Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath

MEB'den bütün öğrenciler olarak neden nefret ettiğimizi açıklayan yazılarım.

Sonumuz onlar kadar yakın. --- Dünyamız artık sadece insanlara ev sahipliği yapmıyor. Artık Phenome' lar ya da bizim deyişimizle melekler de buradalar. Nadir olsa da iki ırkın karıştığı durumlar var, doğan bebeklerden hayatta kalmaya başaranlara ise Phuman adı veriliyor. Phumanlar iki ırka da hiç benzemiyorlar, kusursuzlar ve iyi avcılar. Özeller ama sıradanlar, hem insanlar hem değiller. Ama meleklerin asıl amacı ırkımızı çeşitlendirmek veya barış değil. Onlar kanatlarını üzerimize sarmaya, Dünya' mızı ele geçirmeye geldier --- Copyright © 2015

< Bu hikaye Stephenie Meyer tarafından yazılmış Alacakaranlık serisinin çarpıtılmış halidir. > Arkama dönüp deli anneme son bir bakış attım, yerdeki güvercin ile politika tartışıyor gibi görünüyordu. Hoşçakal bile demeden elimi salladım ve duvarlarına ne olduklarını bile anlamadığım şeyler çizilmiş havaalanına girdim. Yol boyunca yaptığım tek şey etrafımdaki salak insanlara bakmamaya, telefonumda çalan Mickey Minaj albümüne odaklanmaya çalışmaktı. +++++ Spoons terkedilmiş bir Disneyland' e benziyordu, her yerde kafaları kopmuş Minnie ve Mickey Mouse oyuncakları vardı. Beni havaalanından alan babam ise kasabadan daha deli gibiydi, sürekli Instagram' ına selfieler ekliyor, tweet atıyordu. Okul hepsinden daha beterdi, ta ki onu görene kadar: Karışmış pembe saçları ve bembeyaz teniyle beni büyülemişti; giydiği mor, kapli tişört ise ruh eşi olduğumuzu kanıtlıyordu. Ona yaklaşabilmem için emo kardeşlerinden kurtulmam gerekiyor, ama bildiğim tek bir şey var. Ölü yada diri, benim olacak.