4arkadaş onlar ;Ece ,Yağmur,Helen ve Masal. Destansı bir arkadaşlık.onları tanımlasam. Birisinin hayatını mantık yönetiyo , Birisi atar kiraliçesi ,birisi gamzeli bir ünlü hastası,birisi ise basket hastası mantığını evden kovmuş... Erkekler ise Birisi soytarılıkta mastır yapmış,birisi gamzelilerden nefret eder ,birisi atara hiç gelemez,birisi ise küçükken yaşadığı bir olaydan dolayı çok fazla gülmez. Peki ya zıt kutuplar birbirini çekerse...

Dediğim gibi WhatsApp durumları . Hep aynı şeyleri görmekten sıkıldıysan #FARKINI FARKETTİR #

"O,ne düşüp dizi kanayınca ağlayan,ne pembeyi seven, ne de fare görünce kaçan bir kız değildi... Tüm çığlıkarı içinde bir fırtına şeklinde esen ve karanlığında yalnız kalmak isteyen bir kızdı."

İki kişi arasında kalmak...Nasıl bir duygudur az çok bilirsiniz. Peki bu iki kişi kardeş olursa... ### "Geç kaldık galiba. Zaten ben öylesine söylemiştim.Sen ciddiye alıp buraya geldin." dedim. Tam arkamı dönüyordum ki Murat'ın sesiyle irkildim. "Neyden bahsediyorsun sen? Gece daha yeni başlıyor..."

Mira için tek bir cümle vardı ; "Aşk diye birşey, yok." |Aşk'a inanmayan kızın, Aşık olma hikayesi.|

Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hikayesi. Genç kız yeniden bir umuda gebe kaldı. * 23/06/2015 tarihinde yayınlandı.

"Hayır, anlamıyorsun. Ben hep birilerinin arkasından koştum. Herkes beni terk etti. Onlar giderken ben onları durduramadım. Çabaladım ama başaramadım. Yeni bir başarısızlığa kendimi bırakamam. Sende gitme." Kafasını salladı. Gözlerini dalgalı denize çevirdi. Bende gözlerimin yaşlarını kuruladım. Kafasını tekrar bana çevirdi. Güçlü durmaya çalıştığı belliydi. "Kalamam Hazel. Üzgünüm." O giderken benim tek yaptığım daha çok ağlamak ve kendimi yere bırakmaktı. Yine yalnızdım. Yine birini kaybetmiştim. Karanlık beni kucaklamadan önce şunları mırıldandım. "Gitme... Sende gitme..."

Bana bakan koyu kahverengi gözlere bakmamaya çalışarak gözümdeki yaşı silip o önemli soruyu sordum. "Neden onu seçmedin?" Anlamazca bana baktı. "Neden onu seçmedin ki? Birimizi seçicektin ama onu seçmedin. Beni de seçmedin." Yoğun bakışlarını üzerimde hissettim. "Onu seçmeliydin. Ne biliyim, o sana iyi gelirdi. Güzel gelirdi." dedim sonlarında sesimi alçaltarak. "O alımlıydı, güzeldi. Bense çirkin, beceriksiz, bir işi beceremeyen bir kız çocuğuydum. Gördün, ölümüm ellerinde olan adam bana acıyor. Beni seven yok ki." "Bazılarına haksızlık ediyorsun." Başımı salladım. "Şu anda yanımda olman bile saçma. Neden gitmedin? Daha doğrusu, onu severken neden onu seçmedin?" Gözlerini gözlerime dikti. Yanağımdan dökülen damlayı sildi. "Çünkü bu hikayedeki tek masum sensin."

Yok olmak nasıl bir duygu? Peki ya yalnızlık ile ölüme terk edilmek? Veyahut koca şehirden kaçma isteği? Kendi idam sehpanda senden önce tüm hayallerini astın mı? Bileklerini kesmenin aslında bir boka yaramadığı zamanlar sabahlara kadar ağladın mı? O kadar gürültü arasında susarak anlaşılmaya çalışırken fark edilmemek seni de yordu mu? Eğer " Evet" diyebiliyorsan, bu kitabı okurken kulaklarından türküleri, şarkıları eksik etme. Ve sakın ağlamamazlık yapma. Unutma! Her bir satırında biraz eksilmişliğin gözyaşları var. Sen bu kitabı okumaktan çok yaşamaya bak. İntihar diyorsan eğer işte burada ruhun intiharı var. Kendini papatyaların her bir yaprağına adayanlara Umutsuzlarını yok edenlere Yalnızlıktan yastığına bağlı olanlara Sigaraya aşık olanlara Rakıyı susuz içenlere Hayatına Güneş doğmayanlara İnsanlardan nefret edip kitaplara sarılanlara Nefes almaktan yorulanlara Ve gecenin karanlığında kurdukları beyazlıkları kendi yok edenlere Son Buselere

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------