Ay gökte yükselirken, Deniz'in dalgaları da yükselirdi. O kadar hayrandı ki Ay'a; kendi üzerinde Ay'ın ışığını yansıtarak titretirdi. Onunla buluşabilmek için geceyi beklerdi. Bir gece Ay gelmedi. Deniz'de gündüzü bekledi. Gündüz olduğunda Güneş, Deniz'e sordu: "Neden böyle üzgünsün?" Deniz halini anlattı. Güneş o an bir şey itiraf etti: "Seni seviyorum." Her gündüz olduğunda Güneş, uyuyan Deniz'in güzelliğine hayran kalırdı. Tüm günü onu izlemekle geçerdi. Bazen çok ısıtırdı havayı, Deniz'in birkaç damlasını buharlaştırıp ona bir kez olsun dokunabilmek için. Deniz, Güneş'in dediklerinden çok etkilendi. Güneş'in ışıklarını kendi üzerinde yansıttı. Böylece Güneş, Deniz'e sonunda dokunabildi. Biz de bu olaya 'Yakamoz' dedik.