Soğuk titretti vücudumu... Uçurumdan gelen esinti saçlarımı savururken gözyaşlarım bir bir düştü yere. Hıçkırıklarım boğazımda dizilirken çıplak ayaklarım bir adım daha attı ileriye. Şimdi sadece tek bir adım kalmıştı bütün hikayenin sonuna. Ne yazık! İyi bir yaşam için her şeyden kaçmak isteyen ben, bugün kötü yaşama yenik düşmüştüm. Elimde duran soğuk metali tam kalbimin üzerine dayadığımda hiç düşünmeden tetiği çektim ve vücudum uçurumun boşluğuna bıraktı kendini. Son duyduğum ses yine onun sesiydi. "Hayır!" Ölümüm kısa ve netti...

Merhaba, eğer şu an bu yazıyı okuyorsan mutlaka bir nedeni var. Mavi'nin sana söylemek istedikleri var. Ama onu sen bulacaksın. Dünyaya geldiğinde elinde bir torba vardı. Önce hislerini doldurdu, sonra düşüncelerini. Yürüdü ve insanları izledi, onları doldurdu torbasının içine. Kocaman binalar vardı, su birikintileri, uçsuz bucaksız dağlar, denizi ve gökyüzünü birbirinden ayıran ufuk çizgisi.. Onları doldurdu. Sonra gökyüzüne baktı. Torbasına koyamayacağı kadar çok yıldız vardı. Heyecanlandı "bakın orada!" diye bağırdı. Parmağının ucunda diğer yıldızlara hiç benzemeyen bir yıldız vardı. İnsanlar görmedi. Anlatmaya çalıştı, ama herkes parmağının ucunda bir boşluğa baktıklarını söyledi. Anlaşılmayı sevmedi. O yıldız; onun gökyüzündeki yansımasıydı. Torbayı bir kenara koydu. Ve kendi dünyasını çizmeye karar verdi, bir büyü çemberiydi bu. İnsanlar bu çemberin içindeydi. Ve o dışındaydı. Dışındayken hikayesini yazmak için çok zamanı vardı. Çemberin dışına taşabilen özel insanlar için, kaybolan yıldızın ışığı altında daima yazıcaktı. Bu hikaye kaybolan tüm yıldızlar için. Çemberin dışında sizi bekliyor olacağım.