Lucius Malfoy, oğluna fısıldadı. " Hadi Draco, kızı bize ver. " Oğlu ise, babasının dediğine kahkaha atarak yanıt vermişti bile. Lucius Malfoy sinirden kızardı. " Bir seçim yapman gerek, Draco Malfoy. Büyük bir zenginlik, Lord'umuzun yanında bir ünvan, hayal edemeyeceğin kadar şeye şu bulanığı seçmezsin herhalde. " Bu sefer, kızarma sırası Draco Malfoy'daydı. Fakat sonradan babasını konuşturamayacak cevabını buldu, ve söyledi: " Sen, Lucius Malfoy. Yaşamım boyunca bana seçim hakkı tanımadın, beni kendinmiş gibi yönetmenden bıktım! Aptal Lord'unuzun yanında bir ünvan ve zenginlik istemiyorum. Dumbledore haklıydı baba. Yenileceksiniz. Sevgiden yoksun sizler, kaybedeceksiniz. Bana seçimimi mi soruyorsun? Cevabını aldığını sanıyorum. " Lucius Malfoy'un dudakları aralanmıştı, bir kez yutkundu; sonrasında da oğlunun ve bulanığın cisimlenmesini izledi.

Gözlerini gözlerime sabitlediğinde konuşmama devam etmemi istiyor gibiydi. "Savaş çıkacak. Savaşacağız. Lanet olsun ki aynı taraftarız o yüzden bana yardım edeceksin. Kötü biri olmak zorundayım. Ne yazık ki en yakınımda sen varsın." · Bu kitap @ravenclawdahisi adlı kişiye ithaf edilmiştir. ·

"Kararlarımı veren kişi ben olsaydım, bana yanlış kararları verdiğimi söylemeye hakkınız olurdu. Her saniyem kontrol edilmiyor olsaydı, bana nasıl davranacağımı söyleyebilirdiniz. Eğer sevdiğim kişiyi kaybetmemek için ondan uzak durmam gerektiğini bilseniz, bana kızmanıza karşı çıkmazdım."

Bir iddia sonucu iki aşığın başına gelenler. Hermione ve Draco. Birbirlerine ne kadar dayanabilirler ya da ne kadar birbirlerini sevdiklerini saklayabilirler.

"Beni hala seveceğin zaman genç ve güzel olamam, Draco. Beni hala seveceğin zaman acı çeken ruhumdan başka bir şey olmayacak. Her şeye rağmen seveceksin, biliyorum." /One Shout/ For u: @KeepCalumHood

Nefretle nefes alıp verirken içinde ki sinirin damarlarında yoğunlaştığını hissediyordu. "Yalancı." diye fısıldadı kendine yakışmayan bir şekilde. "Yalan söyledin." diye tekrar etti. Asasını tutan eli gözle görülür derecede titriyordu. Karşısında ki gri gözlerin sahibi, ilk kez söyleyecek bir şey bulamıyormuş gibiydi.

Çapulcular döneminde düşmanlar birbirine sığındığında beklenmeyen gerçekleşir. Dostluk ve aşk. Draco/ Hermione/ Sirius

Yanlış olduğunu bile bile onunla böyle bir işe kalkışmak, beni ne kadar akıllı yapardı?

Voldemort yok olduktan sonra,sırlar su üstüne çıktıktan sonra bazı şeyler hala değişmemiştir.

"Seni seviyorum" dedi bana son kez bakarak ama sadece yürüdüm, öylece arkama bakmadan. Çünkü onun bana hüzün ile bakan gri gözlerini görürsem dayanamazdım. İlk döndüğüm dönemeçten sonra yere yığıldım. Dizlerim kanıyordu ama en önemlisi kalbim acıyordu. Ağlıyordum ama ağlamamalıydım artık onun için ağlamıyacaktım. Ben Hermione Jean Granger artık ayakta durmalı ve başımın çaresine bakmalıydım 'o olmadan, tek başıma'. Ayağa kalktım ve ay ışığının aydınlattığı parkta evime doğru yürüdüm." Bende seni seviyorum."