Moja praca rzuciła mnie do odległej Transylwanii, a dokładniej do zamku Poenari, gdzie mam przeprowadzić kolejny wywiad. Mężczyzna z którym mam się spotkać podaje się za Włada III Palownika, czyli Hrabiego Drakulę. Nie biorę go na poważnie, tak samo jak tego wywiadu. Jednak praca to praca, nie zawsze musi nam się coś podobać, ale wykonać to trzeba. Uczestnik konkursu "Skrzydlate Słowa"

"Kwestia tego, dlaczego ich drogi nie potrafią się ze sobą rozejść na wieki, jest sporna. Ale połączyła ich pozytywka. Niewielka zabawka z drobną baletnicą, wygrywającą spokojną melodię, ku radości jej słuchaczy." Danse Macabre to one-shot, który luźno nawiązuje do moich trzech poprzednich opowiadań jakimi są: "I fear no evil", "Last Heaven" i "Lucid Dream". Zawiera spoilery, niewielkie, ale jednak spoilery. Nie polecam tego czytać bez znajomości creepypast i trylogii, mojego autorstwa. Okładkę wykonała @ERNRiddle, ratując przy tym jakość Arta użytego do okładki. Dziękuję moja sceno 18+ ^^

"Wierzę, że nadejdzie taki dzień, w którym poczujesz mój ból Me serce ogarnął smutek, którego nawet uśmiech nie jest w stanie zwalczyć Nigdy nie stanę się tą gwiazdą, która zaprzestałaby tę ciszę Chciałbym by me grzechy odebrały mi mój głos Po co mi on, skoro nawet nie jestem w stanie opisać bólu, który czuję." - The GazettE, Goddess "Kokoro made ubawasenai", to one shot nawiązujący do serii moich opowiadań związanych z creepypastą. Okładkę wykonała @ERNRiddle, której z całego serca dziękuję.

Odkąd pamiętam moim największym marzeniem było wzięcie udziału w weneckim karnawale. Od dziecka projektowałam maski i stroje, strojąc w nie laleczki z porcelany, które kolekcjonowałam. I kiedy wreszcie mój sen miał się spełnić, kiedy miałam tańczyć na Placu Świętego Marka i rozkoszować się lekkim kołysaniem gondoli... ...Lecz wyśniony sen zamienił się w najgorszy z koszmarów... Gdziekolwiek się pojawiłam, ciągnęłam za sobą mroczny cień, a weneckie kanały znaczyły strumyki krwi...

Lizbett Moreen, młoda kobieta cierpiąca na zaniki pamięci, od niemalże roku przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Trafiła tam po wydarzeniach, które rozegrały się pewnej czerwcowej nocy. Wydarzeniach, które obudziły w niej to, co przez lata starano się wymazać z jej pamięci... Sara Hoover, ambitna i dociekliwa agenta FBI, oraz jej partner Tom Barton zostają wezwani do miejsca masakry, która rozegrała się w szpitalu psychiatrycznym. Pośród ofiar nie znaleziono ciała Moreen i Hoover, która schwytała ją w pamiętną czerwcową noc. Agentka przysięga, że schwyta swoją nemezis i drugi raz nie popełni tego samego błędu i nie okaże litości... Co wydarzyło się w zakamarkach szpitala psychiatrycznego? Jaki to związek z wizją mężczyzny o białej, pozbawionej narządów twarzy? Jaką rolę odegrali seryjny morderca o wiecznym uśmiechu, doktor w białej masce przesłaniającej usta i jego młody pomocnik zasłaniający blizny?

Powiedzmy, że znamy niejako fabułę "Hellsing". Jednakże jest jedna rzecz, której fani nie wiedzą. Mianowicie co działo się w Organizacji, od momentu uwolnienia Alucarda, aż do rozpoczęcia fabuły mangi? Co się wydarzyło w ciągu tych 10 lat? Z jakimi rzeczami musiała zmierzyć się młoda Integra? Jak rozwijała się jej relacja z jej nowym, wampirzym sługą? Dlaczego go uwolniła i kim dla siebie się stali przez ten okres czasu? Cóż...musimy czytać między wierszami. (Alucard x Integra)

Co by się stało, gdyby Alucard nie został nigdy uwięziony w piwnicach posiadłości? I co by się wydarzyło, gdyby Arthur Hellsing był o wiele słabszy duchem, niż jego ojciec? Odpowiedź znajduję się tutaj. Poznajmy Alucarda, który musi wykonać o wiele trudniejsze zadanie niż eksterminacja wampirów. (Inna wersja Hellsinga, później są wątki Alucard x Integra)

Tylko Śmierć może mnie zatrzymać.

Żyłam ze świadomością, że tylko ja mogę naprawić jego zepsutą osobę. Był zagadką, którą pragnęłam jedynie rozgryźć. Próbowałam zrobić to ostrożnie, by uzależnić go od siebie. Chciałam poznać go bliżej. Poznać jego tajemnicę. Ale to on złapał mnie w swoje sidła. Był wilkiem, ja byłam ofiarą. Zarażał mnie swoją innością, podchodził powoli, by w końcu rzucić się i posiąść mnie całkowicie. Zrobił to. A ja z każdą sekundą oddawałam mu się coraz bardziej, aż w końcu stałam się zupełnie taka jak on. Nieokiełznana. Zepsuta. Czasami nawet nie poznawałam samej siebie... Jedynie moje obrazy pozostały takie same. One pomagały mi nie zbaczać z właściwej drogi. Były moimi wskazówkami. Miłość do malowania była dla mnie intymną barierą, zbyt prywatną... Ale on nie chciał, żebym cokolwiek przed nim ukrywała. Zabrał mi to co najcenniejsze i pomimo tego uparcie trwałam u jego boku. Jego dotyk stał się nałogiem. To było zakazane, złe, zbyt przyjemne... Wszystko układało się jak w bajce, dopóki nie zaczął pokazywać swojej prawdziwej natury. A to był dopiero początek jego tajemnic...

Nie martw się, [Imię]-chan, obronię Cię przed tymi bezużytecznymi śmieciami zwanymi ludźmi... Przed wszystkim, przed każdym niebezpieczeństwem. Jedyną rzeczą, przed którą nie będę potrafił Cię chronić jestem ja sam... Notice me, Kouhai... Podziękowania dla @Maragosia i @anheuwerre Okładka od @Ma_Ska Uhh, czyżby pierwsze yandere x reader po polsku? Yup. Najwyższy wynik - 06.03.16 #1 w Mystery/Thriller.