"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Baron White ile oldukça zaman geçirirdim geçmişimde. Saatlerce ilgilenirdi benimle mesela. Ama normaller arasında çok fark vardı bu ilginin. O benim elime silah verir ateş talimi yaptırırdı, ringe çıkartır dayak yiyerek dövüşmeyi öğretir, benim fikirlerimi önemsemeden bir çok spor dalı öğretirdi. Tüm gezegenlerin dağını taşını ezberlerdim mesela ama tatil yapmak için değildi. Onun gölgesinde yetişen bir şövalye idim ben. Onun en büyük kozu, en etkili silahıydım. Bir sözün de dediği gibi; evdeki hesap çarşıya uymamış gölgesinden onun beni dünyaya göndermesiyle kurtulmuştum. Bu kurtuluşun yeni bir esaret olduğundan habersizdim o zamanlar. Dünyada ne yaşarsam yaşayayım onun istediği olmamıştı. Şimdi Baron White'ın en büyük kozu, en güçlü silahı, veziri, düşmanı Alex Dark'ın yanındaydım. Ben Nora White, Baron White'ın kızıydım ve evet, onun baş düşmanı şuan tam karşımda oturan Alex Dark'a aşık, onunla onun gezegenine gidiyordum.

Kendi gezegeninde yaşayan bir prenses... Babasının zoruyla geldiği dünyada kendini iki düşmanın arasında, savaşın ortasında, bir kehanetin tam içinde bulur. Kendi gücünün üstünde sınır tanımayan iki adam: Bir dünyayı korumakla görevli Oktay Çetin, diğeri ölümün bile karşısında duramayacağı Alex Dark. Seçtiği taraf bir savaşın başlangıcı olacaktı. Savaşın galibini de kaybedenini de evrenin en güçlü kadını belirleyecekti. Bir aşk çıkmazının arasında iki ezeli düşmanın ortasında seçtiği taraf ile tüm evrenin dengesini alt üst edecekti. Oktay Çatin'in tarafını seçip Denizin Su Perisi mi olacaktı; Alex Dark'ın tarafını seçip Kardan Adamın Kar Tanesi mi? ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ "O, benim kalbinde kaybolmama izin verdi ama hiçbir zaman yok olmama izin vermedi. Ben koyboldukça onda, her seferinde bir parçam onda kaldı. Şimdi ben kendimde kendimden hiçbir şey bulamıyorum. Her gidişim bir ona dönüş oldu. Şimdi fark ettim. Ben senden hiç gitmememişim. Çünkü her seferinde; BEN SENDE KALDIM ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

MUM OLMAK KOLAY DEĞİL KİTABININ DEVAMIDIR.

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."