Heyy :-). Merhaba ilk hikayemle sizlerin karşısındayım. öncelikle bu hikâye popüler safsatalardan ( ilginç tuhaf liselerden, kötü çocuklardan, aşırı saf masum kızlardan, zengin kız fakir oğlan yada fakir kız zengin oğlan türü paravai saçmalıklardan, çarpık ilişkilerden, mafyalardan, zorunlu evliliklerden, her ne kadar hepimiz birer tane istesekte ultra süper yakışıklı tamamen gerçeklik dışı erkeklerden ) uzak FARKLI bir hikayedir. Emin olun okuduğunuza pişman olmayacaksınız ve çok seveceksiniz "HER NE OLURSA OLSUN "

Annem sessizce uzaklaştı. Gidişini izlerken, kalbim mıknatıs kesilmişti, ağırdı ve beni yere çekiyordu. Ağlamak, gözyaşlarına boğulmak, parçalara ayrılmak ve parçalarımı toplamalarına izin vermek istiyordum. Ama her zamanki gibi bir kaya kadar sert olmaya zorluyordum kendimi. Annem öldüğünde, aileyi bir arada tutan yapıştırıcı ben olmuştum. İçten içe çığlık atsam da onları hiç yüzüstü bırakmadım. Kendi acılarımı ve korkularımı bir kenara bırakmam gerekmişti, çünkü benden beklenen buydu. Ben kayaydım. Ben demirdim. Ve bir kez daha, kendi hislerimi bir kenara bırakmam gerekiyordu. Belki bu daha farklıydı. Yalanlarla birlikte daha büyük bir iyilik için kendi ihtiyaçlarımdan vazgeçecektim. Ve... Bende... Vazgeçtim...

Sadece bir tek cümleyle insan KORKABİLİRMİYDİ? "MALIK'İN KIZ KARDEŞİ" Ahh, evet KORKABİLİRDİ..!

Hakediyor muydu bu kadar sevgiyi? Bu kadar çok sevgiyi hakediyor muydu? Ona baktığımda bu düşünce kayboluyor beynimden. Hakediyordu çünkü. Bir insan ne kadar çok sevilebilirdi ki? Abim hep derdi ki "Bir insan aynı kişiyi iki kere sevmez" Eğer o beni görseydi, hissetseydi. Bunu demeye devam edermiydi acaba? Gülümsedi. Sevdim. Tekrar gülümsedi. Tekrar sevdim. Tekrar gülümserse tekrar severdim. Gerçi o da şanssızdı. Bilmiyordu onu ne kadar sevdiğimi. Ne kadar sevildiğini. Bilse ne yapardı acaba? Olur muydu şiirim sonsuz dizeler halinde. Bırakırmıydı yanyana iki harf bile olamayacak çaresizlikte...

HAYALLERİ KABUSA DÖNÜŞEN BİR SAKAR KIZ... NAMI DİĞER "SAKAR PRENSES"... HEMDE.. DIRECTIONER BİR SAKAR PRENSES!

Geçmişi kenara bırakmasını istedi......... BIRAKTI! Ama geçmişi tekrar karşısına çıktı. Hayatının aşkı seni unutsun dedi........... UNUTTURDU! Ama o acı çekerek yeniden hatırladı. Dostun seni bırakıp elbet bir gün gidecek dedi……… GİTTİ! Ama onu korumak için. Yeni bir aşkla tanışacaksın dedi onu unutursun dedi……. TANIŞTI! Ama onu hiç unutamadı. Sen bir katilsin dedi………. KATİLDİ! Ama onun hatası değildi. Öyle bir an gelecek ki yalnız kalacak ve ellerimde ölüceksin dedi…ÖYLE DE OLDU! Ama yalnız ölmedi o derin gözlere bakarken öldü.. BU BİR HAYALET HİKAYESİ DEĞİL BU BİR AŞK HİKAYESİ….