Genç Kız Edebiyatında #1 06.10.2018 Nisa yirmi bir yaşında kendi hâlinde bir genç kızdır. Ailesinin baskısıyla yirmi sekiz yaşındaki Ufuk Ersoy'la evlendirildikten sonra ikisinin de hayatı tamamen değişecektir. Ufuk bir türlü Nisa'yı kabul etmek istemezken Nisa'nın gidebilecek hiçbir yeri yoktur. Günler geçtikçe birbirlerini tanımaya başlayan bu ikili arasındaki çekim hem çok güçlü hem de çok yıkıcı bir hâl alacaktır. Ufuk'un geçmişinin tozlu sayfalarından gelen hatırları Nisa'nın kalbini tuzla buz edecektir. Nisa güçlü olmaya çalıştıkça Ufuk onun kalbini kırmakta hiç tereddüt etmez. Peki Ufuk'ta Nisa'ya alışmaya başlarsa ne olacak? Geçmiş onların peşini bırakacak mı?

Geçmişinden kaçmak isteyen Duygu, her şeyi arkasında bırakarak kitabını yazmak üzere Büyükada'ya taşınmaya karar verir. Ama bu adada herkes, tepedeki gizemli malikanede oturan ve bugüne kadar kimsenin görmediği Karahanlı'dan söz etmektedir. Kısa süre içinde macera duyguları kabaran Duygu, Karahanlı'nın kim olduğunun peşine düşerken, kendini Karahanlı'nın sağ kolu diye tanıtan buz mavisi bakışlı adam; Ateş'le sürekli karşılaşmasının ardında bir sır perdesi aramalı mıdır?

Ey kanadı kırık gül yaprağı. Hem umudum ol , hem de acım. Sonsuz dokunuşlarda ruhumu buladığım. Ansızın çıkıp geldin ya bana? Sanki ruhumu ellerinde bıraktım. ★ ★ ★ "Gözlerin " dedi. Bir süre bakımlı koca ellerini benim heyecandan titreyen bedenimde gezdirip yeniden yüzüme dokundu. Refleks olarak kendi ürkek mavilerimi onun dipsiz bir sis bulutunu andıran grilerine diktiğimde , devam etti. "Sanki bütün dünyaya meydan okuyacak kadar cesur bakarken , bir tek dokunuşumla yavru bir ceylanın bakışları kadar kırılgan bahar kokulum. " Yeniden elleri dudaklarımın üzerinde bir yolculuğa çıktığında , ilk kez yaşadığım bu duygu ile gözlerimi kapatıp beni kendi ve duvar arasında sıkıştırmış adamın bedeninden yayılan alev ile inledim. Zorda olsa dudaklarımdan dökülen tek kelime ile hala kendimde olduğumun bilincine vardım. "Yapma!" "Artık çok geç ufaklık. Bundan sonrası sadece ikimizin cenneti. " ★ ★ ★ Oysa Çocukluğumdun Sen ... Yaşamaya Dair İçinde Biriktirdiğim Ne Varsa...

"Hadi anneciğim bir dilek tutun." diyerek üçüzlerimin gözlerinden okunan heyecanlarına ortak oldum. Biliyorum geçen yıl olduğu gibi bu yılda ortak bir dilek dileyecekler. Ellerini birleştirip pastanın mumlarını üflerlerken beni pişman edecek bir dilek dilediler. "Bir baba istiyoruz!" 🌹 "Sever misin beni?" Tekrar derin bir nefes alması ile başım tekrar göğsüyle yükseldi. Saçlarımın bir kısmı göğsünde harekete geçti, omuzuyla aynı hizaya gelen kulaklarımın arasına dolan nefesle derin bir nefes aldım. Bakışlarımı Duhan'a çevirince karşılaştığım görüntüyü hafızama altın harflerle kazıdım. Gök mavilerinin arasına karışan sigara dumanı, kirpiklerinin titreşmesine, mavilerinin buğulu gözükmesine neden olurken yutkunmakta zorluk çekiyordum. Aralık dudaklarından fısıltı gibi fırlayan dumanlar yükselişine devam ederken, harelerime Duhan'ı yazdığımı biliyordum. Dudaklarım heyecandan kururken ıslatmak için dilimi değdirmem, Duhan'ın bakışlarının dudaklarıma kaymasına sebep oldu. Sigaranın dumanı odanın içini doldururken, içimi yakıyordu. Dudaklarımı, dudaklarına katmak istiyordum. Harelerimi dudaklarına odaklayıp yüzlerimiz arasındaki mesafeyi daraltıp, bir nefeslik mesafede nefes almaya çalışıyordum. Yüzümü bir nefeslik mesafede bırakıp kollarımla Duhan'ın omzunu kavradıktan sonra ellerim omzundan keşfe çıkarken elinin arasındaki sigaraya ulaşıp parmaklarımın arasına aldım. "Severim. Hem de çok severim." 🌹 Yayınlanma tarihi: 24.11.2016 Tamamlanma tarihi: 02.02.2020 Wattpad de bu isimle yazılan ilk kitaptır. Genel kurgu #2 Romantizm #6

