Ben simal soykan. Soykan ailesinin biricik prensesi. Ha tabi başkalarının gözünde öyle görünüyor. Ailem için iş hep ön plandaydı,benden daha çok işlerini önemserlerdi. Ben ailemin yarım bıraktıkları işi,o unuttukları kızıyım. Peki bu sefer işleri yüzünden hayatım değişirse. Değişmekle kalmayıp duygu karmaşası yaşarsam. Bu benim hikayem,peki hikayemin sonu nasıl olacak. Klasik bir mutlu son mu? Yoksa hiç beklenmeyen şekilde hayalkırıklığıyla mı? ________________________ - Bana karışmaya hakkın yok pars karan,dedim bağırarak. - Karışırım! Bana karşı gelmeyeceksin anladın mı? Kısa giyinmeyeceksin,erkeklerle konuşmayacaksın. Bunu bana yapma! Bana bu acıyı yaşatma simal,dedi pars acı çeker bir tonla. - Sen hangi hakla bana karışabilirsin? Sen benim hiçbirşeyim değil- Sözümü kesen bedenimi saran güçlü kollar olmuştu. Ben şaşkınlık içerisindeyken pars benden ayrıldı. - Yanılıyorsun! Ben senin hayatın da o farkedemediğin başrol oyuncusuyum,dedi ve dudaklarıma yapıştı. ➿KÜFÜR İÇERİR➿

Her şey senin mutluluğun için diye başlamamalı cümleler. Önemli olan sen ve benden çok biz kelimesidir. Hayatınızda ne olursa olsun üçüncül kişilere yer vermeyiniz. Unutmayınız zoraki durumlarınızda seçtiğiniz tercih sizin tercihiniz değildir. Alal acele sevişinden hicrana düşeceğimizi anlamalıydım. Sahte bakışlarını tutulmayacak sözlerini farketmeliydim belkide. Anlamalıydım diğer yarım olmaktan çok diğer yârinin olduğunu.Kalbinde hissetmeliydim koca bir bensizliği.Bensizliğin içinde lâl olmuş sensizliği.Ne diyeyim, nasip değilmiş. Aklıma sığdırdığım gibi kalbimede sığdırırım sensizliği.Sen başkasıyla yeni aşklara yelken açıp etrafına mutluluk saçarken ben kalbime gömdüm seni. Ne olduysa zemheri gecelerimde oldu. Anladım asıl aşkı ve sevdayı... Bitiriyorum be çocuk bitiyorum. En çok ne üzüyor biliyor musun? Hayallerimizin yaşanılmayacak olması. Ya da tam olarak öyle değil. Yaşanması, hayallerin yaşanması. Fakat başkalarıyla, başkalarıyla yaşanması...