sea yeniyim buralarda kendi capımda yaziyom bişeler okuyun belki seversiniz he?

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

"Korkma" dışarıdan gelen siren ve silah sesleri arasından zar zor algılayabildiğim bu cümle bulunduğum bu ortama o kadar zır düşüyordu ki titreyen bedenim sanki bunun bir kanıtıydı. "Burada biraz daha güvendeyiz, sakin olmayı dene." gözlerimden akan yaşlar ardı ardına akarken kafamı çevirip gözlerimi mavinin en koyu tonu olan gözlere çevirdim. "Babam orada çatışırken nasıl sakin Olmamı beklersin!" haykırışım boş binanın duvarlarında yankı yaparken çenesinin kasıldığını görür gibi oldum. Çırpınarak kollarından kurtulmaya çalışıyordum ama titreyen bedenimi öyle sıkı sarmalamıştı ki elinden kurtulmak mümkün değildi. "Bırak beni ne olursun, sadece babam var zaten yanımda. Ben," hıçkırdım. "ben onu da kaybedemem." - Bu güzel kapak için kapaktasarlaa 'ya teşekkür ediyorum.

Hayat seni istemediğin zaman da o kadar yaknız bırakır ki tek başına kalırsın. Kimsen olmadan. Yeniden başlarsın hayata. Yaşama sebebin olmadan. İşte benimkiside öyle bir şey . Ben daha ne Olduğumu bilmeden yaşıyorum. İnsan mıyım? vampir mi? Kurt mu? Benim 17 yaşıma kadar ne Olduğum belli değildi. Tek tutunacak dalım ailem şimdi ise ölümden korkuyorum. Aslında korkmamam gerekir çünkü artık bir ölümsüzüm. Bu ölümsüzlük ise bana tanrının cezası.

5. Komando Tugayı'na, en geç 3 hafta içerisinde Ikiyaka Dağları'nda ki PKK kampından şehre büyük çaplı bir saldırı planlandığı istihbaratı gelir. Saldırıyı gerçekleştirecek terörist sayısı net değil, takım(25-60 kişi) olabilirler bu pek de önem arz etmiyor, ama amaçları belli. Katliam. Uzun, sabırlı ve zorlu bir görev olacaktır. Bu görev için en iyilerden oluşan bir manga seçilmesi kararlaştırıldı. Ve bu manganın başında tabii ki Üsteğmen Attila olucaktır.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...