Kalbim mühürlenmiş bir kapıydı. Gelen her anahtarı tek bir darbeyle dışarı atarken ona yenilecek kadar dirayetsiz olmayacaktım. Onun da anahtarını kıracaktım elbet sert bir dokunuşla. Açılması zordu; açılması imkansızdı mühürlerimin. Ta ki sen hayatıma girene kadar... Kalbimi ansızın ifşa ederken canımı bu denli yakacağını nerden bilebilirdim! Nerden bilebilirdim ki seni bu kadar çok seveceğimi... Sen nerden bilecektin ki giderken bile seni bu denli çok sevdiğimi.

"Evleneceksin." Ve Songül'ün Gözyaşları usul usul döküldü. Gül'ü dikeniyle yaratan Rabbim,vardır elbet bir bildiği. *Tüm hakları saklıdır.Herangi bir kopyalnma durumunda kopyalayan kişi hakkında yasal işlem başlatılacaktır.

Hayatını bir anda kaybeden kız ve bunlardan bir tek allahı sorumlu tutan ateist bir kız donmuş buz rengi gözleriyle babasının kanlı ve boylu boyunca yerde yaten cesedinin üzerine yemin içti babasının kanı yerde kalmıycak tı intikamını alıcak tı ama hesaba katmadığı bişey var dı onun tam tersine dinine bağlı rabbinden başka sevdiği olmayan muhammed onun aksine ateş rengi gözleri olan ve her dayim haramdan ve günahtan sakınan muhammed kader öyle bir tevafukla çıktı ki karşısına iliklerine kadar aşkı hissedip yanıcaktı peki ya intikam ve muhammed bu kaderin nasıl bir pilanı var dı iki birbirinden zıt iki insanı bir araya getirecek Ateş ve Buzun aşkı Tutku ve muhammedin kaçınılmaz sonu ve kanla dolu intikam yemini İnstegram hesabım haticekorkmaz5656 Watpetteki resmim var canlar

Sadece artık görmenizi istiyorum!

"KARAMEL & SARI" Hayatına ellerinin çamuruyla giren, onu oyun arkadaşı, kız kardeşi ilan eden Sarı'sı vardı Ece'nin. Ağabeyi Oğuz sayesinde tanıdığı bu kirli sokak çocuğu, çocukluğunun şövalyesi, gençliğinin ise en büyük imtihanı olacaktı. 15'ine basıp günah defteri açıldığı an, ellerini, gözlerini, tebessümünü bile çekecekti Ece, Ali'den. "Ağabey" demek zorunda olduğu bu genç adam, Ece'nin en korkulu rüyası, en büyük günahıydı. Hiç bir erkek; Ali kadar tehlikeli değildi Ece'nin gözünde. Çünkü Ali haram olamayacak kadar yakın; helal olamayacak kadar uzaktı Ece'ye. (Düzenlenecek)

DÜZENLENDİ. Güneşin öptüğü Kardelen, kusurlu bulduğu kusursuz güzelliğinin farkında olmayan, özgürlüğüne düşkün bir bey kızıydı. Kızıl saçları ve çilli yüzüyle ovasında ki tüm kadınlardan farklı, açık mavi gözleriyle ise bu zamana kadar görülmemiş, büyülü bir güzelliğe sahipti. Ancak onun bu görülmemiş güzelliğini kötüye yoran, onun lanetli olduğunu düşünen zihniyetler kızına düşkün babanın bir önlem almasına sebep oldu. Kızının güzelliğinden haberdar olan baba, genç kız büyüyüp serpilmeye başladığı an, saçlarını sarıklarla, yüzünü ise peçelerle saklamaya başlamıştı. Bu önlem genç kızın hayatını tamamen değiştirecek, onu efsanevi bir varlığa dönüşmüş Kara'nın pençelerine atacaktı. Hiç kimseye boyun eğmeyen, güneşin öptüğü bir Çerkes kızı... Ve onu pençelerine alan, adı gibi karanlık; ömrü boyunca annesinden başka kadınla konuşmamış, ürkütücü denecek kadar iri bir Osmanlı askeri. Onları bekleyen uzun bir yol... Kardelen, Kara'nın karanlığından heyecan duyarken, Kara kendine karşı gelebilecek kadar cesaretli bu tuhaf kızın gizeminde kaybolacak, onun çirkin yüzünü saklamak için taktığını düşündüğü peçeyi düşürecekti. Ama bilmediği bir şey vardı. O peçe düştüğü an kendisi de genç kızın ufak ama güçlü pençesine düşecekti.

