Bir SageTaylors Romanı... "Yıldızların Arasında Parlayan Bir Hikâye" Madison Goldberg, hayallerine ulaşmak için kendi kurallarını koyan, disiplinli ve kararlı bir kadındır. Bir yaşam koçu ve asistan olarak çalıştığı iş, onu hızla düşüşe geçen bir yıldızla, Nickholas Andersson ile karşı karşıya getirir. Nickholas, çarpıcı yakışıklılığı ve karizmasıyla bir zamanlar Hollywood'un en çok aranan aktörlerinden biridir. Ancak skandallar ve kendi kendini sabote eden tavırları, onu kariyerinin en zor dönemine sürüklemiştir. Madison, sadece Nick'in yaşamını düzene sokmak için değil, aynı zamanda kendi sınırlarını da keşfetmek için zorlu bir mücadeleye girer. Karmaşık bir ilişkinin doğduğu bu hikâyede, disiplin ve baştan savmalık, kontrol ve kaos birbiriyle çarpışıyor. İki yıldızın kendi yollarını çizdiği ve bazen birbirlerine rehber olduğu bu dokunaklı hikâye, hem hayata hem de Hollywood'un parıltılı ama zorlu yüzüne dair çok şey söylüyor. Yıldız Oyuncu sizi, hayallerin bedelini ve yeniden başlamak için gereken cesareti keşfetmeye davet ediyor." Sage Taylors

İnsan aşkı bulduğunu nasıl anlar? Aşk neye benzer? Genel geçer bir tanımı var mıdır? Yoksa mitolojik bir masaldan mı ibarettir? En önemlisi gerekli midir? Altı yıldır Japonya'da yaşayan Miray'ın üniversite, tezler ve araştırmalar üzerine kurulu akademik dünyasında aşka ihtiyacı yoktu. Aşk onun için on altı yaşındaki bir hayranlıktı sadece. Mitolojide kalmış masallardan ibaretti. Peki ya bir gün Zeus'la karşılaşırsa o zaman ne yapardı? Mantıklı dünyasında Zeus'la baş edebilir miydi? Yakışıklı, başarılı, genç kızların sevgilisi turist rehberi Alper'in kalbini yıllardır kimse çalamamıştı. Hayatının aşkı yoktu ama sevgilisi çoktu. Hâlbuki aşk, patpat kullanarak önünden geçiyordu. Böyle bir peri kızının patpatla ne işi olurdu? Gözlerinin içi gülen bu peri kızı, ördüğü duvarları yıkıp Alper'i büyüleyebilecek miydi? Düşler diyarı Kapadokya'da yolları kesişen bu iki ruh, enso çemberinin öğrettiği bir yolculuğa çıkar: tamamlanmadan önce dönüşmeye, kaybolmadan önce kendini bulmaya... İlk yayın tarihi: 02.02.2019 Son yayın tarihi: 12.12.2019

"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP

Tek derdi anne olmak olan 32 yaşındaki buzlar kraliçesi manken Özlem'in tesadüfen bir telefon konuşmasına şahit olan ve o kadının anne olmasına yardımcı olmak istediğine bir günde karar veren zeki deli dolu birazda ayarsız Tekin'in kısa ama duygulu hikayesidir. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.

Mafya kitabı

"İzliyoruz " derken sesinde garip bir dalgınlık oluşmuştu. Dudaklarıma bir gülümseme yerleştirirken kemerimi çıkardım ve son kez ona baktım. "Gidiyorum" derken direksiyonda ki elini kaldırıp yüzüme koydu ve sabah evden çıkmadan önce yenilediğim bandajın üzerinde gezdirdi parmaklarını, gözleri yaramdan ayrılıp da tekrar gözlerimi bulduğun da şok olmuş gibi ona bakıyordum. "Yaralanma olur mu? " dediğinde ne diyeceğimi bilemedim. Sadece ona bakıyordum. Güzel yüzü tam karşımdayken ve bana böyle bir cümle kurarken ne diyebilirdim ki? Ne demeliydim? Kendimi toparlamaya çalışırken onun benden uzaklaşan eline kısa bir bakış atıp gülümsemeye çalıştım ve derin bir nefes alırken yüzümü ondan biraz geriye çektim. Elimi kaldırıp bir asker selamı yaparken, "Emredersiniz Yüzbaşım "dedim gülümseyerek ve hemen ardından bir şey söylemesini beklemeden arabadan indim. Son gördüğüm şey ise dudaklarına yayılan gülümsemesiydi. .....