İnsan sevmediğiyle evlenir ama ? ikinci kez sevmediği değil tanımadığı, kardeşinin en yakın arkadaşıyla evlenmek zorunda kalan bir ağa Afran.... Abi bildiği bir adamın karısı olmak zorunda kalan bir kız Efra.... Herkese duyulan bir öfke, Ama tek bir kişiden çıkarılmaya çalışılan bir hınç Madalyonun iki yüzü olurdu, üçüncü yüzü asla..... Kapak Tasarımı: @bluegulcin

Zeynep 27 yaşında hayattan pek beklentisi olmayan genç bir kadındır. Teknik olarak anne, baba ve çocuktan oluşan bir ailesi olduğu halde o ailenin sevgisini tatma fırsatı olmamıştı hiç. Bu nedenle bir tarafı yarımdı. Parçalanmış bir ailede büyüdüğü için kadın erkek ilişkilerinde de istikrarsızdır. Ama bunların hiçbiri içindeki anne olma isteğini dizginleyememiştir. Anne olmak istiyordu istemesine ama nasıl olacaktı? En uzun ilişkisi birkaç saat bile sürmemişken ideal baba adayını nasıl bulacaktı?

Hejanın Çığlıkları Tüm şehri inletiyordu.. deli gibi bağıran Hejayı tüm konak hayretler içinde Çığlıklarını duyuyordu. Çığlıkları duyan "Şahmeran" o çığlıklarla birlikte öyle bir Şaha kalktı ki . öyle bir Kişnedi ki Tüm konak Hem Hejanın çığlıklarını Hemde Şahmeranın kişneyişiyle Tüm Konak ve sokaklar sarsıldı..

"Kızım, uyanık mısın?" Bu sefer sesi biraz daha yüksek bir perdede çıkmıştı: Uyuyor bile olsam uyanmamı bekliyordu. Düzenli bir şekilde; nefes al, nefes ver. Kendime içten içe bunları söylüyor, kırpıştırarak açılmak istenen gözlerimi görmezden geliyordum. Ruhumu sarmalamış olan endişe dolu bulutlar tepemde dolaşıyor, zihnim yanlış bir hareket yapma ihtimalim karşısında alarm çanlarını çalıyordu. Gözlerimin önünde siyah bir perde vardı, göremeyen bir insanın duyarlı hissiyatı üzerimdeydi; görmek dışındaki tüm duyularım harekete geçmiş adeta diken üzerinde her yapılan hareketi algılamaya çalışıyordu. Sessizlik beni geriyordu; ağzından çıkabilecek tek bir cümle ruhumun üzerine koca bir kesik atar, kendi içimde bölünmelere yol açabilirdi. Zorlukla hakimiyetini kurduğum dünyam yerle bir olurdu. Kısa bir an için numaramı yutmadığından, üzerimdeki battaniyeyi çekip alarak uyumadığımı bildiğini söyleyeceğinden korktum; korku bedenimi yavaş yavaş ele geçiyordu. Korku tam karşımda duruyor ve bana doğru yaklaşıyordu, onu hissedebiliyordum: Zayıf bir anımı bekliyordu. Fakat korkumun aksine alkol kokusu burun deliklerimden yavaşça geriye çekildi, uzaklaştı. "İyi geceler kızım." Çıkan pürüzlü bir sesle, birazdan ağlayacağını belli edecek bir şekilde konuşmuştu. Ağlamasını sorun etmiyordum, ağlaması iyiydi. Tahta zeminime bastı, çıkan eğimli ses tekrardan kulaklarımı doldurdu. Nefesimi düzenli bir şekilde tutmak için çok çabalıyordum, giderken bile tüm dikkatinin üzerimde olduğundan emindim. Ve kapım gidişinin ardından gıcırdayarak kapandı. Aynı saniye gökyüzünde bir şimşek çaktı, ruhumun üzerinde dolaşıp duran gri bulutları dağıttı: Bir kez daha ruhumun üzerindeki bulutlar acı bir şekilde yağamadan yok edildi.

"Ben nasıl bir kadınım?" Sigarasını dudaklarının arasına götürüp, içine çekti. "Sen..." Düşünüyormuş gibi bir hali vardı. Heyecanla cevabını beklemeye başladım. "Sen eli öpülecek kadınsın...Efsa." Beni tam kalbimin ortasından vurduğunu bilmeden bu cümleleri söylemişti. Oysa ki bilmezdi ki ben onun her cümlesine aşıktım.

Babasının ölümüyle hayatta kalma çabası verirken ona uzanan bir el. Yaptığı teklifle hayatını bambaşka yerlere sürükleyecektir.