Η Σελήνη και ο Ράφαελ μοιράστηκαν όνειρα και πληγές που κανείς άλλος δεν γνώριζε. Χρόνια μετά, η μοίρα τους φέρνει ξανά κοντά, και κάθε βλέμμα, κάθε άγγιγμα, μοιάζει να καίει περισσότερο από πριν. --------------- «Νιώθεις;» ψιθυρίζει ανάμεσα στο φιλί, τα χέρια του περνώντας από τη μέση μου στην πλάτη μου, τραβώντας με πιο κοντά. «Νιώθεις τι σημαίνει να μην έχεις κανέναν έλεγχο;» «Ναι...» λέω, υποταγμένη, το σώμα μου να ανταποκρίνεται παρά τη θέλησή μου. Χαμογελά σαδιστικά, σχεδόν απολαμβάνοντας την εξουσία του. «Κι όμως... δεν είσαι έτοιμη για όσα έχω να σου δείξω», λέει, η φωνή του βαριά και παιχνιδιάρικη ταυτόχρονα. «Αυτό είναι μόνο η αρχή.» --------------- Μια φουλ κλισέ ιστορία Χιχι αλλά αυτό είναι το αγαπημένο μου trope so enjoy

Πώς ο έρωτας μπορεί να σε βρει στις πιο τυχαίες στιγμές, με τον πιο ξαφνικό τρόπο, στο πιο απρόβλεπτο πρόσωπο. Η Εβελίνα, μετά από μερικούς έντονους μήνες, αποφασίζει ότι αυτό που χρειάζεται πραγματικά για τα Χριστούγεννα είναι κανονικές διακοπές μακριά από την πόλη όπου σπουδάζει και από το πατρικό της. Έτσι, αποφασίζει να επισκεφτεί ξανά τον παππού της στα Καλάβρυτα μετά από χρόνια απουσίας και να περάσει τις διακοπές της μαζί του. Το μαγευτικό όμως αυτό ορεινό χωριό δεν της επιφυλάσσει μόνο χαλάρωση και ηρεμία, όπως εκείνη θα νόμιζε αρχικά. Της επιφύλασσε και έναν έρωτα που δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να προβλέψει. Ούτε στα πιο τρελά της όνειρα.

ΜΕΡΟΣ 1ο: το σκοτάδι καλύπτει το φως από την σκληρή πραγματικότητα και το οδηγεί στην κόλαση που είναι ο έρωτας. Εκείνος είναι το σκοτάδι. Εγώ είμαι το φως. ΜΕΡΟΣ 2ο: Συγκεντρώνομαι πάλι στον ίδιο στόχο και του αναφέρω με ψυχρότητα. "Τι άλλο να διορθώσω για όταν θελήσω να πυροβολησω;" "Να μην κρύβεις τα συναισθήματα που έχεις για εμένα" αναφέρει σοβαρά και εγώ κατεβάζω το όπλο. Γυρίζω το κεφάλι μου προς αυτόν και αυτή την φορά τον κοιτάζω κατάματα. Τα μάτια του λένε όσα δεν τολμούσαν να πουν τα χείλη του. Το βλέμμα μου ταξιδεύει στα χαρακτηριστικά του προσώπου του και παρατηρώ το σφίξιμο του σαγονιου του. "Σταμάτα να κοιτάς εκεί που δεν έχεις πρόσβαση" ψυθιρίζω νιώθοντας τα μάτια του να έχουν σταθεί στα χείλη μου. "Άμα δεν μπορώ να σταματήσω;" ΜΕΡΟΣ 3ο: Μερικές φορές, δεν χρειάζεται να είσαι ο ήρωας της ιστορίας. Γιατί δεν θα νικάς πάντα. Έπρεπε να το είχα καταλάβει πιο νωρίς, γιατί τώρα πια είναι αργά. Θα καταστραφώ. Θα χαθω μεσα στο σκοτάδι που οδήγησα τον εαυτό μου. Εκεί οπου η χαρά δεν έχει θέση. Εκεί που όλα διαλύονται. Εκει που θα καταλαβω τι σημαινει "κενο".

Λένε ότι τα τσακάλια κυνηγάνε σε αγέλες... Ότι πολλές φορές είναι χειρότερα από κάθε άγριο ζώο εκεί έξω. Αδίστακτα και επιθετικά... Φθονερά και άκρως ύπουλα... Τι κι αν είσαι λιοντάρι και βασιλιάς, τι κι αν πετάς... Αυτά πάντα θα σε βρίσκουν... Τσακάλια είναι... Δεν μπορείς να ξεφύγεις... Η μήπως μπορείς; Don't copy ©2024-,2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

"Η συμφωνία μας θα έχει διάρκεια εξαμήνου και μέσα σε αυτό το διάστημα θα διαλύουμε μαζί τη ζωή σου βήμα - βήμα."δήλωσε ψυχρά και τα μάτια μου άστραψαν με απορία στην απειλή του. Το σχέδιο της Γκρέις Κίνγκστον ήταν άψογα σχεδιασμένο για να επενδύσει κανείς στη φαινομενικά πετυχημένη εταιρεία της. Ο Άντονι Σίντλερ σιχαινόταν τα ψέματα και η δική της απερισκεψία ήταν η καταλληλότερη ευκαιρία για να πάρει την εκδίκηση που χρόνια περίμενε. Από τη θανάσιμη εχθρό του. Αλλά το μίσος και ο έρωτας είναι δυο δυνάμεις μόνο φαινομενικά αμφίδρομες...

