2016 da yazılmıştır. Gidişinin ardındaki çaresizliğimi asla bilemezsin. Annem gibi içimi soğuk satırlara dökerek, sana şarkılar yazarak, ya da ağlayarak geçirmedim. Ahım da yoktu döneceğine dair umudumda. Her gece senin yatağına uzandığımda gözlerimi diktiğim tavanda ikimizi hayal ederdim. Kokunu, sözlerini, sesini hiç unutmadım. Döndükten sonra bana her dokunduğunda yokluğunun acısı ilk günkü gibi canımı yakıyordu. O yüzden keşke Altay, gitmek yerine içini bana dökseydin. İkimiz de bu kadar acı çekmeseydik.

Ölen karısının ardından vicdanını siyah perdeler ardına saklamış, merhametine kilit vurmuş bir adam. Hala eski karısının yasını tutan, kalbinin kapılarını mühürleyen acımasız bir yaralı... Mahkum olduğu evliliğe bir sene katlanmak zorunda olan, hırçın bir kadın! Siyahlar içindeki kalbi kazıyarak gün ışığına kavuşturan, tutsak bir kuş... Yalanları ezen, harabelerden çıkan ve nefretten aşka teslim olan, anlaşmalı bir evlilik. Karanlık adamın kalbine güneş gibi doğan, kanatlarını sadece Beyazıt'a uçmak için çırpan Hüma Kuşu... Peki, o kalbin eski sahibi ölmediyse... Yakan bir adam, tutuşan iki kadın! Etrafa savrulan külleri toplamaya korkan kalpler. Harmanlanmış bir doğu klasiği...

#1 Romance (18.03.2019) #3 Love (28.03.2019) Wattys2015 & Wattys2016 Kazananı ❝Mayıs Sinekleri, ilk sevişmelerinde ölürlerdi. Eşlerine son armağanları, son nefesleri olurdu. İhanet nedir bilmezlerdi onlar, birbirlerine sadık kalarak göçüp giderlerdi bu dünyadan. Mayıs Sinekleri, aldatılmış bir adamın tek tesellisiydi âdeta. Geçmişi, hislerini köreltirken bir kalbi olduğunu unutmuştu o adam. Yenik düşmüştü, çaresiz kalmıştı, kimsesizliğe mahkûm edilmişti. Kimseye güveni yoktu onun, o duygularını çelikten bir mezara gömmüştü. Dengesizdi, vurdum duymazdı, korkutucuydu. Yaşadıkları onu bambaşka bir adam olarak yeniden yaratmıştı. Bütün kadınlar onun gözünde aynı kefedeydi artık. Kurnazlardı, yalancılardı ve acımasızlardı. Her birinden nefret ediyordu. Fakat bir gün kader onun karşısına bambaşka bir kadın çıkarttı. O bir armağandı, ama adam her defasında o armağanı acımasızca kırdı. Önyargıları gözünü bürümüştü, bu yüzden gerçekleri göremiyordu. Oysaki o kadın, ihanet nedir bilmeyen, son nefesine kadar adama sadık kalacak kişiydi. O kadın, adamın Mayıs Sineğiydi.❞

Yirmi üç yaşındaki bir kadının yirmi altı yaşındaki İstanbullu biriyle evlendirilmesi, bu zoraki evlendirmenin asıl sebebi Töre falan değil asıl sebepler aile sırları! Zoraki evlendiği karısından nefret eden bir adamın Mardinli karısıyla hayat sınavı! Tüm hakları saklıdır. ** İki genç adam nikâh masasına geldiklerinde birbirlerine baktılar. Nikâh kıyıldıktan sonra Demir tek başına masalardan birinde otururken arkasından gelen kahkaha sesiyle arkasını dönüp kahkaha atan kıza baktı. Sarı saçlarıyla, kahkahasıyla adeta melek gibi görünüyordu. Demirin aklına Sinan'ın dedikleri geldi ve önüne döndü. 'Mardin kızlarından uzak dur!' Gecenin bitiminde Sinan'ın ailesi İstanbul geri dönmek için havaalanına gittiler. Mardin de bir düğün yapılmıştı fakat İstanbul'da da erkek tarafı sade bir düğün yapıp herkese gelinlerini tanıtacaklardı. Sinan'ın ısrarlarıyla Demir bu gece konakta misafir odalarından bir inde kalacaktı. Odasına doğru ilerlerken kendi odası zannedip girdiği odada karşısında elbisesini çıkarmaya çalışan ve elbisesinin üstünü çıkarmış kız ile karşılaşınca sertçe yutkundu. Kapının açılması, kızın aceleyle elbisesini giymesi, Demirin arkasını dönmesi bir oldu. Yirmi altı yaşındaki adamın işte şimdi hayatının sınavı başladı. Heyecan dorukta!!! Kapak Yapımı: Asaletli Çılgınlar/ Facebook

'İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?' ÖZDEMİR ASAF