"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Kötü bir kız, ailesi onu ne kadar uyarsada asla söz dinlemeyen ve sürekli uyuşturucu kullanan bir badgörl. Genelde erkeklerin kötü olması gerekirken,zenginlerin şımarık olması gerekirken bu çocuk New York zengini fakat parayı önemsemeyen babasını 3 yaşında kaybettikten sonra asla kötü çocuk olmamaya yemin etmiş bir goodboy. Tam birbirlerinin zıtları olan bu iki genç olmadık yerde karşılaşırsa ve ilk görüşte aşk olursa neler olur. Bu imkansızlığın hikayesi. Eğer imkansız aşka inanmıyorsan yada inanıyorsan onların aşkının sizin fikirlerinizin elinde olduğunu anlayacaksınız.O halde ne duruyoruz bu benim aşkımın hikayesi başlamaya ne dersiniz???

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak simsiyah bir şekilde sarmıştı mavi bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayali bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belkide en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi hızla bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım. Doğa'ydım. Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum... ***** ♡Başlangıç: 20.06. 2015 ♡

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Aptallık ve Zekiliğin ayrılıp birbirlerine savaş açtıklarını hangi aşkta görebilirdiniz ki? Rüzgar aptallığa karşıydı, Aylin Rüzgar'sızlığa. .Birisi nefesini öbürü için alırken, diğeri nefesini sadece kendisi için alıyordu... Peki kim bir başkasını sırf sevdiğine benziyor diye sevebilirdi ki! Aylin 5. Sınıfta bir Rüzgar'a kapılmıştı. Rüzgar ise aşka inanmayan yakışıklı bir delikanlıyken, elbette aşkın beden bulmuş haline aşık olabileceğini tahmin edemezdi. Onların hikayesi hafif meltemlere değil büyük kasırgalara kafa tutuyordu.. İkisinin de içinde bulundukları bir kış vardı , ta ki oğlanın ağzından çıkan o seslenişe kadar; Hey Aptal..! Ve kız her seferinde izin veriyordu oğlanın seslenişine. Biliyordu bu seslenişin hem başları hem de sonları olacağının... Rüzgar'dan sonra bir Kuzey'le tanışan Aylin, geçmişle ilgili bilmediklerinin peşine düşecek ve onları yine aynı sesleniş kurtaracaktı; Hey Aptal..! Kız gözyaşlarını dökerken sevdiğinin üzerine dudaklarından istemsiz bir cümle çıkıyordu her seferinde: "Seninle bir gelecek istemiştim ben , sana benzeyenlerle değil..!" KAPAK İÇİN zeyker4141'e TEŞEKKÜR EDİYORUM.

Merhaba arkadaşlar bu benim hikayem umarım beğenirsiniz

Duyduklarıma akıl sır erdiremiyordum.Bütün bunları küçücük yasında nasıl kaldırabilmişti?En önemlisi neden artık bu işi bırakmıyordu?Aklıma bin tane soru işareti vardı ve bunlara cevapları yapıştırmak gerekiyordu.Ama şimdi değil... Kulağıma yaklaştı... -Artık bunları sende biliyorsun.Seni gitmen için uyarmıştım ama bunu sen istedin.. Nefesini kulağıma üfledi.Sanki üzerimde yarattığı etkiden haberi var gibiydi herneyse. -Kaçma şansın yok biliyorsun ki... Eve biliyorum. Lanet olsun ki biliyorum... ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~~•~ Merhaba!Macera,romantizm,aşk ve dram dolu hikayeme hoş geldiniz.Umarım beğenirsiniz Bütün hakkari bana aittir.Kopyalanamaz veya paylasilamaz.®

Merhaba sisters ve brothers Bizim hikayemiz Saglıkcılar içindir Karekterler Cerrah ,doktor ,hemşire falan .batikan, seyit ve ezgi karakterleri kendilerini bildiklerinden belli dostlar ama bu dostluk kardeşlik oldu . Olay bu üçü evde saçma sapan şeylerle uğraşırken Kapı çalar ve gelinlikli bir kız içeri girer adı ece 'dir ve sonra... demir ve can yucel karekterleri olacak onlarda biri ... rahatsiz edecek ama biri ... koruyacak .kitabı okuyunca çok egleneceksiniz bana inanın .vote 'ları ve yorumları yüksek tutmam lazım yoksa kötü olabilir . Sizde yakın çevrenize onerirseniz çok mutlu ve çok iyi olur hatta süper olur sende yardım etmiş olursun .multimedia'larim cok guzel onlara bakmaniz lazim yoksa anlamayabilirsiniz .sizin yorumlariniz benim için önemli yani onemsiycem . Evet hadi okumaya ne duruyorsun .