"Eğer ihanet affedilebilir bir şey olsaydı, şeytanın kendisi Tanrının yanında oturuyor olurdu." Kafanın içinde binlerce kişilik ve bunların her birinden çıkan farklı bir ses...Eğer en başa dönebilseydim, her şeyin başladığı o ana dönmek isterdim...Onu tanıdığım o güne ama o onunlayken bütün sesler ilk defa susmuştu, nereden bilebilirdim ki? Sanmıştım ki...Ah sanmak gerçekten en kötüsü. Öldürmek, onun için öldürmek ama önce kendini...

zifiri karanlıktı,gecenin sesini dinledim ve dinledikçe korkularım büyüdü içimde küçük bir çocukken karanlıktan korkar yorganın altına saklanırdım,ama korktuğumu Anneme bile söylemezdim.karanlık korkusuyla büyüdüm ve büyüdükçe asıl karanlığın ,insanın iç Dünyasında olduğunu gördüm bu karanlıktan daha çok korktum.Bu sefer gireceğim bir yorgan altı bile yoktu korkumuda kimseye söylemedim ...

Bildiğiniz tüm hikayeleri unutun Bildiğiniz tüm yaşanmışlıkları unutun Sadece bir gerçek kalsın elinizde ...ACI... Hayatı elinden alınırken, Sadece imam nikahı kıyılırken, Sevmediği bir adamla evlendirilirken, O sadece 17'sini yeni bitirmişti. Anteb hiç mi gülmezdi insanın yüzüne? Hiç mi mutlu olmasını bekleyemezdi?Ya hayal ettikleri bir gün olsun gerçekleşmez miydi? "Beyaz gelinlikle gelemedin.Ama beyaz kefenle uğurlanacağından emin olabilirsin gelin ağam." Kadir hanoğlu Cemre Wattpadde ŞERİVAN adında ilk kitaptır Genel kurgu#219 Genel kurgu#193 Genel kurgu#127 09.05.2017

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Ellerin diyorum adam ne kadar da soğuk tıpkı yüreğin gibi! Beni nasıl bıraktın ? Nasıl kıydın bize daha düne kadar kıyamadan gözünden sakındığın kadını nasıl yok ettin. Hani sen benim çocuk kalbime aşıktın orada bulmuştun kendini. Demek ki yalanmış yokmuşum senin için bırak yok olsun kalbim. Bu sana son sözlerim "BEN ÇOK SEVDİM"...

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi

Her cümlenin bir sonu her acının bir merhemi vardır peki Asrın onun yarasının merhemi neydi kimdi. Kalbinde sakladığı acılarını ne zaman dışa vursa en çok zararı kendi görüyordu kimi sevse doyamadan toprak alıyordu elinden acımasız olması gerekti ama içindeki küçük kız yakasını bir türlü bırakmıyordu . Flasback "Neden karanlıkta oturuyorsun" "Karanlığı seviyorum" "Ama hiç bir şey görmüyorsun " "Işte tamda bunu seviyorum! " Kadın alışmıştı karanlığa adam bilmezdi karanlığı onun aydınlığı vardı elinde hiç düşmeyen aşkıyla beraber. Onların aşkı siyahtı, beyazdı, bazen kan rengiydi. Ikiside kabul etmişti.Biliyordu kabul etmezse ne olacağını arafti onların aşkı yokluktu uçurum du. İkiside kabullenmişti birbirini.Kadin azraildi, adam onunu için köle .