Kwiaty mają swój język. Ale czy ktoś kiedyś próbował je zrozumieć? Lachlan od dawna darzył swojego przyjaciela uczuciem znacznie większym niż tylko przyjaźń. Bał się jednak do tego przyznać. Casper w ostatnie klasie gimnazjum wyjechał za granicę, by tam kontynuować naukę. Zawsze chciał zostać botanikiem. Tym samym zostawił Lachlana samego, z uczuciem, które nie zdążyło wypalić się przez lata. Kilka lat później Casper wraca ze swoją ukochaną przy boku. Dziewiętnastolatek nie daje po sobie niczego poznać i mimo tego, że jest mu ciężko godzi się na przyjęcie tej dwójki pod swój dach. Chłopaka zaczynają nękać wspomnienia przeszłości. Za wszelką cenę chce wypełnić pustkę w pamięci, pozostałą po trzech latach. Od wyjazdu Caspera, aż po dzień swoich dziewiętnastych urodzin. Czy pomogą mu w tym kwiaty, których język bezustannie stara się zrozumieć? Czy może nowo poznany sąsiad, który okaże się być kimś więcej? ------------ Opowiadanie wyjątkowo wkurwiające, do porzygu przypomnijące Hana no Mizo Shiru.

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

I nikt do tej pory nie zauważał tej siedemnastoletniej dziewczyny w jasnoróżowym swetrze, siedzącej w ławce podczas pierwszego tygodnia szkoły, oprócz pewnego młodego nauczyciela geografii.