" Karanlıkların içinden aydınlık çıkartan bir milletiz "

Gökyüzü gibiydi o ulaşmam imkansız dururdu,ama benim imkansızımdı. Benim ise bu imkansızdan vazgeçmeye niyetim yoktu. O gittikçe imkansızlaşıyor ben ise gün geçtikçe daha çok seviyordum. Bizim hikayemiz başkaydı. Ona ulaşmak için nefret ettiğim şeyi yaptım. ''Aktristlik'' aynı dizide rol aldığı kızı kıskandığım için. Rol icabı beni seviyordu... Bizi imkansız yapan oydu. Ama ben o dizideki rolü gerçek yapmak için çabalayacağım...

15 yaşındayken hayat nasıldır, bilirsiniz. Okul, dersler, aile ve sosyal medya. Her gün yaşadığı aynı monotonluktan sıkılmak da bunların içerisine dahil. Fakat bu genç kız, vücudundaki tersliklerin bir süredir farkında. Araştırmaya karar veriyor ve bulduğu sonuçları ailesiyle paylaşıyor. Hastaneye gittiklerinde, bir sürü işleme tabii tutuluyor. Sonuçlar geliyor; kanser kanında. Bade, daha ne olduğunu anlayamadan hastaneye yatırılıyor. Koluna girip çıkan iğneler, serumlar, saçları olmayan maskeli çocuklar ve çaresizce bekleyen ailesi... Korkuyor. Hem de hiç olmadığı kadar. Ve elindeki tek şansın güçlü olmaktan ibaret olduğunu da biliyor. Eline laptopunu alıyor ve yazmaya başlıyor. Sahip olduğu blogundaki takipçilerine hikayesini anlatıyor. Ve hikayesinin başına şu notu düşüyor; "Birazdan okumaya başlayacağın hikaye; kanser bir kızın hayatı olacak. Hayır, hayır. Bu bildiğin ve yalanların yazıldığı kanser hikayelerinden biri değil. Bu hikayenin bir özelliği var. Ne mi? Birazdan okuyacaklarının gerçek olması." ❁ [Bu isimle yazılmaya başlanan ilk hikayedir.] [Yayınlanma Tarihi: 29.06.16]

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Onlar kızkardeş gibiler.İkiside psikopat manyak.Peki ya birgün birisi düzenlerini bozarsa? Bu hikayeyi yazarken kendi hayatįmdan kesitler aldım.Sadece eline içeceğini al ve yargılamadan oku...

Ya vampir olmak zorunda kalsaydınız? ....

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Artık Alev için her sey değişmişti. Eskiden onla dalga geçenler yok artık! Timucini sevdigini sanarken en çaresiz anında Buğra çıka geldi, ve hayatında çok büyük değişiklikler oldu. En çok değişey şey ise duygularıydı. Ama duygularıyla baş edebilecekmi? Ya da duygularını dizginleyebilecekmi? Bu kitabın içeriği çirkiniken, güzel olan. Başından beri sevdiği kişiyi bu evrim sayesinde etkileyen bir kızın hikayesi değildir!!!! Bu kitap güzelliğin'in yanı sıra iyi'iken, kötünün. Acınacak halde'iken, acıma duygusunun yok olduğu bir kızın hikaye'si dir... Şimdi size sorarım. Tek şansınız kötülük olsaydı siz ne yapardınız?

"Of Öykü! Ne uğraştırıyosun kızım beni?! Ne kampı ya?? Ben evde oturup g*t büyütecektim belki??" "Lan yeter evde oturup zıbardığın birazda beni dinlesen içine cin mi kaçacak?" "Adıyla anma gerizekalı! Çarpılcan! Çarpılcan! " "Hadi hazirlan mal! Geç kalacaz!" Çantamı ve parlak siyah bavulumu kapıp aşağı indim. He bu arada ben Damla. Sanırım fazla görüşeceğiz.. ;)))