"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกลัว...ฉันกลัวที่จะเสียนายไป..." "พี่ราช...ผมรักพี่นะ...ขอบคุณที่ปกป้องผมมาตลอด..."

อเล็กซ์ [ Alexander Baldric ] " มึงมันก็มีค่า....แค่เวลาตอนกูเอา " " อย่าเล่นตัวบ่อยๆ.......กูไม่ได้มีอารมณ์มานั่งคุยกับมึงดีๆตลอดเวลา " . . . . . . . ลิสต์ [ List Blaze ] " ผมเข้าใจสถานะของตัวเองดี........ไม่จำเป็นต้องย้ำครับ " " ผมขอโทษครับ.......ที่ทำตัวน่ารำคาญ "

เมื่อพระเจ้าโหดร้ายทำให้ 'ซันเดย์' เด็กชายหน้าหวานจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ว่าโหดร้ายที่สุดมาเจอกับ 'ไซรัส' ชายหนุ่มหัวหน้าแก๊งอันธพาลที่แกร่งที่สุด มีงานอดิเรกคือการทรมานคนอื่น!! ซันเดย์ผู้ชื่นชอบในการถูกทรมาน Vs ไซรัสผู้ชื่นชอบในการทรมานคนอื่น เมื่อสองคนนี้มาพบกัน...อะไรมันจะเกิดขึ้นกันนะ??

ก็ถูกแล้วนิ!! เด็กศิลปกรรมกับเด็กสถาปัตไม่ถูกกัน มีตรงไหนข้องใจมาเจอกันหลังช็อปได้นะครับ....... ใครๆก็รูว่าเด็กศิลกรรมไม่ค่อยจะถูกกับเด็กถาปัตเท่าไร ใครๆก็รูว่าเด็กศิลกรรมไม่ค่อยจะถูกกับเด็กถาปัตเท่าไร ทำไมหน่ะหรอ....... ก็รุ่นพี่เขาบอกมาอย่างนี่อ่ะ ศักดิ์ศรีกินไม่ได้ แต่ลูกผู้ชายเขาต้องมีไว้ประดับบารมี ให้ดูหล่อ ดูเท่เว้ย!!! " บอกเลย ลูกผู้ชายอย่างพี่เลย์รักศักดิ์ศรียิ่งชีพ" " เป็นเอามากนะมึงเนี้ย....." ถ้าชอบฝากแฮดแท็ค #ฟิคเสื้อช็อป เข้าไปเวิ่นกันในทวีตเตอร์เยอะๆนะคะ มีอะไรสอบถามไรท์ได้ที่ @darkriw

พึ่งแต่งครั้งแรกนะฮะ แสดงความคิดเห็นกันได้นะ :) ชอบหรือไม่ชอบบอกกันได้ฮะ. ผมจะได้หยุดแต่ง(ล้อเล่น) 555 ฝากอ่านด้วยน้า ผมจะพยายามแต่ง..^_°

เมื่อกัปตันหนุ่มหน้าตี๋หล่อฮอตประจำโรงเรียน ต้องมาทำหน้าที่ดำเนินเรื่อมการเปิดขมรมบาสให้เพื่อนในกลุ่ม โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า จะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นมากมายหลังจากนี้ พบกับความวุ่นวายและเรื่องรักที่ไม่เข้าใครออกใครของเหล่าเด็กนักเรียนโรงเรียนสหที่แสนโกลาหล

นิยายY สำหรับหนุ่มสาว Y ความรักของเพื่อนสนิทวัยม.ปลายของริวและฟาสที่ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกันแต่ดันมารักกันเอง แล้วสังคมจะรับได้มั้ย แม่จะเสียใจมั้ย .....

'เคตะ' รุ่นพี่หน้าหล่อคม ใจดีราวกลับเทพบุตรแต่มีไม่กี่คนที่เห็น เขี้ยวคมกรงเล็บของรุ่นพี่คนนี้ 'โย' รุ่นน้องผู้มีพี่รหัสเป็นชายหน้าหล่อ ถึงจะภายนอกห้าวๆและดูนักเลงแค่ไหน ลองให้อยู่ล่างสิ นิ่งเป็นหิน - -) กราบผู้ที่หลงเข้ามาอ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้คือเรื่องที่เราแต่งแนวYครั้งแรก สนองนีทตัวเองค่ะ 55555555 ฝากติดตามด้วยนะคะ ><

"มึงเป็นเมียกู!" ร่างสูงเอ่ยด้วยความโมโห "การที่มึงเอากูไม่ได้หมายความว่ากูเป็นเมียมึง" ร่างบางเอ่ยด้วยท่าทีเรียบนิ่ง ...................................................... "มึงหนีกูไม่พ้นหรอก" ร่างสูงเอ่ยด้วยเสียงที่น่ากลัว "กูไม่เคยหนีใคร" หากแต่ร่างบางเอ่ยตอบโดยไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวแต่อย่างใด ...................................................... "มึงไม่ได้มีค่าสำหรับกูแม้แต่น้อย" ร่างสูงเอ่ยด้วยท่าทีเย้ยหยัน "งั้นหรอ..." ร่างบางเอ่ยตอบด้วยท่าทีไม่สนใจ ...................................................... "มึงมันตัวไร้ค่า ไม่มีใครต้องการคนเลวๆอย่างมึง!" ร่างสูงพูดด้วยความโมโห "คงงั้น..." ร่างบางที่ไม่เคยมีน้ำตาให้ใครเห็นไม่ว่าเหตุการจะเลวร้ายแค่ไหนหากแต่ตอนนี้กลับมีน้ำตาไหลรินลงมาตามแก้มใสอย่างง่ายดายทั้งที่มันเป็นเพียงคำพูด... ......................................................