Gamze, sessizliğin içinde kaybolmuş bir kız. Ömer, kalbinin sesine kulak veren bir adam. İki farklı yalnızlık, kaderin avlusunda kesişirse... Gamze'nin dilsiz sessizliği, Ömer'in en derin yarasına mı dönüşecek, yoksa sonsuz bir aşka mı?" Bir Anadolu konağında geçen bu aşk hikayesinde, gelenek, gurur ve sevda birbiriyle savaşacak. Ömer, Gamze'yi yalnızca seyretmekle yetinecek mi, yoksa tüm dünyaya karşı onu sahiplenmeye cesaret edebilecek mi? Bir aşk, bir bekleyiş... Ve gözlerden konuşan bir sessizlik."

Bir kadın, Hayatı zor yoldan tecrübe eden, zor bir karar vermeye itilen, dimdik ayakta kalan... Bir adam, Sevmeyi bilmeyen, henüz yeterince büyümeyen... Bir yabancı, Kadının her anında yardımcı... Ve bir çocuk, Geleceği masumiyetle yıkanmış, geçmişi karanlıklarla sarılı... Zeynep'in zor bir hayatı vardı. Alaz hayatına girdiğinde işleri onun için daha da zorlaştıracaktı. Çam ağaçlarının efsunlu kokuları arasında geçen bir yazın ardında birbirine mahkûm olan iki yaralı ruh kalacaktı. Bir karar bir oğlu babasından ayıracak, bir kadına sıfırdan başlama imkânı sunacaktı. Tekrar karşılaştıklarında iki ayrı hayat bir araya gelebilecek miydi? Yoksa her şey için çok mu geçti? "Gitme Zeynep..." Buruk bir tebessüm yerleşen yüzünü Alaz'a çevirdi. Ateş'in birebir kopyası gözlere bakmak onun için çok zordu. Oğluna her baktığında yüreğinde kabaran sevgiye, bu adamın kendisine yaptıkları karışıyor; duygularını çamurlu bir su gibi bulanıklaştırıyordu. Ellerini Alaz'ın tutuşundan kurtardı. "Giden ben değilim, Alaz. Giden hep sendin. O yaz, ağaçların arasında sevgimi ve bebeğimi terk eden sendin. Düğün gecemizde başka kollara koşan yine sendin. Evliliğimiz boyunca her gece başka bedenlerde kendini kaybeden sendin. Ateş'i babasız bırakan da sendin. Ben gittiğimde bile aslında sen orada değildin. Gitme diyemezsin sen bana. Bana gelmek için hiçbir çaba sarf etmemişken, benden bir kere daha kendimi senin için feda etmemi bekleyemezsin!"

7 sene boyunca Elgiz kendisi ve ikizler icin yeni bir yaşam kurmaya çalışmıştı.Tolga onu ve kendi ailesini terkettiginde 17 yaşındaydı.Genc kiz kalbinde acılan yaranın hiç kapanmayacagini düşünüyordu.Evlilkleri 3 saat sonra Tolganin ulkeyi terkedisiyle neredeyse basladigi gun bitmisti.8 ay sonra iki tarafta avukatları aracılığıyla bu zorunlu evliligi bitirmislerdi .Elgiz onu asla affetmeyecekti.Ayri geçen yıllar boyunca ikiside değişmişti.Tolga bosanma belgelerini imzaladiginda buyuk bir yukten kurtulmus olmanin sahte mutlulugu ve Karina Berena nin kollariyla sarrmalanmisti.Dogru bildigi tum yanlislarida bu hirsli ve bencil kadının kollarında gerçekleştirmişti. Elgiz simdi ayakları uzerinde duran olgun güçlü güzel ve özgür bir kadındı.Tolga ise uçarı ruhunu dizginlemiş başarılı bir iş adamı olmuştu.Gecmisteki hatalarını yeni idrak etmis yılların kayiplari omuzlarında onu çıkmaza sürüklüyordu.Karina yi geçen yıl kaybetmişti. Bu ölümün ardından kadının kirli yaşamı ve tüm bencillikleri Tolga nin yüzüne adeta sırasıyla çarpılmıştı.Sanki herşey organize edilmiş gibi baba olduğunu da bu süreçte öğrenmişti.Elgiz Tolga nin dönüşüne kadar yaşamının eksiksizliginden emindi.Simdi onun yeni gidişinden sonrada eksiksiz olacağından emin olduğu gibi.