Tanıtım... Bir adam ki sevdiği kız uğruna tüm tabularını yıkmış. Bir kız ki tek bir bakışı koca adamı yakıp kavurmuş. Bu aşk hikayesi değil. Bu bir sevda hikayesi. Bu, kocaman bedeninde çocuk gibi, yaralı bir kalp taşıyan Devran ve sessiz, narin Çiçeğin hikayesi. ... Aldı sazı eline adam. Sessiz, sakin evinde yankılandı bağlamanın sesi. Vurdukça vurdu tellerine ama dilinden dökülmedi tek bir kelime. Yüreği kan ağlarken sustu dili. Aklı, kalbi tek bir ismi haykırırken sadece bağlamanın tellerine vurdu. Ah nasıl da yanıyordu kalbi, bir ufacık kız uğruna. Dudaklarında acı ama aynı zamanda güzel bir tebessüm yer ederken hislerinin tercümanı oldu saz. Dudaklarından Neşet babanın bir sozu dökülü verdi aniden. "Biz sevmekle yükümlüyüz. Kavuşmak mı? Onu ALLAH bilir. "

Boğuk çıkan sesimle kulağına fısıldadım "Sen benimsin Karaman!Sadece benim!" Bir anda doğrulup boğazıma yapışmasıyla ufak bir şok geçirirken ne bok yedim yine diye düşünmekle meşguldüm! Beni duvara yapıştırdığında itiraz etmedim.Ne yaptığımı merak ediyordum açıkçası. Begüm gözlerini kısarak gözlerime baktı ve öfkeyle dişlerinin arasından konuştu.Kesinlikle bu hali bağırmasından daha tehlikeliydi... "Benimsin ne lan!!Malın mıyım ben senin!!O kötü çocuk kitaplarında sen benimsin diyince eriyen aptal aşıklardan mı sandın beni!!Sen bana benimsin diyemezsin Demirhan!!!Sen eğer benimsin demek istiyosan önce seninim demeyi öğreneceksin!Önce sen herşeyinle bana ait olacaksın!İşte o gün senin olmayı düşünürüm! Elini boğazımdan çekip hızla odasına çıktığında ben hala şoktaydım. ☆☆ Arslan ve Begüm'ün hikayesi bildiğiniz tüm hikayelerden çok daha farklı bir aşkın içine çekecek sizi. Seveceğinizi umuyorum. ☆☆ Başlama tarihi:4 Mart 2017... Bitiş Tarihi:1 Mayıs 2018 Düzenlemeye başlama: 16 Şubat 2019 Düzenleme tamamlama: 26 Aralık 2019 İnstagram:zynpklgc\atalente.zynp Youtube: Zeynep klgc

Yonca ,korüdordaki eski ankesörlü telefon kulağında , duyduğu şeyden emin olmayarak korku içinde dikilmiş ,sesi titreyerek konuşmaya çalışmıştı. "Ama...ama...Dönmezsin ki...." Demişti.. "Artık dönmezsin sen...dört yıl...hiç gelmedin.. Hiç gelmedin......şimdi de bu...iki koca yıl daha... Ali..." Delikanlı sözünü bitirmesini bile beklemeden vermisti ağzının payını.... Her zamanki gibi... Azarı işitip yanında dikilmekte olan delikanliya uzatti ahizeyi. "Seni istiyor," Ömer konuşmaya daldığında daha da duramadı yanlarında. Dört yılda sesini ilk defa duyurmuş onu da ben gidiyorum demek için kullanmıştı. Sitem etmesine, Itiraz etmesine bile izin vermeden... Ömer i istemişti çabucak.... Zangır zangır titreyerek nereye gittiğini bilmeden ,yürüdü gitti. ..... Yatakhanedeki yatağına kadar gidebilmis, sırtı dimdik , yavaşça çöküp kalmıştı ... Görmeyen gözleri camdan görünen manzaraya dönük. Dört yıl .. Hapiste gibi çile çekmiş, gün saymıstı . Şafak şafak.... Ve deli gibi okumuş, ders çalışmıştı... Çünkü hissediyordu, Zeki ve parlak bir genç ,okumamış bu kızı yanına yakıstırmaz .... Kendi gibisini ister yanına.... Elini tutmak , Yanyana yürümek ... Bu , benim kızım demek için... BENİM..... Kiz yıllarını Ali ye denk olmaya çalışmakla geçirmişti. . Döndügü vakit farketsin diye .... Fizik öğrenmiş, matematik, tarih öğrenmişti... Uzayı sonra...kara delikleri...kuantum.... Hücre...... Internet bulduğu her yerde.., ... Eline gecen hicbiseydi... Bu gün anlamıştı bunu..... Başarıyı yakaladı.... Dönmeyecek..... Aşka geri dönmeyecek...... Seni unuttu..........