EN BEKLENMEDİK ZAMANDA KAPIMIZI ÇALAR AŞK... Yanlış zamanda doğru kişiye aşık olursak ne olur? Tam "Hayatımın Aşkı" dediğimiz insanı bulduğumuz da hayat o kişi için bitmişse. SONSUZLUK HİÇ BU KADAR KISA OLMAMIŞTI... 《Bilmezdim bu derdin seni yolundan, beni solumdan edeceğini...》

Sadece gençlerin, Kimi zaman ergenliklerini... Kimi zaman eğlencelerini... Kimi zaman aşklarını... En çokta maceralarını yaşadıkları okula girmeye ne dersiniz? Okulun altını üstüne getirmeye hazır mısınız? "Onlar için hipotenüsü bulmak kolaydı,peki ya aşkı? " -Telif hakkı Berkay'ın yakışıklılığında saklıdırr!! Not:küfür içerir. iki tane yazar vardır, iki kişiyle yazılmaktadır. 14.02.17 #127 #112

Aldığı darbeler nedeniyle kirli bir ruha sahip. Duyguların varlığından şikayetçi ve ağlamamaya yeminli. Gözlerinin şahit tutulduğu ölüm ile beslenen yitik bir genç kız. Aşk diye tanımlanan o duygunun lanetli olduğuna inanan. İnsan fazlalığından nefret eden ve yok etmekten çekinmeyen. Ölümü ödül olarak adlandıran ve o kutsal zamanın gelişini bekleyen genç adam. Peki bu iki kirli ruh nasıl birbirlerine tutku ve sehvet ile bağlanacaktı? Onlar tutkuyla duyulacak, şehvet kokacak ve ruhları birbirine kördüğüm olacaktı. Aralarında oluşan bu çekim ise duygularına kurban verilecekti. - Kurgunun ve anlatımın en ufak bir kısmında dahi çalınma söz konusu olursa, kişiler üzerinden yasal işlem başlatılacaktır.-

Korkuyorum... Kelimelerle anlaşamamaktan, paragrafların arasında bir sağ bir sola koşmaktan çok yoruldum. Artık hiçbir şey yapmak istemiyordum. Sayıların yükü bile bu omuzlarım için çok fazlaydı. Adeta altında ezilip kalıyordum. Satır aralarında ip atlamaktan bıkmış usanmıştım. Kelimeler ... hatta harfler o kadar çok korkunçlar ki sanki karanlık bir sokakta saklambaç oynamak gibiydi. Her saklandığım yerde biraz daha uzaklaşıyordum. Sanırım artık kaybolmaya başlamıştım. Kaybolmak mı ? Hayır , hayır ben kaybolmuyordum. Ben, yok oluyordum! Karanlık sokakta saklanabilmek için kendimi harcıyordum. Oysaki kimse beni anlamıyordu. Herkesin gözünde koca bir aptaldan başkası değildim. Belki de onlar için ezik bir insandım. Sırf kitap okumayı sevmiyorum diye hatta test kitaplarını karalayıp atıyorum diye böyle konuşmaları çok saçmaydı. Ne olmuş yani aynı pencereden bakmıyorsak? Güzel resim yapanlarda akıllı sayılmaz mı? Umudu mu kesmeli miydim? Ne yapmalıydım? Çok çaresizim! Sonum yok , şuanım hatta belki de bir geleceğim bile yoktu. Ben kimdim ki? O karanlık gecede çıkmaz sokağa giren bir kızdım. Herkesten uzaklaşan, yalnız olmayı seçen bir kızdım. Beni kim kurtarabilirdi? Bu hikaye sayılarla seksek oynarken yere düşen kızın hikayesiydi. Bu hikaye kelimelerle kavga eden bir kızın hikayesiydi. Belki de bu hikaye size göre sadece aptal bir kızın hikayesiydi . Ama işte bu hikaye benim hayatımdı!

Dertlerin birleştiği o ölümcül noktada şükretti insan. Ağladığı her saniye için kendine kızdı ve ölümü yalvarırcasına diledi. Elinden bir şey gelmeyeceğini bile bile ıslak kirpiklerinde umudu biriktirmeye devam etti. Fakat bilmiyordu. Umut acıya gebeydi. Ve şimdi acının pençesindeki diğer duygulara yelken açma vaktiydi. "Günahlarım benimle, iyilik beni terk etti." *Dört yarışmada birinci olmuştur.