Üç kişi hayal edin. Üç birbirinden farklı karakter. O üçünün de kendine ait farklı fikirleri var ve sizin birinin yolundan gitmeniz gerekiyor. 1) "Bazı anlarda kalbinde olan kişinin, hayatında olamayacağını anlarsın." 2)"Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır güzelim." 3)"Sevmediğim bir şeyi seviyor gibi yapabilirim. Zor olan; sevdiğim bir şeyi sevmiyormuş gibi yapmak." Sen o üç kişiden hangisi olursun? Yanıtını bulmak istiyorsan, İmkansız'a benimle ulaş... Bir çöldeyim ben. İhtiyacım olan sadece bir damla. Küçücük bir damla su... İçimdeki o sonsuz sussuzluğu gidermek için istediğim tek şey o damla. Hayatıma dönüş biletim belki de. Karanlığa mahkum olan ben yaşadığım o sonsuz çöl gecelerinden sonra hiç beklemediğim anda çölün ortasında bir kaktüs bulmuştum. Herkes bilir kaktüslerin dışı dikenler ile kaplıdır. Doğru yerden tutmazsanız elinizi parçalayabilecek niteliktedir ama ben o kaktüsü düzgün bir şekilde tutmuştum. İlk başta anlamak için küçük yaralar almıştım ama o yaralara değen bir sonuç ile karşılaşmıştım. İçini açtığım anda aylardır istediğim şeye kavuşmuştum. Ben hayata döndürecek o küçük damla suya. Kana kana içmek isteyeceğim o bir damlaya kavuşmuştum. O yıldızlı çöl gecesinde yolumu bulmamı sağlamıştı o damla. Hiç beklemediğim bir anda pusulam olmuştu. Mahkumiyetinin acılı olduğu o dipsiz yerden kurtarmıştı beni. Wattys 2015 kazananı Sevgili minnoş okuyucum, Bu benim ilk hikayem ve en başta hatalarım olabilir ama lütfen unutma ; her yeni bölümde kendime bir şeyler katıyorum ve limitlerimi zorluyorum :) İ

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

~*~ Önce dudağının kenarında kalan kusmuk parçasında gezindi gözleri.Oradan daha demin kusup, tükürdüğü siyah ama sarı renge dönen botuna baktı üzüntüyle. Ardından televizyonun ekranından kayıp yere yapışan, üzerinde diş izi olan köfteye çevirdi bakışlarını. Dudaklarını birbirine bastırarak gülmemeye çalıştı.Ayakkabılarını kirlettiği için sinirlenebilirdi mesela.Ama bir türlü içinden bunu yapmak gelmiyordu. En son ne zaman güldüğünü hatırlamayan Adrian, şimdi gülmemek için bütün çabasını ortaya koyuyordu. Jamie kıpkırmızı bir yüzle sevdiği adamın karşısında daha ne kadar küçük düşebileceğini merak etti.Keşke o köfte boğazında kalsaydı da ölseydi. En azından Adrian ondan böyle iğrenmezdi. ~*~ Hikâyenin en cıvık ve komik yeri burası sanırım.:D Şimdi ben de kusacağım, müsadenizle...