Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Hayat benim elime bir ip vermişti. İlk başlarda bu ip herkesle aynıydı. Sade renkten oluşan ve aynı kalınlıkta bir ip. Büyüdükçe farklılıklar oluşmaya başladı. İp ellerimden kaydı , ve beni de beraberinde sürükledi. Rengi soldu. Daha açık tona büründü. Kalınlığı yavaş yavaş inceldi. Biraz daha büyüdüm . Acı ve bunu bana yapanlara duyduğum nefret içimdeki görünmez ipi ateşledi. Cayır cayır! Kimseye hissettirmeden alev aldı. Bir vakitten sonra beni de kendiyle beraber cehennemin en Dipsiz ve karanlık kuyusuna attı. Etrafımda ki lavların sıcaklığıyla insanlara duyduğum duygular Köreldi. Gittiğim her mekanda şeytan'ın varisi diye çağırıldım. Kulaklarımın aşina olduğu Bu kelime benliğime işledi. Öyle davranmaya başladım. Acımasız, sert, nefret dolu! Bir gün bir kız girdi hayatıma. Arabanın önünde ölüme kafa tutan salak bir kız çocuğu. O kız bütün tabularımı yıkmıştı. Tek tek,ne kadar insanlarla arama ördüğüm duvar varsa hiç acımadan yıkmıştı. " bu hikayede umut yoktu, umut sanıldığı gibi beyaz değildi. Umudun rengi kırmızıydı, kanın rengiydi çünkü umut kan ve ölümden başka bir şey getirmiyordu. " " ben beyaz değildim ki ben siyahtım. O ise hayatıma renk katan siyahtı. Siyahla siyah buluşunca ortaya öyle bir renk cümbüşü çıkıyordu ki , işte ben bunu sevmiştim Siyahıma siyah katan o siyahı sevmiştim " Kapak için çok teşekkür ederim 😍 Genç kız edebiyatı #209 12.09.17 Genç kız edebiyatı #85 13.09.17 Genç kız edebiyatı #44 30.09.17 Başlangıç Tarihi : 23.08.2015

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.