Gökyüzünü basite alan insanlar , neler kaybettiklerinin farkında değiller sanırım . Mavi , pembe , mor , sarı , turuncu ve nice renkleri görebiliyorum gökyüzüne baktığımda. Ay , güneş ve yıldızlar. Ayın farklı zamanlarda farklı şekilleri olması ve güneşin farklı saatlerde farklı uzunlukta gölgeleri oluşturması. Hepsi bir mucize gibi ama gerçek . Gölgeler de gerçek , ama kimse hissedemez onları. Kimi insana göre sadece saçma bir yansıma . Ama derinden bakıldığı zaman hiç de öyle değil gölge ne mi ? Gölge benim . Neden gölge diye soracak olursanız : Gölge çünkü birtek orda kendimi rahat hissediyorum . Gölge çünkü bir tek orda saklanmadan yürüyorum . Işığı aç , Beni gör Artık Gölge'yi fark et.

"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dünler feda ettim. Bugünüm yarında, umudum onda kaldı." Sözlerimi bitirdikten sonra başımı eğdim ve bakışlarımı oynadığım parmaklarıma indirdim. Önce bir sessizlik oldu, sonra iç çektiğini duydum. "O gemi bir gün gelecek. Biliyorsun, değil mi?" dediğinde dudaklarım yorgun bir gülümsemeye ev sahipliği yaptı. "O gemi karaya oturdu be Deniz." "Otursun. Biz Fatih'in torunlarıyız, karadan da yürütürüz." Hiç beklemediğim bir şekilde kurduğu bu cümlesi, ona hayranlıkla bakmama neden olmuştu. Nerede ne söyleyeceğini her daim biliyordu. Görmekten umudunu kesmiş birine gökkuşağı vadeden biriydi o, benim gözümde. Daha önce tüm güzelliklere kördüm, şimdi gözümü açmıştı. Onun böyle umut dolu oluşu, bana da umut veriyordu. Ne kadar karamsarlığa düşersem düşeyim; söylediği her cümleyle en olmaz şey olacakmış gibi geliyordu sanki. Bakışları, inancımı körüklüyordu. İlk yayınlanma tarihi: 12 Nisan 2015 İkinci yayınlanma tarihi: 29 Mayıs 2016

Macera, intikamla devam ediyor... Ateş düştüğü yeri yakar derler. Öyle oldu da. Düştüğü kalp cayır cayır yanarak küle döndü. Ve küllerinden intikam ateşiyle yanan bir efsane doğdu. Sahibi belli olmayan bir not. Yeni bir işaret... Eski düşman, yeni dostluklar. Hiçbir intikam bu kadar çok arzulanmamıştı. Üstelik bu kez düşmanlar hiç de basit değildi. İşte asıl efsane şimdi başlıyordu.