Yasak olanın verdiği haz mıydı; bizi günaha iten? Ya da aşk mıydı; yasak olmasına rağmen günahını göze aldıracak kadar gözümüzü kör eden? Adamın gözleri miydi kızın aklını bulandıran? Yoksa kendisine sunduğu yüreği miydi onu eşsiz kılan? Evcil bir hayvan gibi on dokuz yıl boyunca kapatıldığı odadan dışarı adımını attığı an kaderinin çoktan yazıldığını anlamıştı küçük kız. Ya bileklerine vurulan kelepçelere boyun eğecek, ya da kendisi için çizilen sınırları aşarak gerçek dünyayla yüzleşecekti...

Gecenin bir vakti durduk yere uykundan uyandığın ve izlendiğini düşündüğün o tüyler ürpertici anı hatırlıyorsundur. Etraf saati göremeyeceğin kadar karanlıktı ama pek iyi bir saat diliminde olmadığına emindin. Kalkıp saate bakacak cesaretin yoktu, görebildiğin kadarıyla odaya göz gezdirdin. Kapının önünde belirsiz bir siluetin seni izlediğini düşündün, bunun aptalca bir varsayım olduğunu kendine hatırlattın. Sonra hiçbir şey olmadığını görüp geri yattın, sadece basit bir korku olduğunu düşündün. Ama öyle olmadığını biliyordun çünkü korku gitmedi ve yorganı kafana kadar çekmek zorunda kaldın. Yorganın seni koruyabileceğini düşündün. Yorganın altında güvende olduğunu düşündün, kendini buna inandırmaya çalıştın. O sırada böyle bir şey düşünebildiğin için içinden sana gülüyordu, ondan saklanabileceğini düşünebilmene gülüyordu. Onu tanısaydın bunu düşünme cesaretini göstermezdin. Neden bahsettiğimi bilmiyorsun, değil mi? Muhtemelen aklına dehşet verici, ölümcül bir yaratık geldi ama bahsettiğim şey korku. Şaşırdın, değil mi? Çünkü sen olsan korkuyu böyle tanımlamazdın. Çünkü karanlığı göremiyorsun. Ama karanlığın var olduğunu biliyorsun. Karanlık her zaman var oldu, onu var eden bizleriz. Karanlıkta asla güvende değilsin. Peki, belki de hakkında onlarca korkunç şey okuduğun karanlığın sesini duydun mu hiç?

Sessizliğin çığlıklarını duyabildiğinde, gecenin aslında sandığından çok daha karanlık olduğunu görürsün. Ve karanlığı aydınlatacak bir ışık ararken kendini aşağıda seni sonsuzluğa karıştırmak için hazır bekleyen dev dalgaların olduğu uçurumun kenarında bulabilirsin. ✯✯✯ Hayatınızın bir anda çığırından çıkacağını bilemezdiniz, tıpkı aniden kendinizi tüm bu korkunç ve gizemli olayların ortasında bulacağınızı bilemeyeceğiniz gibi... Gecenin karanlığı sizin için her şeyi görünmez hale getirirken bazıları için aynı şey söz konusu değildir. Ve unutmayın karanlığın, korkunuzu geri plana iten gizemli çekiciliği içinde kaybolma ihtimaliniz her zaman vardır çünkü gece herkese eşit değildir. "Geceyi... neden koruyorsun?" Tenime çarpan dondurucu soğuktaki havayı önleyebilecekmişim gibi kollarımla etrafımı sararken merakıma yenik düşerek sordum. Lafı dolandıracağını veya cevap vermeyeceğini düşünürken, bakışlarını üzerimizde sonsuzluğa uzanıyormuş hissi veren ve binlerce yıldız tarafından donatılmış simsiyah bir örtüye benzeyen gökyüzüne çevirerek beni şaşırttı, cevap verdi. "Karanlık'tan."

Hayaletlerin yalnızca hayallerden ibaret olmadığı ve bilinen tüm doğruların sınandığı bir gerçeklikte yıllardır süregelen yenilmez bir laneti mağlup etmek mümkün müydü? Peki ya insan tüm korkularının saklandığı sonsuz karanlıktan kaçacak kadar hızlı koşabilir miydi? Yoksa ışığa giden yolun sonu yalnızca ölüm müydü?

