Arkeolojik çalışma yaptığı sırada geçmişe giden bir kadın tarihi değiştirebilir miydi? [Tamamen hayal ürünüdür.] #Tarihi 1

Kalın ansiklopedi boyutunda olan eski kitabı elime aldım. İsmi dikkatimi çekmişti. "Zamanda Kaybolmak ha?" diyerek mırıldandım kendi kendime. Merakla arkasında yazılı yeri mırıldanmaya başladım. "Zamanda kaybolmak istiyorsan eğer, bu kitabın büyülü sayfalarında gezinmeye değer! Geri dönüş için gizemleri çözmen gerek. Kaybolmak için büyülü sözcükleri söylemen gerek. Abraka dabra! Açıl büyülü kitap açıl! Zaman yolcusu kaybolmaya geliyor! Bu bedeni al ve bu kitaba savur!" Yalnızlıktan ruhu daralan Hifa bu yalnızlığa daha fazla dayanamaz kaderini değiştirecek olan bir dua eder. Ettiği bu dua onu yaklaşık beş buçuk asır geçmişe götürür. Kitap bu genci kendi gizeminde kaybeder. Bakalım onu bu yolculukta daha neler bekliyor? Eğer sende Hifa'nın bu karmaşık yolculuğunda kaybolmak istiyorsan doğru yoldasın! Yetişkin içeriklidir.

Elif 21 yüzyılda yaşayan, hayatında sadece nenesi olan yalnız ve depresyonla mücadele eden bir hemşireydi. Bir gün nöbetteyken cok sevdiği bir hastasını kaybetti. Bunun üzüntüsü ile başa çıkmaya çalışırken ansızın kendini 13. Yüzyılda buldu. Hayat Elif'e acımasız sürprizler hazırlamıştı. Ve bir de AŞK. Elif 13. Yüzyılda aşkı bulsa bile o zamanda yaşaması mümkün müydü?

Sanıldığı gibi bir büyücü değilim, bir aşçı da. Aslında sadece kimliğini gizleyen kraliyet ailesi üyelerinden biriyim. Eskiden böyle sorunlarım olmazdı, kalbimi her defasında tepetaklak eden o Rultam Prensiyle tanışmasam muhtemelen böyle bir şeye ihtiyaç da duymayacaktım. Sert bir adamdı, çehresi de kendisi gibi sert hatlarla çevrelenmişti ve muhtemeldir ki benden nefret ediyordu. Evleneceği prensesi ararken benden yardım istediğinde bunu kabul etmek zorunda kalmıştım ve her gece onu ayrı bir prensesle görmek kalbimi neden bilmiyorum, biraz acıtmıştı. Beni bir aşçı zannediyordu, beni sevmesi için esasında hiçbir sebep bulunmuyordu. Kayda değer hiçbir meziyetim, dikkat çekici hiçbir özelliğim yoktu. Hayal dünyamda ona yer vermem bile bir aptallıktı ama bir türlü kendime söz geçiremiyordum. Belki de artık kimliğimi açıklama vaktim gelmişti. 09.08.25 | 2. #tarihikurgu 04.09.25 | 1. #hayrankurgu

"Şişman ve çirkin olan her kız hikayenin sonunda güzelleşir. Ana düşünce bu" Tabi, genel olarak. Bilirsiniz, bazı kızlar güzeldir. Bazıları da popüler. Bazılar ise patatestir. Şirin mi şirin bir patates. İşte bizim de sevimli sansarımız, ah pardon, yani kızımız bir patatesti. Şirin mi bilmem ama kesinlikle bir patatesti ve günün birinde güzel olmak gibi bir düşüncesi de yok gibiydi. Bir tuzvelimon klasiği ;) Sıradan hayatlar, sıradan aşklar, sıradan anlatım. (Taylan Saylan)

Kanlı Ay'ın yükseldiği gece, Banu gözlerini kapattığında kendi yatağındaydı... Ama açtığında kendini keçeden bir çadırın içinde, kürklerle örtülmüş bir yatakta buldu. Artık o Banu değildi. Xiango Devleti'nin prensesi Sayina'ydı. Yüzlerce çadırın arasında, ihanete uğramış, ailesi katledilmiş, kendi hayatı için bile mücadele etmek zorunda olan bir prenses... Onu bekleyen iki ölümcül sınav vardı: Önce, onu öldürmeye çalışan amcası Karaçay Kağan ile yüzleşmek. Sonra ise, zorla evlendirildiği, acımasızlığıyla ün salmış düşman general Han Ruo'nun karısı olmak. Modern çağdan gelmiş sıradan bir kadın, entrikaların, kanlı savaşların ve ihanetiyle ünlü bir çağda, kimsesiz bir prenses olarak hayatta kalabilecek miydi? Peki ya aşk? Kan ve nefretle yoğrulmuş bu dünyada, kalbinin gerçek sahibini bulsa bile ona güvenebilir miydi?

