Asya eve dönüş yolunda babası ile yaptığı bir trafik kazası sonucunda kör olmuştu ve bu kazada babası hayatını kaybetmişti. Hayatındaki her şey bu kazadan sonra değişmeye başladı. Bir üvey abisi ve başkasına ait olan gözlere sahip olmuştu. Ama sahip olduğu gözler ona bambaşka hayatların kayıplarını göstermeye başlamasıyla üvey abisi ile kendisini bu olayların ortasında bulmuştu. Tüm bu karmaşanın içinde yasak bir aşk filizlendi.

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

Yalnızlık soğuktur. Kendisine alışan kişiyi buzdan kanatlarının arasına alarak dış dünyadan korumaya çalışır. Ama bu kanatlar esir aldığı kişiyi dondurarak her gün biraz daha güçlü olmaya zorlar. Ve gün gelir her yalnızlık tehlikeye düşer. Kanatlarının altına aldığı kişiyi oradan çıkarmak için biri çıkar gelir. Güven en tehlikeli düşmanıdır yalnızlığın. Kişinin kalbi güvenle doldukça yalnızlığın kanatları biraz daha erir. Kanatların tamamen erimesi için son bir şey kalır. Sarılmak... Sarılınca karşıdakinin kalbi kalbine dokunur. Kalbin donan bütün kısımları erir ve o sonsuz soğuk o an kaybolur. Sıcak kollarıyla size sarılan kişi son buz kalıntılarını da yok eder. Her zaman iki seçenek vardır. Ya güvenli kanatlardan vazgeçip sarılmayı seçersin ya da o kanatların altından çıkmaz kendini yalnızlığa teslim edersin. Ben seçimimi birinci seçenekten yana kullanmıştım. Ama onun yalnızlığının kanatları zamanla duvara dönüşmüştü. Güven vermek veya sarılmak yetmeyecekti...

"Özgür değilsin, seni tam şu anda istiyorum." ☁☁☁ Hayatın rayını değiştirmek için iki kelime yeterli miydi gerçekten? Puslu ve bir o kadar da sisli gecedeki ufuk çizgisi kadar sonu belirsiz bir oyundu bu Ulaş ve Elveda için. Suda üç kez seken taş misali, üç yüreğin çırpınışıydı onların hikayesi. Bir oyunun sınırları en ücra köşelerine kadar zorlanırken tutkulu bir sevişmenin getirdikleri, götürdükleri; yeşerttikleri, yıkıma uğrattıklarıydı sadece belki de. Fakat ne kadar yasak ne kadar hasarlı olursa olsun Ulaş'ın da Elveda'nın da boyun eğdiği, su götürmez bir gerçek vardı: Tenler kavuşurken mantık aranmazdı.

Aniden " ne yapıyorsun sen gerize kalı " Diyip tokatı bastım eliyle yanağını tutup " bittin kızım sen " Dedi tam o sırada millet onu tutarken ben çoktan tabanlarım kıçıma vura vura kaçmıştım arkamdan bağrışlarını duyuyordum " seni bir daha görmemem için dua et mafedeceğim seni pis sürtük " Diye bağrıyordu gerçekten çok korkunç görünüyordu koşa koşa eve geldiğimde annem nefes nefese kaldığımı görünce " ne oldu sana " Sanki çok umrundayımda dediğine bak " yok bişi defol " Diyip iterek odama geçtim ne gündü ama gerçekten o salağı tekrar görmek istemem

Omzumun üzerinde gezinen parmak beni duvara doğru iterken gözlerimi gözlerinden ayırmadım. 'Duvarlarla ilgili sorunun ne senin' dedim fısıltıyla. Sonra da 'Peki ya şimdi?' diye mırıldandım. 'Şimdi...' dedi 'Şimdi seninle iyi polis , kötü polis oynayacağız.' Üzerime doğru eğilirken gülümsüyordu... Öneri = Ön yargılarınızın kapılarını aralayın. Kirpiklerinizin altından bakmış olduğunuz bu hikayede çok daha fazlasına ihtiyacımız olabilir.

Kurşun kalem tozu, onun siluet’inin kenarlarına serpiştirilmişti. Karan’ın tasması Gece’nin boynuna acımasızca geçirilmişti. Karan’ın köpeği çoktan Gece’nin derisine dişlerini saplamıştı. Karan’ın yılanı Gece’nin tüm benliğine zehrini akıtmıştı. O artık Karan’ın kölesiydi. Belki de hayat, Gece’nin kafasına en korkunç peruğunu yerleştirmişti. @Hikaye’nin bütün hakları Karan’ın karanlığında saklıdır. 01.08.2015

Türkiyenin önde gelen aşiret ağalarından. biri Miran Poyrazoğlu istanbuldaki holding'deki asistanına duygularına yenik düşerek aşık olursa.

"Doyumsuzsun ve bu beni çok yoruyor." "Biliyorum bebeğim, elimde olan bir şey değil." Yaklaşarak boynuma bir öpücük bıraktı. "Hadi. Kaldığımız yerden devam etmeliyiz." * 'Telif hakları saklıdır.' +18 içerik vardır. Yetişkin içerik vardır.