Gerard Way is the school's Norman Bates. He's freaky, he acts like he's constantly anticipating something, and he does taxidermy. People fear him, and quite honestly, he gets off on it. There are so many bad rumors circulating about him that even he isn't sure which ones are true. Meanwhile, Frank Iero has a reputation for himself. He's an idiot. A comedic one, especially with his friend James, but an idiot. He once came to school high off his ass and passed his math exam with flying colors. It was a dumb move, but an entertaining one. Just like when he took the dare to make Gerard Way fall in love with him. • AKA "That ONE fanfic where ray is a massive asshole" Theme Song: Paralyzed - The Used

In a world where everyone has a special ability, a "power", young Dan Howell is alone in having nothing to show for it. He now constantly, obsessively searches for something, anything, that could mean he was different, day after day. But maybe all it takes is a certain Super showing an interest in him to make him truly feel like he doesn't need a power to make him special.

"Chcę opisać wam tu cudownego i niepowtarzalnego chłopca. Chłopca, który zmienił moje życie. Chłopca, którego zabiliśmy." "You may say I'm a dreamer But I'm not the only one."

Dan Howell has telekinesis - a power just like out of a comic book. Yet instead of protecting the universe as a brave superhero, he hides. He hides his power and himself, fearing nothing more than getting attached to somebody and dragging them down. Of course, Phil Lester, the new kid in school, just had to come waltzing in, destroying his entire view on nearly everything in the worst (and best) ways possible. Phil's like a drug, and boy, is Dan addicted. Warning: contains self harm, depression, boyxboy, references towards abuse, and other possible triggers or content you may not be comfortable with. you can message me in private for the specifics if you feel you need it and remember to stay safe. (Top: #89 in Fanfiction, #1 in Phan!)

- Jak czuje się Joseph? - Mówi, że znów go widział. Nie przestaje rysować jego portretów. - Przecież Dun nie żyje. Jak może go widzieć? - On widzi więcej niż myślisz. On widzi wszystko, czego nie widzimy my. #16 miejsce w opowiadaniach - 04.10.2016 WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE! 2016 PRODUCTION

Kwiaty mają swój język. Ale czy ktoś kiedyś próbował je zrozumieć? Lachlan od dawna darzył swojego przyjaciela uczuciem znacznie większym niż tylko przyjaźń. Bał się jednak do tego przyznać. Casper w ostatnie klasie gimnazjum wyjechał za granicę, by tam kontynuować naukę. Zawsze chciał zostać botanikiem. Tym samym zostawił Lachlana samego, z uczuciem, które nie zdążyło wypalić się przez lata. Kilka lat później Casper wraca ze swoją ukochaną przy boku. Dziewiętnastolatek nie daje po sobie niczego poznać i mimo tego, że jest mu ciężko godzi się na przyjęcie tej dwójki pod swój dach. Chłopaka zaczynają nękać wspomnienia przeszłości. Za wszelką cenę chce wypełnić pustkę w pamięci, pozostałą po trzech latach. Od wyjazdu Caspera, aż po dzień swoich dziewiętnastych urodzin. Czy pomogą mu w tym kwiaty, których język bezustannie stara się zrozumieć? Czy może nowo poznany sąsiad, który okaże się być kimś więcej? ------------ Opowiadanie wyjątkowo wkurwiające, do porzygu przypomnijące Hana no Mizo Shiru.