Giresun ve Rize aşkı tüm engellere rağmen başarılı olabilicek midir? Giresunun kıvırcık keçisi Selin-Rizenin laz oğli Mesut un zor imtihanı.

☆ Tüm hakları şahsıma aittir. ☆ Dışarıdan bakıldığında birbirinden farklı görünen iki hayat! Birbirine inatla çarpan iki kalp! Bir taraf Karadeniz'in sert dalgası, Diğer taraf Doğu'nun ılık rüzgarı. "Ilgar YÜCESOY & Ilım HAZNEDAROĞLU" Birbirlerine karşı hissettikleri o tutku dolu aşk, tüm engelleri aşmalarına yetecek miydi? #25Mart2016

(Bölümler kaldırılmadan düzenlenecek ❣️) Mela ve Çamer iki ayrı kutup. İkiside Karadeniz gibi hırçın. İkiside karadeniz gibi çok güzel. Mela Annesi ve anneannesi ile Karadeniz'de yaşayan köklü ailelerden birinin kızı. Çamer üç erkek kardeşlerden en küçüğü İzmir ve Karadeniz arasında mekik dokuyan genç iş adamı.. Mela, Çamer'e 6 yaşından beri yani kendini bildi bileli aşık.. Çamer'in ise kendinden bile haberi yok. Mela kendisinden 11 yaş küçük bir kız çocuğu.. :) Aileler bu iki gencin evlenmesini isterse.. Bakalım neler olacak..Mela dostu Esvara ile onun odasında bilgisayar başında sonuçlara bakıyordu ve kazanmıştı istediği şehir olmasa bile gideceği yerde denizden mahrum olsa bile özel üniversiteyi yüzde yüz burs ile kazanmıştı. Hızla merdivenleri koşarak indi. Tam merdivenlerin sağ kısmında ki çalışma odasına dalacağı sırada Çamer'in bağırması ile eli havada kaldı.. ---- "Dede baba!! Anlamıyorsunuz. Ben Mela'yı sevmiyorum. Sevmiyorum!! Nerden çıktı bu evlilik Allah aşkına.. Kız küçücük küçük. Hem siz ne biliyorsunuz benim İzmir'de sevdiğim olmadığını. Yapmayın. Gidip bu fikri de kızın kafasına sokmayın." ----- "Tren geçeli çok oldu. Ne bekleysun." deyiverdi. Çamer Mela'nın sesini duyar duymaz elektrik çarpmış gibi başını kaldırıp az önceki bakışlarına ek olarak öfke de katık olmuş bakışları ile baktı. "Hehehe çok şirinsin Mela. Çekil de geçelim. Kapatma kapıyı arkadan bizimkiler geliyor." Gülen Mela "Evvet canım biliyorum şirin olduğumu yavuz hırsız diye de sana diyorlardı sanırım geç hayde geç." deyip Çamer'e cevap hakkı tanımadan mutfak kısmına geçti. Akşamı hayr olsaydı iyi idi tabiri caizse kıç kadar evde kaçamazdı da Çamer'den.

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

"Beni böyle istediğin gibi oradan oraya savuramazsın." Beni böyle istediğin gibi kıramazsın. "Kızım kısacık etek giymişsin. Oturdukça oran buran meydana çıkıyor. Hasta etme beni. Bugün buradan çıkmayacaksın." Ters bir bakış atıp arkama yaslandım. Kafamı eğip ellerimle oynarken Arda'nın gölgesi üzerime düşüyordu. "Seni ilgilendirmez ayrıca çıkacağım. Buna sen karışmazsın. Bana karışamazsın!" Son cümlemde kendimi biraz kaybedip sesimi yükseltmiştim. "Sana karışamam belki ama diğer insanlara karışırım. Mesela iki kişinin hayatına karışırım ve ah... Bak sen şu işe. Kapının önünde bekleyip seni çıkartmazlar. Ya da başka birinin hayatına karışırım ve yine tesadüfe bak ki seni takip eder. Mesela başka biri, ona karışırım. Yanına erkek sinek bile yaklaştırmaz, yaklaştıramaz korkusundan. O, bu, şu... Belki senin hayatına karışamam ama onların hayatına çok basit bir biçimde karışırım Berfin. Ne sen sinirlen ne de ben insanları tehdit etmek zorunda kalayım." 'Ya sen? Ya sen ne yapacaksın onlar beni korurken?' diye sormak istesemde sustum. "Yürüyen ego'sun." Gözlerime bir müddet baktı ve ardından gamzelerini çıkartacak şekilde gülümsedi. Bilerek yapıyordu işte! "Tam bir baş belası'sın." ***** ▶ Tüm hakları Berfin'in saçmalıklarında saklıdır ▶ Kitap kapağımı tasarlayan @GKBY_12 bebeğime teşekkür ederim. Not: Bu kitap eğlence amaçlı olup ilk kitabımdır. Kurguda hatalar olabilir ve hatta kelimelerin bazıları yanlış bile yazılmış olabilir. Lütfen bunu göz önünde bulundurun ve eğlencesine bakın. Ben olsam okumam arkadaşlar. Kurgu klişelerin kraliçesidir.

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

Her zamanki haliydi baktığımda. Gözleri yerde,dalgın bir şekilde. Hiçbir şeyi aldırmıyormuşçasına... Dudaklarımdan çıkan sözler onun sigarasını daha da alevlendirdi. "Ağlattılar".dedim sesimin en titrek haliyle. "Boğ." dedi. Sözlerime devam ettim. "Canımı yaktılar." "Aleve ver." dedi sigarasından bir nefes daha çekerken. "Üzdüler." dedim gözyaşlarım elmacıklarıma akarken. "Gül." dedi ifadesizce. Hıçkırıklarım benimle boğuşurken,dudaklarımdan çıkan son söz olmuştu. "Geçmiyor." "İyileşiyormuş gibi yap." Sert Koruyucu Kız adlı hikayenin birinci serisidir.