Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna o...
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Her şeyden önce soluk bir tenin üzerine düşmüş, ıslak bir kar tanesiydi o. Eşsiz bir parça. Büyümüş soğukluğuyla birden fazla teni yakmıştı. Fakat kar taneleri büyümemeliydi. Büyüdükleri taktirde ancak bir çığa dönüşebilirdi. Yalanlar da aynen böyleydi işte. Ve o çığın altında kalmıştı. O büyüyen yalan çığı her şeyin...