Beklenen bir Gönül olunca, beklemek de güzeldi...

Ölen karısının ardından vicdanını siyah perdeler ardına saklamış, merhametine kilit vurmuş bir adam. Hala eski karısının yasını tutan, kalbinin kapılarını mühürleyen acımasız bir yaralı... Mahkum olduğu evliliğe bir sene katlanmak zorunda olan, hırçın bir kadın! Siyahlar içindeki kalbi kazıyarak gün ışığına kavuşturan, tutsak bir kuş... Yalanları ezen, harabelerden çıkan ve nefretten aşka teslim olan, anlaşmalı bir evlilik. Karanlık adamın kalbine güneş gibi doğan, kanatlarını sadece Beyazıt'a uçmak için çırpan Hüma Kuşu... Peki, o kalbin eski sahibi ölmediyse... Yakan bir adam, tutuşan iki kadın! Etrafa savrulan külleri toplamaya korkan kalpler. Harmanlanmış bir doğu klasiği...

HavvaGr adlı 'islami hikayeler ' yazan kullanıcının çalışmalarına ait kesit ve alıntılar...

"Selim" "Sadem." "Neyi anlamış oldum biliyor musun?" "Neyi?" "Dünyaya bir daha gelseymişim, yine seni severmişim." × 🍓 × Unutmaya mahkûmdu Sadem.Beynine yerleşmiş olan tümör acımasızca yutuyordu tüm anılarını.Unutmak istemiyordu.Anılarını,ailesini,evini,arkadaşlarını...En önemlisi de uzaktan sevdiği adamı. Unutmak istemediklerini kağıtlara sığdırdı kendini hatırlamak için.Aklında yoktu defterin sevdiği adamın ellerine,yüreğine değeceğini. Ve sıfırdan başlama zamanıydı Sadem için. -Dikkat! Bu bir yürek sancısıdır, benim yürek sancım

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

KİTAP OLACAĞI İÇİN İLK 5 BÖLÜM HARİÇ, DİĞER BÖLÜMLER KALDIRILMIŞTIR ! HERDEM YAYINLARI. *** Kar taneleri şiddetini artırdığın da kafamı göğsünden çekerek bakışlarımı, mavi gözlerine çevirdim. ''Mavi umuttur, umut ise gökyüzü.. Ey mavi gözlerine vurulduğum adam, gel şu sevgiline bir ilahi oku da buz tutan kalbim erisin.. Gel beni güzel bir şekilde gönder en sevgilinin yanına.. '' Salih güçlükle yutkunduktan sonra bir süre sustu. Suskunluğunda bile bahar kokan adam.. Ey her güldüğünde kalbimi daha canlı kılan, can hışırtısı.. Şah damarıma dayanan varlığın eli, vaktimin geldiğini daha çok anımsatıyor bana senin kollarındayken.. Öyleyse güzel bir söz söyle de, ömrümden düşen tuğlaların her bir parçası sükunete bürünsün. ''Ne söyleme mi istersin ? '' Ellerimi boynundan çekip sağ yanağımın altına koyup, kafamı kalbinin hizasına yasladım. Böyle daha iyiydi, en azından huzurla uyuyacaktım.. ''Gidemedim ya o kutsal topraklara.. Alamadım ya gül kokusunu Medine'de.. Diyemedim ya Lebbeyk Allahümme Lebbeyk diye Kabe'de.. Öyleyse söyle güzel sevgilim, Medine'ye varamadım ilahisini söyle. '' Salih bana sıkıca sarıldıktan sonra çenesini hafifçe kafama koydu. Sanki soğuktan güç almak istercesine derin bir nefes alıp bir süre öyle bekledi, ardından kuvvetlice dışarı doğru üfleyip çatallaşmış sesine yön verdikten sonra dudaklarını araladı. ''Medine'ye varamadım, Gül kokusu alamadım, Ben Resule doyamadım, Yaralıyım, yaralıyım.. *** Kabe'nin örtüsü kara, Açtı yüreğime yara, Bulunmaz derdime çare, Yaralıyım, yaralıyım.. *** Rabbim nasip eyle ne var ? Hasreti kalbimi dağlar, İki gözüm durmaz ağlar, Yaralıyım, yaralıyım.. ***

Benim şiirlerimde sen kokar. Düşlerimde sadece sen. Demlikte nefesin bardakta gamzen...

4. Baskıya girdi! Günnur suskunluğunu bozan bu adama tahammül edemiyordu. Hiç bir insan, hiç bir erkek onu bu kadar zorlamamış, onun sessiz kişiliğine saldırıda bulunmamıştı. Oğuz... Çapkındı, haylazdı, vurdum duymazdı. En beteri ise inatçıydı. Bu günlerde ise tek istediği bu kızın bakışları, ses tonu, iç dünyasıydı. Günnur içindekilerin dökülmesinden hiç bu kadar korkmamıştı. Oğuz ise hayatında ilk kez gördüğü o mercan mavisi, parlak gözlerin neler sakladığını ölesiye merak ediyordu. Bu gizem çözülecek, bu kız konuşacak, bu adam aşık olacak, bu mavi gözler onun olacaktı.

Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.