İçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdeki çocuk. Mutluluk dedi, mutluluk ince iş. En incesinden hem de. Varlar yoktu hep o dehlizlerin kazındığı simalarda. Ve tek bir gülüş kalmamıştı koca dünyada. Kapak: @golgehayaller

Dökülüyor yine bulutlardan şiir yağmurları Yağdıkça ilham kokuyor şehrin sokakları Çayımı dolduruyorum kırmızı kupama Aklım ise hala yağmurda Bir elimde kağıt,kalem ; bir elimde çay Karşımda yağmur ve mahrur dolunay Seyre dalınca yağmuru Dökülüyor kağıda bir bir duygu Yağmurlardır şiirleri yaşatan Şiirlerdir yağmurları güzel kılan Biterken şiir yağmurları Sonlanır cümlelerin ahenkli dansı Kelimelerin yetmediği an Şiir yağmurlarıdır kalbini ıslatan Sende gel,ıslan bu yağmurda Korkma!Yaşa duygularını doyasıya