Özledikçe mi yazıyorum yazdıkça mı özlüyorum ....

Gece ile gündüz, siyah ile beyaz, güneşle ay kadar farklı olan Havin ile Yusuf'un eşsiz aşkı. Adeta zıt kutuplar birbirini çeker gerçeğinin birer yansımasıydılar. Peki bu zıtlıklara rağmen onları birbirlerine çeken neydi? Onlar birbirlerinde neyi buldular? Birbirinden kopamayan iki genç sevdalının aşkı sizi kahkahalara boğacak. Zaman zaman kızacağınız, zaman zaman da gülümseyeceğiniz bu hikâyeden eminim hepiniz kendinizden bir parça bulacaksınız. Haydi o zaman ne bekliyorsunuz?

"Öyle böyle ilerleyen bir hayatım var. Yani... Vardı aslında... İş aramaya devam ederken aynı zamanda annemin uygun bulduğu eş adayları ile görüştürülmeye çalışılıyordum. Ta ki onu görene dek!" Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde, (yok canım elbet boşboğaz değil) yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani... "Hep derlerdi; o kişiyi gördüğün zaman doğru kişi olduğunu anlayacaksın, kalbin sana söyleyecek diye. Evet ben anladım. Gayet iyi anladım ancak bir sorun var. O nasıl anlayacak?" Müptela Yayınları farkıyla tüm kitapçılarda. ❤