Vampirler, cadılar ve kurt adamların olduğu bir dünyayı görmeye hazır mısın? Annesiz ve babasız büyümüş olan Hande Şahingöz henüz 18 yaşındadır, bir süre boyunca halasında kaldıktan sonra yatılı bir okulda devam etmiştir. *** Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu ve benim üstümde incecik giysiler vardı. Donuyordum fakat buradan kalkmak istemiyordum. Gözyaşlarım yağmura eşlik edercesine akmaya başlamıştı. Şimşek göğü delecek kadar gürlediğinde yerimden sıçradım sanki bağırmam için beni ikna etmeye çalışıyordu. Atamadığım çığlıkları benim yerime atıyordu... "Ailen sana akşam saatlerinde dışarı çıkmaman gerektiğini öğretmedi mi kız çocuğu?" Ürkerek sesin geldiği tarafa döndüm. Zifiri karanlığa uyum sağlarcasına simsiyah giyinmiş bir adam vardı karşımda. Gözleri ise seçebildiğim kadarıyla kehribar rengiydi. Yutkunduktan sonra "Hı?" Gibi bir ses çıkardım. "Çok tehlikeli bir bölgedesin." Dedi ağır adımlarla yanıma yaklaşırken. "Tehlikeli bölge mi?" "Evet... Benim bölgem." *** 2. KİTABI ÇIKTI PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ❤️ (Romantik ve Fantastik bir kitaptır. Bölümler İlerledikçe Fantastik kategorisine daha çok uyuyor.)

"Sen benim kızım olamazsın." Dedi annem gözlerinden ateş çıkarken. Babamın görüntüsüyse beni öldürmek için zaman kolluyor gibi gözüküyordu. "Ailemizin utanç kaynağısın, git bir daha da gözümüze gözükme." Dedi babam nefret dolu sesiyle. Onların istediği gibi olmamı istiyorlardı, onların yetiştirdiği gibi devam etmem gerekiyordu ama ben bu değildim. İçim böylesine farklıyken dışarıya olmadığım biri gibi gözükemezdim. "Belki de gerçekten de sizin kızınız değilimdir." Dedim ve son sözlerimi söyleyip meleklerin katına çıktım. ~ Melekler ve Şeytanların dünyasına inanır mısınız? Peki ya melekler göründükleri kadar iyi mi? Ya da şeytanlar, onlar göründükleri kadar kötü varlıklar mıdır? ~

~ "Ben katilim." Diye tekrar etti bir kız, o bir katildi ve öyle de kalacaktı. Olmayan fakat sadece kendisinin gördüğü kanlı ellerini silmeye çalıştı. Ne kadar silerse silsin gitmiyordu kan ve onu delirtecek bir güçte beynini esir altına alan düşüncelerinden kurtulamıyordu. "Sen katil değilsin. Buna izin vermedim, vermem de zaten." Diyen adama sarılmak istemişti o an. Sımsıkı sarılmak ve ona inanmak istemişti. ~ Yorgun bedeni yere doğru düşerken tutmuştu adam onu ve uyuduğunu bilen kızın kulağına doğru fısıldamıştı. "Ben sana dokunmaya bile kıyamazken, o herif sana dokunduğu için affet beni olur mu? Affet beni uğruna dünyaları yaktığım."

"Ben böyle olacağını tahmin etmemiştim." Dedim aynadaki yansımamla konuşurken. Saçlarım dağılmış, gözlerimse susuzluktan kıpkırmızı olmuş bir haldeydi. Canavara benziyordum kabul ama hala daha ona sarılamayışımın onu bulamayışımın burukluğu vardı içimde, elimden bir şeyin gelmemesi beni bitiriyordu günden güne. Biri geldi, onu elimden aldı ve gitti hemde çok uzaklara. *** "Buradan kurtulamayacağız değil mi?" Dedim fakat Koray'dan cevap gelmemişti. Ölüyorduk, dayanacak gücümüz kalmamıştı ama yine de bir umutla bekliyorduk eninde sonunda çıkacaktık buradan.