Seni unutursam ey Kudüs! Sağ elim hünerini yitirsin. Seni anmaz, Kudüs'ü en büyük sevincimden üstün tutmazsam, dilim damağıma yapışsın! | Tevrat - Mezmurlar 137.

İnsanlar ölüyordu, kanları üzerine sıçrıyordu. Fakat o asla sebebini bilmiyordu. Sürekli saklanmak ve birilerinden kaçmak zorundaydı. Bu bilinmezlik yüzünden aklını kaybetmek üzereydi. Kaçmayı düşündü, kimsenin daha fazla canının yanmaması için en iyisinin bu olacağını düşündü. Fakat daha fazla insan öldü. Gittiği her yere ölüm getiriyordu Melek. Ölüme sevdalı olan ise Kuzey. Insan sonunda ölüm olduğunu bildiği bir yola doğru neden yürür? Tehlikeli bir girdabın içine neden kaptırır kendisini. Bilerek, isteyerek... Melek ölüm getirecekti ona. Onu tanıdığı günden beri mücadeleci tarafını görmüştü. Melek klişeden uzaktı. Onun aynı ağabeyi gibi savaşçı bir ruhu vardı. Ağabeyi Ömer. Ömer gibi Ömer. Yolu Kur 'an, sevdası cennet olan Ömer. Hiddeti, merhametiyle sönen Ömer. Hayatını Allah'a adamış olan Ömer. /*/* Nereden buldunuz burayı. Derhal gidin! Buralar biraz tehlikeli.

Kızgın bakan gözlerinin yolunu gözleyişi tam tamına dokuz gün olacaktı. Hâlâ sıkı sıkıya tuttuğu tesbih ile zoraki gülümsemeler dağıtırken için için ağlıyordu Muhammed. O insanlığın saadeti için daima çalışan, Allah rızasını gözeten ilim aşkı ile yanıp tutuşan talebeydi. Ailesinin baskıları ile Kur'an kursunda okumaya mecbur tutulmuş olsa da zamanla bu nimetin er geç farkına varır. Ve istiğfar getirir. "Allah'ım, şu kararan düşlerimin arasına ak düşler nasip et. Sen, sessizliğimi en iyi işiten beni yalnız bırakmayansın. Yardım et bana." Gözünde yağmak için acele eden yaşları engellemek adına birkaç kez gözlerini kırptı. Havanın şiddetli gök gürültüleri beraberinde yerine yağmuru getirirken yüreğinin derin alfabesi yine sessizce O'nu tekerrür ediyordu. Yine başa dönen çaresizlik. Sen öğrenilmiş çaresizliğim misin? Kafasını yere eğerek yürürken elleriyle ıslanan çarşafına sımsıkı sarılan Ümmü Gülsüm geliyordu. Spiritüel de ilk #56 ❤ Spiritüel ilk #135 ? Kapak/ @AmorDesign 'e aittir.

iblislerin rahat bırakmadığı bir beden ve o bedene huzur veren bir ruh rüya kalp gözü açık rahmana sonsuz bir aşkla bağlı bir kız gördüğü işaret dolu rüyalar ve kabuslar nedeniyle cevşeni ve kurani kerimini bir an olsun yanından ayırmazdı tuna iblislerle anlaşma yapan ve hayatını medyumluk yaparak geçiren dini inancı olmayan kibirli burnu havada aksi biri onun için hayat iblisler ve karanlık odalardan ibaretti rüya her zamanki gibi işe gitmek için durakta bekliyordu kulaklığı kulağında kurani kerim dinliyordu farkında olmadan kendi de yüksek sesle okuyordu tuna gündüzleri asla dışarı çıkmazdı o karanlığın prensiydi o gün mecburen dışarı çıkması gerekti arabası bozulunca minibüse binmek için durağa gitti içinden en ağır küfürleri savuruyordu tuna kalkan basit insanlar gibi minibüse binicekti kulağına gelen fısıltılar artık onu çileden çıkarıyordu durakta kendinden geçmiş başı kapalı bir kız gördü ne geveliyor diye merak edip yaklaştı adeta büyüleyen bir duyguyla kurani kerim okuyordu okadar kendinde deyildiki onu izleyen tunayı görmüyordu tuna içine dolan huzurlu sesle büyülendi adeta ve o an bu kızın onu iblislerle dolu cehennem hayatından kurtarmaya gelen bir melek olduğunu anlatmıştı ve bu melek ne pahasına olursa olsun onun olmalıydı aşkın korkulu hali zorlu ve bir okadar da imkansız bir aşk

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

Ya İsIamda yükseIirsin, Ya inkarda çürürsün, YoI mezarda bitmiyor, Gittiğinde görürsün.