Ben Asenath. Prens Seth'in biricik hizmetkarı. Bir Firavun olduğunda, uğruma kendi kız kardeşini öldürdü. Ben Asenath. Canı beş para etmez bir köleyken, Mısır'ın Kraliçesi olan Asenath. & Binlerce yılın sonunda lahiti ilk kez aralayan kişi olma şerefine nail oldum. Görüş alanımı bulanıklaştıran toz bulutu ancak dakikalar sonra çekildi gözlerimden. Lahit boştu ve karşımda duran kişi, bir mumya ve aynı zamanda canlı bir mumya olan Firavun Seth'ti. Bezlerle sargılı olan elini yüzüme götürdü ve yanağımı okşadı parmaklarının ucuyla "Asenath... Benim uğruna canımı verdiğim sevgilim."

Nisyan..."Unutmak, unutuş, hafızadan silinmiş olmak"... Ama bu öylesine bir unutmak değil... 30 yaşında hapisten çıkan köyün muhtarı Polat ve 19 yaşında köyün en gözde bekarı Mihrinaz... YETİŞKİN İCERİK VAR!! #1 Gençkız / 11.11.2025 #1 Nisyan / 11.11.2025 #1 Muhtar / 11.11.2025 #1 Mihri / 11.11.2025

Sevmediğiniz yüzünü dahi görmediğiniz bir adamla evlenmek nedir bilir misiniz? "Abi yapma kurbanın oluyum!" Ağlayan gözlere abime baktım, baba yarıma en değerlime. "Ben diyeceğimi dedim, iste yada isteme Azad'la evleneceksin Evin." ... Mutfağa girip ellerimi tezgaha yasladım. Arkamda hissettiğim kara gölge ile kaşlarımı çatıp hızla arkamı döndüm. Uzun boylu, kumral özenle şekillenmiş saçları, yeşil ormanı andıran gözleri ile karşımda duran adama baktım. Evleneceğim adama. "Ne işin var senin burda?" Ellerini cebine koyup rahat bir ifadeyle parmak uçlarında yükseldi. Dudakları hafif yana kıvrılınca kaşlarım çatıldı. "Müstakbel karımı görmek istemiş olamamı?" Sözleri beni sinirlendirmeye yetmişti, sinirle burnumdan soluduyup bir adım ona yaklaştım. Duruşunu bozmadan önce ayaklarıma daha sonları yeşilerini gözlerine çevirdi. İşaret parmağımı ona doğru kaldırıp dişlerimi sıkarak konuştum. "Ben senin o tanıdığın kızlara benzemem bir tane çarparım ağzının üstüne!" Yeşil hanelerini kısarak baktı yüzüme baktı, bu tavrım sanki hoşuna gitmiş gibi bir hali vardı. "Bu sözlerini sana yerdireceğim zamanı iple çekiyorum Ceylan gözlü." Sonda kullandığı hitapla dudaklarımı yaladım. Gözleri dudaklarıma kayınca vücudum gerilmişti... (İmdadım kitabımı okuduktan sonra bu kitabıma okumanızı tavsiye ediyorum kafanızın karışmaması için.) Evin ve Azad "İsmi ve kapağı değiştirilmiştir." (kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)

(Bu isimle yazılmış ilk kitaptır.) Girdiği depresyon sonucu gittiği bir barda birlikte olduğu adamdan hamile kalan Hira, hayatında bir çocuğa yer vermek istemeyen Emir Asaf Dağlı. Peki ya iki sene sonra ikisinden bir parça olan Yusuf sayesinde yeniden yolları kesişirse? "Şimdi ben 23 yaşında bir anneydim. Oğlumsa henüz iki yaşında hayat savaşına başlamıştı. Lösemi tanısı konmuştu. Tek çarem ise hiçbir sorumluluk almayacağını iddia eden Emir Asaf Dağlı'ydı. Benim değerlerim uymamıştı oğluma. Belki babasının uyar umuduyla evinin kapısındaydım. Yapmam dediğim her şeyi bir bir yaptırıyordu hayat bana."