Belki de gerçek olan şey rüyalarımızdır... Ve bazen uzun süren bir sessizlik milyonlarca kelimeden daha fazla şey anlatır.

Fragman : https://www.youtube.com/watch?v=ujWjLWKXYgE İsmim Criss Argent 16 yaşında pekte normal olmayan bir kızım. Başıma gelen tüm şeylerin sadece tek bir sebebi var. Açgözlülüğüm.. Sürekli olarak diğer herkesten farklı olmak istedim. Onların hayatlarını ellerimde tutmak, onlardan güçlü olmak istedim. İşte bu istek bir süre sonra o kadar kuvvetlendi ki beni yaradılışıma, Şeytan'ın ta kendisine götürdü. Ödemem gereken bedelin ne olduğunu bilmediğim fakat adil olmadığına emin olduğum bir antlaşma sonrası Şeytan tüm bu isteklerimi yerine getirdi. Fakat gücümün bu denli kontrol edilemez olduğunu anlamam pekte uzun sürmedi. Gücüm beraberinde hayatlarını ellerinden zorla aldığım insanları getirdi. Bazıları bana yardım etmeye çalışırken bazıları ise her şeyden habersizken kaybetti hayatlarını. Ellerimdeki kan fiziki olmasa da sonsuza dek ruhen en büyük utancım olarak kalacak.. -------------------- Artık yavaş yavaş kendimi toplumdan soyutluyordum. Attığım her adım bu zayıf bedene defalarca acı veriyordu. Aldığım her nefes ciğerlerimi parçalarcasına yakıyordu. Antlaşmanın bana düşen kısmı buydu sanırım. "Sonsuz acı"... Elde ettiğim şey karşısında adil bir bedel miydi bu? Yoksa şeytan beni de mi kandırmıştı? Katlandığım bunca şey sadece acı çekmem için miydi? Fiziksel olarak sağlıklıydım oysaki. Peki ruhum? oda bedenim kadar sağlam mıydı? Yoksa çoktan Şeytana köle olmuş muydu? Geri dönüşü var mıydı bu sonsuz çukurun? Yoksa sürekli düşmeye devam mı edecektim? Her saniye daha derine..

⚠HEAVEN⚠ ⇶BYUN BAEKHYUN 3.SERİ "Bunun anlamı nedir?" Baekhyun küçük bir kahkaha attıktan sonra eğilerek genç kızı öptü. "Bunun anlamı Yoora, artık seksin zevkini çıkarmış olduğun." ✤LuckyOne/ByunBaekhyun/2.seri devam niteliğinde esinlenmiştir.✤ Tüm haklarım saklıdır||Bbaekkie04

⚠LUCKY ONE⚠ ⇶BYUN BAEKHYUN 2.SERİ "Bitti!" Yılların yıpratamadığı, yüzünde tek bir kırışıklık, tek bir kusur oluşturamadığı, yüzyılı aşkın süredir, bu dünyada yürüyen Baekhyun gülümsedi. Belki yüzlerce kez karşısına böyle dikilmiş, yüzlerce kez onu reddetmişti. "Seni kullanıyorum." Baekhyun duyduklarına inanamıyordu. Eğer kalbi atıyor olsaydı acıdan duracağından emindi. ✤Monster/ByunBaekhyun/1.seri devam niteliğinde esinlenmiştir✤

⚠MONSTER⚠ ⇶BYUN BAEKHYUN 1.SERİ ''Oppa... Teşekkür ederim. Beni 'her zamanki sen' olarak karşıladığın için. Seni seviyorum, sonsuza dek de seveceğim.'' ''Bende, bende seni seviyorum. Ve sonsuza dek seveceğime yemin ederim.'' Tüm haklarım saklıdır||Bbaekkie04

#1 kpopfanfic 03.09.2018 Cenazem kalkalı 10 gün olmuştu. • ->@Hopeiness Kapak: @JungDaisy #Tüm Hakları Saklıdır# Başlangıç: 30 Ocak 2016 Bitiş: 28 Mart 2017