[Zakończone] W TRAKCIE POPRAWY Dziewczyna, która straciła matkę bardzo cierpi... Kto by nie cierpiał? Trzy przyjaciółki, które zawsze przy niej są. Ojciec pracoholik... Nigdy nie znajduje dla niej czasu. Wakacje i nie ma co robić. Telewizor, komputer, telefon... Chłopak, który napisał do dziewczyny i zmienił jej życie... Dziewczyna, która odpisała chłopakowi i zmieniła jego życie... Najwyższe notowania: #132 w FANFICTION #123 w FANFICTION #107 w FANFICTION #103 w FANFICTION #55 w FANFICTION *-* Rozpoczęcie: 24/04/2016 Zakończenie: 06/04/2018

Co byś zrobił gdybyś pewnego dnia obudził się w swoim łóżku z kwaśną miną wiedząc, że to kolejny morderczy poniedziałek i nagle zacząłbyś się unosić do góry, zupełnie jakbyś zawisł na sznurkach? Tak, Jimin też nie wiedział o co chodzi tym bardziej, że jego mama z okrzykami radości zaczęła gratulować mu nowych umiejętności. O co tu kurwa chodzi i jak do cholery zlecieć na ziemię? Dowiesz się jeśli tylko ruszysz w tą magiczną podróż wraz z Jiminem.

Typ: rozdziałowiec Gatunek: BTS!AU // fluff // kid!fic // yoonmin // raphope Min YoonGi to projektant mody znany ze swojej marki SUGA. Jego siedmioletnia córka nie może zostać sama w domu a jej niania właśnie zrezygnowała z pracy. Park Jimin jest zwykłym dostawcą paczek, który ma najzwyklejszego w świecie pecha.

Krzyk, strach, cisza, tęsknota, brak nadziei. Co byś zrobił jeśli najważniejsza dla ciebie rzecz tak nagle zbiłaby się na milion kawałków? Próbowałbyś się z tym pogodzić? Czy miałbyś nadzieję, że pewnego dnia dasz radę dokleić ten ostatni brakujący kawałek?

Jestem Jeon Jeongguk. Mam 18 lat i chodzę do Seulskiego liceum. Moi rodzice są bankowcami i ciągle się gdzieś przeprowadzamy. Zazwyczaj nie ma ich cały dzień, ale ja zdołałem się już do tego przyzwyczaić. Przez ciągłe przeprowadzki, nigdy nie miałem przyjaciół. Nawet nie chciałem nikogo poznawać, bo wiedziałem, że prędzej czy później będę musiał się z nim pożegnać. Na zawsze. Jestem typem samotnika. Zawsze ze mnie szydzono i wyzywano od pedałów. Bo co? Bo noszę rurki? Bo się maluję? Ludzie myślą, że to co mówią mnie rusza. Mylą się. Im więcej ze mnie szydzą, tym bardziej mam ich w dupie. Ich słowa to puste dźwięki, które mieszają się ze sobą tworząc szum, dla mnie nie oznaczający nic. Każdą wolną chwilę spędzam na słuchaniu muzyki. To jedyne czego potrzebuje i co sprawia mi radość.

Jest to zwykłe opowiadanie z Exo. Akcja dzieje się w czasie ery Monster ;D

RaeRin miewa dziwne sny. Po jakimś czasie dowiaduje się ich znaczenia. Zaczyna wierzyć w istoty takie jak wampiry. Ale czy pozwoli takiej osobie wtargnąć na swoje teraźniejsze życie?

Nazywam się Diana Pak. Mam 17 lat i w Korei mieszkam od urodzenia, jednak nie jestem Koreanką. Moja mama była Polką, a tata Amerykaninem. Byłam z nimi bardzo zżyta, więc kiedy zginęli - nie potrafiłam się z tym pogodzić. Od czasu wypadku mieszkałam z ciotką, która mnie nienawidzi. Poznałam chłopaka, którego kochałam, ale on ? Świnia. Też mnie ''kochał'', ale jak przynosiłam mu coś darmowego. Tak, zamieszkałam z nim, opuściłam szkołę, a ciotka w ogóle mnie nie szukała. Przez niego popełniłam wiele błędów, których już niestety nie cofnę, ale mam nadzieję, że zapomnę o nim i o wszystkim, o czym powinnam nie pamiętać... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 📌 TA CZĘŚĆ JEST NAJBARDZIEJ RAKOWA Z TRYLOGII, GDYŻ BYŁA PISANA DAAWNO TEMU; WEŹCIE TO, PROSZĘ, POD UWAGĘ. Z CZASEM JEDNAK JEST CORAZ LEPIEJ; WIELU KOŃCZY TRZECIĄ CZĘŚĆ I SĄ ZADOWOLENI, WIĘC PRZETRWAJ TO, A PRAWDOPODOBNIE NIE POŻAŁUJESZ. 📌 Mimo, iż początki tej trylogii są cringy, nie poprawiam ich, gdyż chcę widzieć mój „postęp" w pisaniu; przepraszam, jeśli naprawdę przeszkadzają ci te błędy. ⚠ PROSZĘ O NIE WYZYWANIE BOHATERÓW W MOICH KSIĄŻKACH ⚠ 🏆 160724 ~ 4. msc w #bts ©cieta86

Było to urzekające w sposób, którego nie potrafił nazwać. Widział jak cząsteczki tlenu mieszają się z tymi, które tworzą jego ciało, tak jakby każdy pierwiastek miał własny kolor. Od autorki: Ten fanfik będzie zupełnie inny niż ZRM. ,,Duchy przeszłości" to demony, które prześladują mnie, ( i zapewne nie tylko) nie da się przed nimi uciec tak łatwo, a one zawsze będą naszym cieniem. Pełna łez, przekleństw i niezrozumienia, brutalnego świata i pełna malutkich uśmiechów, które ocieplają serca i dają nadziei. Dedykacja dla wszystkich, którzy kiedykolwiek byli gotowi zrobić wszystko aby raz na zawsze zniknąć z tego świata.