Ben bir tanrıçayım, yıkılmış bir tanrıça. Ama yapacak bir şey yoktu. Çünkü benim gibi bir savaşçı bile hayat denen o korkunç canavarla başa çıkacak kadar güçlü değildi. Ve şimdi o beş para etmez insanlar için savaşmam gerekiyordu. Onları kurtarmak için ayağa kalkmam... "Değmez." demiştim ama... Ama herkes ikinci bir şansı hakedermiş. Bana ikinci şansımı veren olmamıştı...

2 bin yaşındayım, erkeğim ve bir RUHum.En son aşık olduğumda bedelini ağır ödemiştim.Ne ? Hayır kendimi eve kapatıp televizyon izlemek ve dış dünya ile iletişimimi kesmekten bahsetmiyorum.Zaten bir ruh olduğuma göre bunları yapmam çok saçma olurdu.Dediğim gibi cok ağır o ödemistim ama ben de fena kaşınmıştım hani...