KİTAP OLACAĞI İÇİN İLK 5 BÖLÜM HARİÇ, DİĞER BÖLÜMLER KALDIRILMIŞTIR ! HERDEM YAYINLARI. *** Kar taneleri şiddetini artırdığın da kafamı göğsünden çekerek bakışlarımı, mavi gözlerine çevirdim. ''Mavi umuttur, umut ise gökyüzü.. Ey mavi gözlerine vurulduğum adam, gel şu sevgiline bir ilahi oku da buz tutan kalbim erisin.. Gel beni güzel bir şekilde gönder en sevgilinin yanına.. '' Salih güçlükle yutkunduktan sonra bir süre sustu. Suskunluğunda bile bahar kokan adam.. Ey her güldüğünde kalbimi daha canlı kılan, can hışırtısı.. Şah damarıma dayanan varlığın eli, vaktimin geldiğini daha çok anımsatıyor bana senin kollarındayken.. Öyleyse güzel bir söz söyle de, ömrümden düşen tuğlaların her bir parçası sükunete bürünsün. ''Ne söyleme mi istersin ? '' Ellerimi boynundan çekip sağ yanağımın altına koyup, kafamı kalbinin hizasına yasladım. Böyle daha iyiydi, en azından huzurla uyuyacaktım.. ''Gidemedim ya o kutsal topraklara.. Alamadım ya gül kokusunu Medine'de.. Diyemedim ya Lebbeyk Allahümme Lebbeyk diye Kabe'de.. Öyleyse söyle güzel sevgilim, Medine'ye varamadım ilahisini söyle. '' Salih bana sıkıca sarıldıktan sonra çenesini hafifçe kafama koydu. Sanki soğuktan güç almak istercesine derin bir nefes alıp bir süre öyle bekledi, ardından kuvvetlice dışarı doğru üfleyip çatallaşmış sesine yön verdikten sonra dudaklarını araladı. ''Medine'ye varamadım, Gül kokusu alamadım, Ben Resule doyamadım, Yaralıyım, yaralıyım.. *** Kabe'nin örtüsü kara, Açtı yüreğime yara, Bulunmaz derdime çare, Yaralıyım, yaralıyım.. *** Rabbim nasip eyle ne var ? Hasreti kalbimi dağlar, İki gözüm durmaz ağlar, Yaralıyım, yaralıyım.. ***

Arkadaşlar bu tamamı

3 Milyon okunmayla şimdi yeniden Wattpad'de. ....... Bu Demir yürekli Yusuf ile ürkek yürekli Erva'nın hikayesi. Demir annesi gittiğinden beri Yusuf yanını kaybetmişti. Öfke ve nefret sanki anne karnında kalbine yerleştirilmiş gibi her yanını kuşatmıştı. Kalbi intikam hırsıyla buz kesmişti. Soğuktu artık Demir. Annesi'nin oğlu değildi. Zaten onu yola getirecek, ona doğruyu gösterek anneyede sahip değildi. Şimdi eceline, annesine gidene kadar, onun rahat uyumasına yardım edecekti. Kararmış kalbi daha fazla ne kadar kararabilirdi? Onu bu hale insanlar getirmişti.... *************** Erva; Hayatı seccade ve kalemlerinin arasında gidip gelen tertemiz bir kır çiçeğiydi. Onun gözleri asla tam açılmaz, dünyayı pembe gözlüklerle görmezdi. (UMUT SERİSİ 1) Her ne kadar farkında olmasa da imtihanların en zorunu yaşıyordu. Sabır dolu kalbi hiç bir sıkıntıya isyan etmiyor, mütevazı başı asla hiddetle dikelmiyordu. Tek sırdaşı kağıtları, kalemleri ve kumaşlarıydı... Edep timsaliydi Erva. Bakan gözler ar eder, bir daha bakmaya yürek isterdi. Ama onun kendini kapattığı bir kafesi, prangalarla susturduğu umutları vardı. Umut zehirli bir yılandı. Sinsice yaklaşıp, en acı yerinden vuracaktı Erva'yı. Ama umudun panzehirini bulacaktı genç kız. O gece başına gelecekleri bilse iner miydi o bahçeye?Kurulur muydu her zaman ki salıncağına? Allah bilirdi... Ama Allah onun kaderini çizmişti, Erva'ya da ancak teslim olmak düşerdi. Yazım tarihi: Eylül 2014