"Yeşilin en güzel tonuydu gözlerin bakmaya doyamadığım." Dedi Semih. "Ya senin gözlerin; kahverengi hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. " Diyerek baktı gözlerinin içine Meyra. Evet aşıktım. İlk defa bu duyguyla karşılaşıyordum. Hem de patronuma. İmkansız diye sevmekten korktuğum halde girdi kalbime. Her ne kadar yok desem de söz geçmiyordu yüreğime..

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Tek düşüncesi Bakıda yaşamağa öyreşmek ve tehsilini bitirmek idi.Taaki onu görene kimi.. Gülü 17 yaşında Bakıya oxumağa gelir.Aglindaki son şey birini sevmek idi... .Onu sevmek bütün heyatinin deyişeceyi demey idi ,bunu bile-bile onu sevmeye davam edirdi ve neticelerine de razi olmaliydi.. Bu sevgidi ya bağlılıq? İnsan 1deqiqe görmediyi biri üçün darıxa bilermi?.. Bu hekaye menim en yaxin refiqemin heyatinnan bir alintidi.Onun yashadiglarini yazmagi chox isteyirdim ,neticede bele bir hekaye chixdi ortaya .InwAllah beyenersiz ❤ Fikirlerinizi bildirseniz çox sevinerem ❤