"Mam wrażenie, że coś tu nam siada na łby. Jakbyśmy byli ciągle naćpani adrenaliną, niewyspani i przetrenowani... i dlatego wszystko robi się jakieś ostrzejsze, bardziej intensywne. Może to przez to? Może jesteśmy tylko napaleni, spizgani zmęczeniem, przegrzani po treningach, nie wiem. Ale jak na ciebie patrzę, ziomo... to nie mam pojęcia, czy to tylko ja tak mam." tylko Bromance może być wieczny. To historia o tych, co byli „jak bracia", dopóki nie oberwali krążkiem prosto w pysk i nikt już tego nie poskładał. O hokeju, gdzie zęby są opcjonalne, krew na lodzie nie robi wrażenia, a ból wpisuje się w tygodniowy grafik. O młodych ludziach, którym świat wydał się zbyt ciasny i zbyt nudny, więc zaczęli go rozmontowywać własnymi rękami, kawałek po kawałku, żeby sprawdzić, czy pod spodem jest cokolwiek wartego czucia. Jest tu lojalność tak ślepa, że aż głupia, obsesje udające osobowość i granice tak rozjechane, że nikt nie pamięta, po co w ogóle były. Są noce, które pachną fajkami i idiotycznymi decyzjami, akcje robione na samej adrenalinie i to chore, niepokojące poczucie, że wszystko zaczyna działać dopiero wtedy, gdy coś się sypie. A między nimi narosło coś, co nie potrzebuje nazw, coś, co się przyplątało i nie chce spierdalać.

Drogi Tobiasza i Antoniego rozchodzą się po tym jak matka jednego z nich nakrywa ich w intymnej sytuacji. Chłopcy mieli nie spotkać się już nigdy, a ich rodzice mieli tego dopilnować. Życie przybiera jednak inny bieg i któregoś dnia wpadają na siebie ponownie, ciągnąc za sobą wspomnienie związku przepełnionego jedynie seksem i nowe widmo kompletnie zróżnicowanych charakterów osób, które wnoszą do ich życia odmienne doświadczenia. Stare kamienice, nic nie znaczące pocałunki, seks, blizny na nadgarstkach, dźwięki trzeszczącego radia i kolejna źle przeżyta młodość. Beznadziejna historia, ich historia.

gdy pewien kurdupel nie umie doskoczyć do Marlboro.

Bartek ma za sobą nieciekawą przeszłość i nie pasuje do świata bogatych, ładnych dzieciaków. Ale kiedy poznaje Kubę, być może zmienia zdanie. Wszyscy ci chłopcy z dużymi marzeniami i jeszcze większymi domami i ci o pięknych oczach, którzy wiedzą, że wszystko załatwią im wpływowi ojcowie są zagubieni. I wszyscy chłopcy ulicy z wysokimi kościami policzkowymi, którzy nauczyli się, że zawsze musisz albo biec szybciej albo chować się lepiej też są zagubieni. Wszyscy jesteśmy. Ale znajdziemy drogę. A jeśli okaże się, że ona nie istnieje stworzymy ją dla siebie. Spełnimy swoje marzenia. #629 w Romans

Witaj w świecie Marcina - z pozoru normalnego nastolatka. Jednak jego historia nie jest taka prosta. Chłopak zmaga się z problemami dnia codziennego. Ze swoimi rodzicami, szkolnym zgiełkiem i marzeniami o lepszej przyszłości. W końcu na drodze spotyka swoją bratnią duszę, która pomaga mu stać się człowiekiem, którym od zawsze pragnął być.

Najgorsze, co może się przytrafić dwójce przyjaciół, to miłość. Szczególnie, jeśli jeden zakocha się w drugim. Dla Caina i Danny'ego druga liceum nie zapowiadała się interesująco. Miał to być jedynie kolejny rok, kolejne kilkaset nudnych, spokojnych dni. Dann jednak zaczyna zauważać, że czuje do przyjaciela coś więcej, niż jedynie miłość braterską. Gubi się w emocjach, poczuciu winy i własnych uczuciach. Nic nie jest dla niego takie samo, a zazdrość powoli go zabija, skutecznie niszcząc wszystko, na czym zależy mu najbardziej. Do Caina tymczasem wracają widma przeszłości. Tragiczna śmierć ojca i pozornie nieważne wspomnienia z dzieciństwa widziane w snach, powoli ukazują mu prawdę, której nigdy nie chciał poznać. Pomiędzy nich wkracza ktoś trzeci. A to nigdy nie kończy się dobrze.