Cześć! Jestem Dove. Piszę, bo wiem, że niedługo nie wypowiem już żadnego słowa. Nikt tylko nie wie kiedy to się stanie, a ja chcę wyjaśnić najbliższym moje problemy. Może gdy to przeczytają, po mojej śmierci, będzie im dzięki temu łatwiej.

Dalsze losy Emilly, dziewczyny chorującej na zaburzenia odżywania. (Kontynuacja ,,Ponad Wszystko ( Above all) ) ,,Marzyłam o domu, o szczęściu, o perfekcji bez wyrzeczeń. [..] Przecież miałam być zdrowa. Dlaczego? Dlaczego mnie zabijasz przyjaciółko.Powiedz. - Dlaczego mnie zabijasz!! - Wydarłam się przez łzy. '' _________________________________________________________________________________ Przed przeczytaniem tego opowiadania, proszę o przeczytanie pierwszej części. Jeśli już to zrobiłeś mam nadzieję,że Cię nie zawiodę Drogi czytelniku:)

,, Zatrzymałam się przy słowie ,,Anorektyczka". Zastanawiało mnie jedno. Czy to można uznać za komplement? Dziewczyny z Anoreksją mają piękne ciało do którego dąże. A jeśli ktoś uważa,że nie wyglądam jak anorektyczka,to chce mi przekazać,że jestem jeszcze za gruba? Miałaś racje Emi! Jesteś dla niego za gruba. Nieudacznica. Jesteś gówno warta. Nie chciałam nadal bić się z myślami. Ćwiczyłam, a mój każdy głęboki wdech zagłuszał moje raniące myśli."

To nie opowiadanie, to tylko "pamiętnik" w którym opisuje moją drogę do zdrowego życia. Może ktoś do mnie dołączy? ^.^

Nie oszukujmy się, ważę dużo. Jestem gruba i tłusta. Chcę to zmienić. Podobać się sobie. Podobać się otoczeniu. Chce być chuda. Tylko tyle