Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017

Son bulmaya yüz tutmuş bir hikaye... Acı vermeyen son olur mu? Ona ilk baktığında filizlenen aşkın, son bakışınla son bulur mu? Ya onunla atmaya başlayan kalbin, gidişiyle durur mu? Acılarla bezenmiş bir hayat, özlediğin gelmeden mutluluğa bulanır mı? Hata yapmayı bile yeni öğrenen bir adam, pişmanlığı iliklerine kadar hissederse... Güzelliğin kelime anlamı bir kadın, kocasının yaptığı bir hatanın acısını iliklerine kadar hissederse... Neler olur? Bir intikam planının pençelerinde can çekişen, yaralı bir aslan misali güçlü bir aşk onlarınki... Hayatını adadığı adamın tek bir hatasıyla mahvolan bir kadın Eslem... Ve Selim, onu hayatında ilk kez tattığı pişmanlıkla, kaybetmekten korkarak daha fazla severken kaybetmek üzere... Pişmanlığı gözlerinden okunabilen Selim, oğlunun annesinin kırgınlığını geçirmek için bir ömür beklemeye razı... Affedilecek mi? Oğlunu düşünerek kocasına bir şans vermeyi kabul eden Eslem, yaşadığı her büyük acıda Selim'e sığınırken, Selim'in canını daha çok yaktığını fark ettiğinde; kendi için adamdan vazgeçebilecek mi? Yoksa aşk, sevgin için kendinden vazgeçmek mi? Aşk emek ister, evlilik sadakat, sadakat ise fedakarlık. Peki ya ayrılık? Ya ayrılık tüm gücünüzü, yaşam enerjinizi, samimi gülüşlerinizi istiyorsa? Yine de onun için onsuzluğa katlanmak çok da zor olmasa gerek... Ya da adam öyle sanıyor! *Tüm Hakları Saklıdır * DÜZENLENECEKTİR

Veda Caddesi'nin devamıdır.

7/11/2016 Genel Kurgu İçinde #54 Bir öğretmen, kendini özel öğrencilerine adamış... İçindeki aşk yangınını gözyaşlarıyla kor tutmuş ufak bir kız... Bir asker, intikam için kandan yemin içmiş... Aşkını kalbinin toprağına gömmüş, o topraktan yeşeren filizlerle yaşamış yiğit bir oğlan... 2 liseli aşık, tutulmayan sözler, edilen yeminler, ayrı geçen zaman... Unutmak zamanın mı kalbin mi işi? Peki aşk zamana karşı koyabilir mi? Aradan geçen onca yıl aşkın ateşini söndürür mü? Yoksa aşk yalnızca "Kalp Zamanı" mı dinler? Peki ya intikam? İntikam ateşi aşığı da yakıp kül eder mi? "Ah! Yansak seninle ne gam, Ayrıyken buz tutan bu kalp, seninle kül olmaya bile razı"

rana hasta kardeşi meleğe bakmak için iş arayan üniversiteyi yeni bitirmiş tesettürlü genç bir mimar asla ilkelerinden taviz vermeyerek kendi ayakları üstünde durmaya çalışırken en yakın arkadaşı ece nin babasının şirketinde işe başlıyor ömer ecenin abisi ,o babasının şirketinde çalışan oldukça başarılı , işine haddinden fazla önem veren bir mimar ,mükemmeliyetçi bi adam... bakalım ömer ve rana sabredip mutlulu olacaklar mı...

Zoraki bir evlilik kitabının ikinci kitabidir.

Dedeniz sizi tanımadığı birisiyle evlendirmek zorunda kalsaydı ne yapardınız? İki dost dedenin eskiden yaptıkları bir iddea sonucu, vasiyetini onların evlenmesi üzerine oluşturulan bir evlilik. Aile zorunluluğu ve hayatları boyunca vereceği çok zor kararlar. Bakalım bu karar onuları birbirine bağlayacak mı?

"Psst, ağlıyor musun sen ?" Kafamı sese doğru çevirdim. O evleneceğim çocuktu. Göz yaşlarımı tek hamlede sildim. "Hayır. Ağlamıyorum." sinirle ona baktım. "Seninle istediğimden evlenmiyorum." dedi sinir bir şekilde. Bir tane kafasına patlatacaktım ohh olucaktı. "Yaaa, bende yalvardım. Babacım,lütfen beni şu salakla evlendir diye." göz devirdi. "Çok komiksin." duygusuzdu. "Bu arada annemler detayları konuşmak için seni çağırıyor." dedi üstümü silkeledim. İçeri girdim. "2 yıl dayanacağız. Sonra bitecek." dedim. Ama tüm hayallerim yıkılmıştı. Sevdiğim adam bana evlenme teklifi edecekti. Bende 'EVET!' diye haykırıp boynuna atlayacaktım. Ben bunları düşünürken masaya varmıştık. Babamın yüzüne bakmayı dahi tenezzül etmiyordum. "Hoş geldin Damlacığım, iyi misin ?" dedi buruk bir sesle. "İyiyim, teşekkür ederim sorduğunuz için." gülümsemeye çalıştım. - Bul beni kaybolmuşum... - Belki onların sevgisi zorakiydi,ama aşkları gerçekti...