OKU VAKİT GEÇİYOR.

Ruhu arafta kalmış bir genç kız... Bir ayağa cennete düşerken, diğer ayağı cehenneme zincirlenmiş. Nefsinin, şeytanın ve hak yolun arasında kalmış, nereye gideceğini bilemeyen bir yolcu.. Labirentin içinde koşarken, her defasında yeşil gözlere çarpıp sendeleyen minik bir kalp.. Çimen gözlerin içinde cennetin fragmanını izlerken , karanlık bir uçurumun tepesinde cehennemin alevleriyle kundaklanan asi bir ruh.. Peki o hangisini seçecek ? Tövbe etmeyi mi, yoksa yoldan sapmayı mı ? *** Bakışları doğanın şefkate yansımasından doğan bir güneş, yeşilin aktığı nehirlerden içime çağlayan bir merhamet gibiydi. Peki bende merhamet edilecek ne vardı ? Bu aciz gözlerimde mahur bakışlarımda göremediğim neyi görmüştü ? Kalbimi bana en çok hissettiren,dünyayı turlatıp kendime nerede olduğumu hatırlatan bir güç kaynağıydı. Bana baktığı her an yıllardır görmediğim baharı anımsıyordum;kışın en kör noktasında kaybolmuş bir yağmur olarak.

'Ey sefere giden denizci... Bilirim beklemek zordur. Ama ben seni dilerken,beklemeyi de seçtim. Yılın altı ay sen denizlerde, ben karada... Sevda bu değil mi? Sabır en büyük aşk değil mi zaten? Ey denizci... Ey benim mavi dalgalar üzerinde rızkını arayanım, selam olsun sana. Yolun her daim açık olsun... Ve bilirim, o gemi bir gün buraya gelecek; sefer bitecek.'

KİTAP OLACAĞI İÇİN İLK 5 BÖLÜM HARİÇ, DİĞER BÖLÜMLER KALDIRILMIŞTIR ! HERDEM YAYINLARI. *** Kar taneleri şiddetini artırdığın da kafamı göğsünden çekerek bakışlarımı, mavi gözlerine çevirdim. ''Mavi umuttur, umut ise gökyüzü.. Ey mavi gözlerine vurulduğum adam, gel şu sevgiline bir ilahi oku da buz tutan kalbim erisin.. Gel beni güzel bir şekilde gönder en sevgilinin yanına.. '' Salih güçlükle yutkunduktan sonra bir süre sustu. Suskunluğunda bile bahar kokan adam.. Ey her güldüğünde kalbimi daha canlı kılan, can hışırtısı.. Şah damarıma dayanan varlığın eli, vaktimin geldiğini daha çok anımsatıyor bana senin kollarındayken.. Öyleyse güzel bir söz söyle de, ömrümden düşen tuğlaların her bir parçası sükunete bürünsün. ''Ne söyleme mi istersin ? '' Ellerimi boynundan çekip sağ yanağımın altına koyup, kafamı kalbinin hizasına yasladım. Böyle daha iyiydi, en azından huzurla uyuyacaktım.. ''Gidemedim ya o kutsal topraklara.. Alamadım ya gül kokusunu Medine'de.. Diyemedim ya Lebbeyk Allahümme Lebbeyk diye Kabe'de.. Öyleyse söyle güzel sevgilim, Medine'ye varamadım ilahisini söyle. '' Salih bana sıkıca sarıldıktan sonra çenesini hafifçe kafama koydu. Sanki soğuktan güç almak istercesine derin bir nefes alıp bir süre öyle bekledi, ardından kuvvetlice dışarı doğru üfleyip çatallaşmış sesine yön verdikten sonra dudaklarını araladı. ''Medine'ye varamadım, Gül kokusu alamadım, Ben Resule doyamadım, Yaralıyım, yaralıyım.. *** Kabe'nin örtüsü kara, Açtı yüreğime yara, Bulunmaz derdime çare, Yaralıyım, yaralıyım.. *** Rabbim nasip eyle ne var ? Hasreti kalbimi dağlar, İki gözüm durmaz ağlar, Yaralıyım, yaralıyım.. ***