Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

"Bitti...benden bu kadar.." Her şeyin sonuna geldiğini, tükendiğini düşündü. Onun hayatındaki dönüm noktası bir hıçkırık olmuştu... Bir uçurum kenarında, her şeyden vazgeçmiş, kendini sonuna hazırlarken, son vermek isterken..

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Başlama Tarihi: 27.10.16 Romantizm#4: 03.02.17 Hikayenin ilk bölümleri yıllar öncesine aittir. Gelişmemi izlemek istediğim için bu bölümlere dokunulmamıştır. Bir varmış bir yokmuş diye başlattı bir kadın masalı. Bir varmış bir yokmuş diye devam ettirdi ikinci kadın anlatılanları. İçerde bir yerde yalnızca beyni oluşan biri söz istedi üçüncü kadın olarak ve sonra devam etti ona söz vermeyen dördüncü kadın anlatılanlara. Altı, yedi, sekiz ve dokuz dedi birinci kadın buranın sahibi olarak ve sözü verdi dördüncü kadına. Dördüncü kadın tırmandı kelimeleri ta on dokuza kadar. Dokuz dedi, beni ürkütür ve verdi sözü beyni oluşan içerdeki kadına. Sözü aldı içerdeki kadın ve başlattı kimsenin anlatmaya cesaret edemediği o yaşanmışlıklara. Bir yerde durdu önce burası yirmi beş durağı olmuştu sonra devam etti anlatmaya. Yirmi altı dedi önce artık kolu çıkarken, Yirmi yedi dedi sonra bacakları annesinin karnını tekmelerken, Yirmi sekiz dedi midesi tüm yaşanacakları annesinden çeker alırken, Yirmi dokuz dedi dördüncü kadına nispet yapar gibi bir gür sesle, Otuz dedi çığlıklar, gözyaşları ve kanlı bir mücadele içinde, Ben üçleri seven bir efsaneyim, anlatılan masallarda sadece varmış denilen o kısımı severim ve otuz benim en iyi halim. Otuz sadece yaşayan yanım ve otuz oluşturur Anka diye adımı. Geriye baktığımda otuz ceset görürüm her birinin üzerinde bir tüy bırakarak. Ve masal sona yaklaşırken kazanmaz iyi olan kimse. Çünkü geriye sadece ben ve bıraktığım tüylerim kalır. Altında tek renkten oluşan kızıl bedenlerle.

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

04.04.2016 ... " Dünyadan uzakta bir gezegen var Vera. Gezegenin adı Opus. Opus gezegeninde bazı doğaüstü güçlere sahip insanlar var. Mesela büyücüler , seçilmişler gibi. Bu doğaüstü güçlere sahip olan insanlar belirli alanlara ayrılarak Expermus'ta bunun eğitimini görür. Expermus'u yatılı bir okul gibi düşünebilirsin ama yatılı okuldan çok daha büyük ve eğlenceli olduğuna kalıbımı basabilirim. " dedikten sonra bana güven verircesine gülümsemişti. " Opus gezegenini yöneten tanrı ve tanrıça 18 yıl önce bir kavga etti ve bu kavga sonucu Tanrıça Amel kendi yandaşlarını alıp gezegenin bir tarafında kendi Amel ırkını kurdu. Şuan Opus gezegeni 3 parça halinde. Amel ırkı, Asor ırkı ve Ortak Alan. Asor topraklarında bir adet , Amel topraklarında bir adet olmak üzere Opus gezegeninde 2 adet Expermus var Vera. " diyerek benim anlattıklarını hazmetmemi bekledi. Duyduklarımla şoktan şoka girmiştim . Acaba bu adam ve kadın benimle dalgamı geçiyordu? Adam derin bir nefes aldıktan sonra " Tanrıça Amel ve Tanrı Asor senin anneanne ve deden. " demişti. ... Bir kız düşünün. Kendini insanlardan soyutlamış. Şimdi de o kızın aslında 18 yıldır yaşadığı Dünya gezegenine ait olmadığını düşünün. Gerçeklerden kaçmak için fantastik kitaplara sığınmış o kızın aslında tam da o kitaplardaki baş kahraman olduğunu. Mina'nın deyimiyle oyun gibi olan bu gezegende Vera kendine bir yer bulabilecek miydi ?