aslında yalan üzere kurulması, gerçekte kim olduğunu ve kaybettiği ailesinin bir anda ortaya çıkmasıyla arafta kalır. • Gözlerimi yumdum, yaşlar bir bir akarken, sırtımda bir el hissettim, burnuma dolan meyve kokusuyla içime derin bir nefes çektim. Ve kendimi bırakarak Serkan'a sarıldım ve ağladım. Iki elimle üstünde ki tişörtün kenarlarını sıktım, başımı göğsüne bastırdığımda, sırtımda ki elini belime indirerek beni kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı. Bu....huzur vericiydi....