Genel Kurgu #3 Zümra bilmiyordu ihanetin bu kadar acıtacağını.Üstelik sevdiği adamın ihanetinin canını söküp alırken ve ondan geriye yeni bir canla baş başa bırakırken nefessiz kalacağını bilmiyordu. Umut da bilmiyordu doğru kadına yanlış yaptığını.Nefreti ve öfkesi gözündeki intikam ateşini o kadar körleştirmişti ki bütün yaptıkları için Ömründen vazgeçecek kadar pişman olacağını bilmiyordu. *** ??|MAVİ GİRDAP| adında yayınlanan tek eserdir. ??Tüm hakları tarafımca saklıdır.Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. Tamamlandı.

O sırasında Özge ile konuşurken ben onu izlerdim. O kantinde çayını içerken ben yine onu izlerdim. O basket oynarken ben yine onu izlerdim. O yazı yazarken ben onu izler ve ne kadar muhteşem kalem tutuyor diye düşünürdüm. Kısacası ben onu izlemeyi seviyordum. İnsanın içini ısıtan o gülümsemesini seviyordum. Yani ben onu böylesine severken onun beni sevmemesi tam bir fiyaskoydu. Ama ben yine de beni sevmesini bekleyecektim. Ne olursa olsun beni sevmeliydi. Buna ihtiyacım vardı hemde fazlasıyla.

Adel, hayatın yükünü taşıyamadığına karar verdiği bir günde, kendini bir uçurumun ucunda geride kalan her anısıyla vedalaşırken buldu. Gözleri daha fazla gözyaşlarını taşıyamazken kollarını iki yana açtı. Bir adım ilerledi ve rüzgâr saçlarını savurdu. Her şeyin bittiğini düşündü. Ona karşı sevgisini hiç gösterememiş annesinin tavırlarının, babasının yabancılığının, her gece başını yastığa yalnız koyuşlarının, soğuk odasının o kasvetli havasının... Her şeyin. Rüzgâr tekrar bedenine saldırırken bu sefer savrulan tek şey saçları olmadı, dengesini kaybederken kendini boşluğa bıraktı... Ve tam son anda beline dolanan ellerinin sahibiyle hayatı hiç olmadığı kadar değişti. O adam, ölüme meyilli bir kızı onu yaşatacak kadar çok sevdi. Yıkık bir ailenin, prenses ve kurbağa masalının, her an varlığını sonlandırmak isteyen bir kadınla onun için her şeyi göze alabilecek adamın gri hayatlarının deniz kokan hikâyesi... "Genelde küçük adımlar atan kadınımın bana koşarak gelmelerini sevdim ben." Bu kitap Epsilon Yayınevi ile 2016 yılında raflarda yerini aldı.

Sus Ne olur inandırma Aşkına Senden sonra gidecek yer bulamam, yurdu yuvası olmayan bir kuşum Mavilerini küçüçük ellerimle taşıyamam orada kendime yer bulamam.. EYLÜL Yapma Arkana bakmadan gitme Gör sensiz fırtınalarımı sen dindirirsin ancak geçmeyen acılarımı Sonbaharımsın Eylül, izin ver yurdun, yuvan son nefesin olayım ... EZRAK

& Bir Aşk Masalı & Önce kadın oldu o... Çocuk olmadan , genç bir kız olmadan... Çünkü öyle dediler...öyle istediler... O da kendine biçilen rolünü kavradı hemen.. Çünkü o hiç kimsenin küçük kızı olmadı küçüğü , sevdiği olmadı... Yazıldığını düşündüğü kaderine razı geldi,kabullendi.. Ta ki onun tarafından sevilene kadar... Ta ki nedensiz sevildiğini öğrenene kadar... Ta ki biri ona çıkıp sevilmeyi en çok onun hakkettiğini öğretene kadar... ******************* Ona kadar asla hissetmemişti korumak için birini delice; Ona kadar asla hissetmemişti kendini güçsüz; Ona kadar asla hissetmemişti birinin yaralarını sarmayı böyle deli gibi istediğini; Ta ki o delici bakışları bulduğunda işte o zaman lanet etti ilk kez erkek olduğuna; Ta ki o zaman lanet etti onu herkesten önce bulmadığına ; İşte o zaman karar verdi tek istediği O'ydu... Deli Balım...

