Önümde oturan tuhaf görünümlü çocuğa kafam karışmış bir şekilde bakıyordum. Söyledikleri bildiğim kadarıyla imkansız gözükse de görünüşüne bakınca mümkün gibi duruyordu. ''Yani... sen hayalet misin?'' çocuğun söylediklerini tekrarlamama rağmen nedense kelimelerimden tereddüt ediyordum. ''Evet.'' kullandığı ses tonu yüzündeki donuk ifadeyle çok iyi bir şekilde eşleşiyor idi. ''Peki gerçekten ölüp dünyaya tekrar gelmişsen, neden öldüğünü söyleyebilir misin?'' Yüz ifadesi benim söylediklerimi pek umursamıyormuş gibi görünüyordu. ''Korkarım ki bunu yeni tanıştığım biriyle paylaşmak istemem..'' ela gözlerini başka bir tarafa dikti ve dikkatlice etrafına bakındı. Burayı ilk defa görmüş olması gerekiyorken tuhaf bir şekilde yıllardır tanıyor gibiydi.