«Σαν την τραγουδίστρια;» Είναι όλα θέμα αλήθειας και ψέματος, παρελθόντων και οπτικής γωνίας. Υπάρχουν τρία ημερολόγια και τρία χρώματα. Υπάρχουν τρία κοσμήματα και τρεις αλήθειες. Ή μήπως τρεις οπτικές γωνίες; Η ζωή της Μιρέλας αλλάζει ριζικά όταν αναλαμβάνει την εταιρία των γονιών της. Το ίδιο και η ζωή των γύρω της. Όνειρα που πάτησαν φρένο και όνειρα που δημιουργήθηκαν στην πορεία θα αφήσουν το αποτύπωμά τους. Το όνειρο ενός μεγαλοεπιχειρηματία θα οδηγήσει την Μιρέλα και τον γραμματέα της, τον Άγγελο σε μια ψεύτικη σχέση για τα μάτια του κόσμου. Δύο κόκκινα παρελθόντα και ένα μέγα ερώτημα μπαίνει ανάμεσα τους. «Ξέρεις την Σάρα Σωτηροπούλου;» Ποιος είπε πως αυτοί είχαν την ίδια οπτική γωνία και αλήθεια; 🥇1st place popular in readers in Summer Pineapple Book Contest (SPBC2023) Cover by @LilDevil1961 ||2022-23||

ΜΕΡΟΣ (Α) ΠΡΩΤΟ : Παρελθόν "Ξέρεις, δεν ζήλεψα ποτέ μου κανέναν. Όχι με φθόνο, όχι με κακία. Μα εκείνη την ζήλευα, κρυφά, όλη μου την ζωή. Γιατί είχε κάτι που εγώ δεν θα αποκτήσω ποτέ. Είχε εσένα." ΜΕΡΟΣ (Β) ΔΕΥΤΕΡΟ : Παρόν "Προσπάθησα να μας κολλήσω, να ενώσω τις ψυχές μας και να τις κάνω μία. Και εν τέλει, νομίζω είχα αφοσιωθεί τόσο στο να το πετύχω που, δεν συνειδητοποίησα ότι τα είχα καταφέρει." ΜΕΡΟΣ (Γ) ΤΡΙΤΟ : Μέλλον "Εσύ και 'γω, εγώ και 'σύ δημιουργηθήκαμε για να πονέσουμε, ο ένας τον άλλον, και να αγαπηθούμε, να αγαπηθούμε βαθιά, παθιασμένα και υπέρμετρα. Καθηλωτικά και καταστροφικά." Αντρέας - Ζωή DO NOT COPY!! *Ο τίτλος άλλαξε από "Όταν οι ψυχές ενώνονται" σε "Συγχορδία Ψυχών"

Μέσα από τα μονοπάτια της ζωής, κάποια ευλογημένα με φως και άλλα σκοτεινά και δύσβατα, διαμορφώνεται το ταξίδι μας. Κάθε στιγμή, κάθε συνάντηση, αποτελεί μέρος ενός μυστηρίου που μας πλάθει. Όμως, έρχεται μια στιγμή, όπου μια απροσδιόριστη καταστροφή αλλάζει τα πάντα. Δεν πρόκειται για κάτι που μπορείς να αποφύγεις ή να αγνοήσεις. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Το τέλος είναι μια απάτη. Αν δεν έχουμε βρει την γαλήνη, τότε το ταξίδι μας συνεχίζεται, αναζητώντας την αυγή που θα φέρει την ισορροπία και το φως.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ Η ζωή μου ανήκει σε όλους-εκτός από εμένα. Κάμερες, πρωτοσέλιδα, πολιτικά παιχνίδια στα οποία πρωταγνωνιστώ από παιδί... Όλα γύρω μου με πνίγουν. Όταν εκείνος εμφανίζεται, όλα αλλάζουν. Ο Άρης Οικονόμου δεν είναι απλώς ο σωματοφύλακάς μου. Είναι απειλή και καταφύγιο μαζί. Είναι πολύ μεγαλύτερός μου και κάθε λέξη που βγαίνει από τα χείλη του με κάνει να αναριγήσω. Είναι, επίσης, ο τελευταίος άνθρωπος που θα έπρεπε να με κάνει να νιώθω ζωντανή. ΑΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Έχω ζήσει αρκετά μέσα στο σκοτάδι ώστε να ξέρω πως ο έρωτας είναι απλώς μία αδυναμία. Έχω μάθει να σκοτώνω όταν μου το ζητάνε, να υπακούω, και να μη νιώθω. Η αποστολή μου είναι απλή: να προστατεύσω την κόρη του πρωθυπουργού, τίποτα περισσότερο. Η δουλειά μου είναι να την κρατήσω ζωντανή, όχι να την φαντάζομαι να λιώνει στα χέρια μου. Μα η Αφροδίτη δεν είναι απλώς κάποια πλούσια, κακομαθημένη κληρονόμος. Είναι η μόνη που μπορεί να με κάνει να χάσω τον έλεγχο. Είναι φωτιά που σιγοκαίει και απειλεί να κάψει όποιον την πλησιάσει. Κι εγώ είμαι ο μόνος ανόητος που στέκεται πολύ κοντά.

"Σου οφείλω μια συγγνώμη που ξεκινώ να ζω από την αρχή αφήνοντας σε αυτό το καλοκαίρι. Ίσως σε μια άλλη ζωή να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία υπό την προϋπόθεση να είναι αμοιβαία επιλογή και των δυο μας..." Χαμογέλασε πικρά μόνος στα σκαλιά της εκκλησίας και πονούσε στην σκέψη πως δεν θα έδινε σήμερα όρκους αιώνιας αγάπης σε εκείνη που χάρισε απλόχερα την καρδιά του. Τον είχε αφήσει εκείνο το καλοκαίρι...