Son bulmaya yüz tutmuş bir hikaye... Acı vermeyen son olur mu? Ona ilk baktığında filizlenen aşkın, son bakışınla son bulur mu? Ya onunla atmaya başlayan kalbin, gidişiyle durur mu? Acılarla bezenmiş bir hayat, özlediğin gelmeden mutluluğa bulanır mı? Hata yapmayı bile yeni öğrenen bir adam, pişmanlığı iliklerine kadar hissederse... Güzelliğin kelime anlamı bir kadın, kocasının yaptığı bir hatanın acısını iliklerine kadar hissederse... Neler olur? Bir intikam planının pençelerinde can çekişen, yaralı bir aslan misali güçlü bir aşk onlarınki... Hayatını adadığı adamın tek bir hatasıyla mahvolan bir kadın Eslem... Ve Selim, onu hayatında ilk kez tattığı pişmanlıkla, kaybetmekten korkarak daha fazla severken kaybetmek üzere... Pişmanlığı gözlerinden okunabilen Selim, oğlunun annesinin kırgınlığını geçirmek için bir ömür beklemeye razı... Affedilecek mi? Oğlunu düşünerek kocasına bir şans vermeyi kabul eden Eslem, yaşadığı her büyük acıda Selim'e sığınırken, Selim'in canını daha çok yaktığını fark ettiğinde; kendi için adamdan vazgeçebilecek mi? Yoksa aşk, sevgin için kendinden vazgeçmek mi? Aşk emek ister, evlilik sadakat, sadakat ise fedakarlık. Peki ya ayrılık? Ya ayrılık tüm gücünüzü, yaşam enerjinizi, samimi gülüşlerinizi istiyorsa? Yine de onun için onsuzluğa katlanmak çok da zor olmasa gerek... Ya da adam öyle sanıyor! *Tüm Hakları Saklıdır * DÜZENLENECEKTİR

2016 da yazılmıştır. Gidişinin ardındaki çaresizliğimi asla bilemezsin. Annem gibi içimi soğuk satırlara dökerek, sana şarkılar yazarak, ya da ağlayarak geçirmedim. Ahım da yoktu döneceğine dair umudumda. Her gece senin yatağına uzandığımda gözlerimi diktiğim tavanda ikimizi hayal ederdim. Kokunu, sözlerini, sesini hiç unutmadım. Döndükten sonra bana her dokunduğunda yokluğunun acısı ilk günkü gibi canımı yakıyordu. O yüzden keşke Altay, gitmek yerine içini bana dökseydin. İkimiz de bu kadar acı çekmeseydik.

Amelina İngiltere'ye evine geri dönüyordu. Yolda dinlenmek için durduklarında onlara bir ayının saldıracağını nereden bile bilirdi ki? * Hilofry babasının ona verdiği görevi yerine getirmek için harekete geçmişti ama karşısında duran güzel kadının aklını başından almasıyla her şey tersine dönmüştü. Herkesin korktuğu 'Kızıl Ölüm Meleği' bir kadının elleri arasındaydı ve Amelina'nın bundan kesinlikle haberi yoktu. Bir İngiliz olan Amelina ona öğretilenlere rağmen onu kaçıran yabancıyı her şeyiyle istiyordu. Bir İskoç olan Hilofry ona verilen sert emirlere rağmen güzel kadının bedeninde ve ruhunda kaybolmak istiyordu... Engel olamadıkları arzuları ve onları bırakmayan kötü kaderleri bu iki aşığı nereye sürükleyecekti... Kapak için Tolga kardeşime teşekkür ederim <3 :)

Bazı insanlar hayatlarını kendileri için yaşarlar bazıları ise sevdikleri için. Defne kesinlikle ikinci tip insanlardan, sevdikleri için yaşayanlardan yani. Özellikle Duru için... Ablasının vefatından sonra hem teyzelik hem annelik hatta bazen de babalık yaptığı küçük, tatlı yeğeni için...

Evimiz ormanlık alanda ve evler birbirine uzak. Hayatımda hiçbir zaman hissetmediğim korkuyu hissediyorum. Arkamda bulunan kişinin bir erkek olduğuna eminim. Kim bilir bu ormanlık alanda bana neler yapar. O kadar aciz bir durumdayım ki kendime bile acıdım. Ben bu kadar zavallı bir insan mıyım? Arkamda bulunan kişinin konuşması ile daha çok korktum. Bugün başıma bir iş gelmezse bir daha asla gelmez... Bu adam kimdi ve benden ne istiyordu? Kimseye bulaşmayan etrafı ile iyi geçinen benden kim ne isterdi? "Bu daha başlangıç küçük fare. Kedinin fare ile oynadığı gibi seninle oynayacağım ve hayatını mahvedene kadar durmayacağım..." **** Hiçbir şekilde kitabımı alıntı yapmayın çünkü bu benim emeğim ve başkaları tarafından yayımlansın istemiyorum... Eğer alıntı yapılırsa peşini bırakmam şikayetimi ederim. Başlama tarihi : 26 / 01 / 2016 Bitiş tarihi: 11 / 07 / 2018