♥♡♥

"Çünkü gülüşün siyahın içindeki beyaz gibi... " Zeynep Karaca İnatçı, deli dolu, güzeller güzeli saf aşık... Emir Karadağ Gözü kara, acımasız, bir o kadar romantik bir kıro... Siyah ve beyazın muhteşem uyumu... İki deli aşık, İki manyak... Dolu dizgin, hırçın, tehlikeli bir o kadar eğlenceli bir aşk♥️

"Buyurun kime bakmıştınız?" Bana yöneltilen soruyla sol tarafıma dönüp, her haliyle şirket çalışanı gibi görünen kıza baktım. "Toplantı ne zaman biter acaba? Eşim içeride de. Onu bekliyorum." "Bilmiyorum... Eşiniz kim?" "Sana ne can- yani şey. Yiğit. Yiğit Güneysu." "Ha. Şu şey..."dedi devamını getirmeden. Yiğit deyince gözleri parlamıştı. Sahte bir gülüş bahşedip konuştum: "Evet şey... Eşim."dedim kelimelerin üzerine basarak. Kaşlarını kaldırdı yalancı bir şaşkınlıkla. Daha sonra başını sallayıp yanımdan uzaklaştı. Kollarımı birleştirip bana en yakın duvara yaslandım. "Şeymiş!"diye söylendim. "Sana bakmaz, o benim." ... "Gene ne oldu?"dedi Yiğit bana yetişip. İlerideki az önce konuştuğum kızı işaret ettim. "Tanıyor musun?" "Ha o mu? İyi kızdır o? Niye sordun?" İyi kız diyor ya. Çıldıracağım. Kıskançlıksa da kıskançlık. Böyle kocayı kim kıskanmaz. "İyi o zaman. Siz iyi iyi geçinin." Asansörün bu kattan geçtiğini görünce yetişip düğmeye bastım. Arkamdan geleceğini bilmesem asla onları aynı ortamda bırakmazdım. "3. katta işim var."dedi. "Bana ne?"dedim. Asansör hareket etmeye başlayınca bana bakmasın diye aynaya döndüm ama yanlış bir karar aldım. O da aynaya dönüp bana baktı. Benim aksime gülüyordu. "Gülme!"dedim. "Neden?" "Komik bir şey yok çünkü." Çenesini sağ omzuma koyup arkamdan kollarını bana sardı. Aynadan hala bana bakmaya devam ederken konuştu: "İzmir'e geleli birkaç gün olmuş. Sence ben o kızı böyle söyleyecek kadar tanıyor olabilir miyim?"dedi ciddi bir ses tonuyla. "Ne? Nasıl? Ama o..." E kız bana tanıdığından bahsetmemiştiki. "Neden böyle söyledin o zaman?" dedim dememem gerektiği halde. Başını omzuma yatırıp genişletti. Tahmin etmeliydim. Ve o an utançtan kıpkırmızı olacağım kelimeleri sarf etti. "Beni kıskanınca çok güzel oluyorsun çünkü."

19 yaşında genç bir kız ailesiyle mutlu bir hayat sürüyorken birden annesinin ölümüyle mutsuzluğa sürükleniyor. mutsuzluğa sürüklenmesinin nedeni ise babasını kızının geçmişte yaptıklarından dolayı annesinin katili olarak görmesi. babasının biraz zaman sonra işlerinin kötüye gidiyor ve çare olarak tefeciden borç alıyor eğer arkadaşlar gerçekten devamını merak edenler okumaya başlasın ve görsün Arkadaşlar bu arada benim ilk hikayem gerçekten bu ilk bölün sıkıcı olabilir diğer bolumleri paylaştığımda anlayabilirsiniz yani kısaca bildiğiniz kapalı hikayeklerden degildir normal hayatanda alıntı vardır ayrıyeten yazim hatarim ve cumledeki bozuklukluklarimdan dolayi ozur dilerim okuyan arkadaşlar lutfen görüşlerinizi belirtin. Başlangıç tarihi:12/04/2017

Birbirinden farklı iki hayat birleşti.Aşkla dolu yıllar geçti.O yılların ağaçları yeşerdi ilk meyvesini verdi. İsmini ALEL koydu iki aşık.İsimlerinden yeni bir isim koydular ilk bebeklerine... Ardından ağaç bir meyve daha verdi.PUS koydu ismini kadın. "Aşkımızın kalbimin camında bıraktığı Pus..." dedi adam.

"Kendini kurtarmak için,kardeşini kurban ettin,Zilan.Tam da sana yakışacak bir hareket," dedi,ayakkabılarının sesi tüm arazide yayılan adam.

URFALI SEVERSE BÖYLE OLUR ZÜMRÜT! YANGINIM KOR YEŞİLİ OLUR! SEVDAM TAN KIRMIZISI OLUR! Sonuna değin değil SONSUZA değin olur! Urfalı severse adı Şiraz olur! Anlatılansa dilden dile gezen DESTAN olur! Ya o Urfalı'yı da seven bir Urfalı çıkarsa? İşte o zaman Şanlıurfa kadar asil, Sur içi kadar geçilmez bir sevdaya adını veren olur!