Nina - dziewiętnastolatka ogromnie doświadczona przez życie. Kocha muzykę prawie tak bardzo jak on... Ed - piosenkarz, będący wzorem dla milionów, który sam nie potrafi uporać się ze swoimi demonami. Razem spróbują napisać nowy początek. okładka: @chanchrzan

Sequel do Friends Zone. Opowieść możesz znaleźć na moim profilu. Każdą noc przez pierwszy rok poza domem spędzała na przeglądania scenariuszy, które nigdy nie miały szansy się wydarzyć. Przez chwilę próbowała pozbyć się poczucia zmarnowanej szansy, spotykać się z nowo poznanymi mężczyznami, to wszystko na nic. Nie sądziła, że mogłaby spotkać kogoś takiego jak Ed jeszcze raz. Megan straciła już nadzieję na szczęście, bo wzorem na to był ten, którego kochała zbyt długo. Jak długo można żałować swojej głupoty i straconej przez to szansy? Megan nie potrafi poradzić sobie z tym już trzeci rok.

Megan lubi mówić o sobie, że jest beztroska, że nie szuka kłopotów. Jej życie jest proste, spokojne i takie je lubi najbardziej. Ale co jeśli jej najlepszy przyjaciel, Ed, który jest dla niej opoką, staje się powodem dla którego jej świat wywraca się do góry nogami? Kiedy hormony buzują, a mała grupa przyjaciół stoi na progu ukończenia liceum sprawy się komplikują.

"Well you only need the light when it's burning low Only miss the sun when it starts to snow Only know you love her when you let her go Only know you've been high when you're feeling low Only hate the road when you're missing home Only know you love her when you let her go And you let her go" And he let her go. ***** Ed Sheeran fanfiction (PL)

Widywałem ją w szkole. Była ładną dziewczyną, ale nigdy nie sądziłem, że będziemy trzymać kontakt tylko z powodu butów. -Kiedy mi je oddasz? - zapytała z irytacją -Nie wiem, nie wystarczą ci moje trampki? - miałem nadzieją, że odpuści bo polubiłem te buty -Nie! To moje ulubione Jordany a ty mi je zabrałeś! Miała do mnie ciągle pretensje o te buty, ale ja chciałem je dla siebie. -Nie oddam ci ich dopóki mi nie zaśpiewasz! - wiedziałem, że się nie zgodzi ale i tak próbowałem -Nigdy! - zawołała odchodząc z wściekłością. Uwielbiałem jak się złości, bo była wtedy jeszcze piękniejsza. --- Opowiadanie w trakcie pisania i poprawy.