Başarılı ve ihtiraslı genç bir adam. İnatçı ve arzulu genç bir kadın. Yaşanan dramlar onları ayakta tutarken yaşanmışlıklar yine sonrları olacaktı. Arzularına boyun eğemeyen bedenlerin savaşı tenlerin uyumuyla son bulacaktı. +18 olumsuz örnek teşkil edecek içerikler bulunmaktadır.

On sekiz yaşındaki Hande binlerce kurduğu sahte dostlukların ardından içine kapanan biri haline dönüşmüştür. Ta ki ani bir kararla şehir değişikliği yapılıncaya dek. Onun hikayesi asıl şimdi başlıyor. Yirmi yaşındaki cipa hastası Destan, insanlardan kendini hastalığı ve yaşadıkları nedeniyle soyutlamıştır. Vahşi mizaca sahip olan Destan'ı tanıyan Hande, onu ehlileştirme arzusu içinde bulacaktır kendini. İstanbul'dan Muğla'ya uzanan yakıcı ve sancılı bir aşk hikayesi. •27/04/16

Sözde Nişanlıdan tanıdığınız Toprak Duru, Efe Berfin, Barış, Deniz ve Junior Tamer'in hikayesidir ;)

"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırlar gibi bana döndü. "Beni suçluyorsun değil mi? Bütün olanlar benim suçum!" "Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı ki aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım. "Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim beni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.." Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmıştı bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiçbir zaman söylememem gereken şeyi söyledim. "Ben evleniyorum.." ---- Dikkat! Bu hikaye Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya da yer alan Chistian Atos ve Hilal'in evlenmeden önce ki hayatlarını konu almıştır! Hikaye EBSBM önceleri anlattığı için ilk bunu da okuyabilirsiniz!!

'Senin gibi bi kizin beni reddebilmesi ne kadar ironi' dedi nefesini yuzume uflerken parsonel odasinin kapisiyla onun arasinda kalmak su hayatta isteyecegim en son seydi oysaki, aklimi bu dusuncelerden siyirdim ve 'lutfen ben burda sadece calisiyorum ve bu ise ihtiyacim var' diyebildim.

Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir adam tutulur. Hayat ters köşeden vurarak bebeği olamayan yıllarca bu eksikliğin acısını pervasızca çeken, hastaneden hastaneye koşuşuna, umut etmekten ve istemekten yorulmayan kadının hayatına kuma gölgesi düşürür. Karısının bebeği olmadığı her gün aşkı daha sağlam ayakta dururken seven adamın duygularını ve aklını yitirecek kâbus gerçekleşir. Kokladığı gülün üstüne bir kır çiçeği yerleşir, bu çiçek tohumunu verir ve sevdaya tutulmuş adamın kalbi ikiye bölünür. Konağa düğünsüz derneksiz üzerinde bir gelinlikle kapıdan içeri alınan kadını beklediğinden daha zor bir hayat, beklemediğinden daha kötü bir evlilik gerçekleşir. Zorlu sınavlara tabi tutulur, aşk ve sevgi yoksunu bir evlilikte ayakta durmaya çalışır. Kocası tarafından merhamet dilenen kadın halini alır. Sevda bir kadında tutku bir kadında aynı çatı altında zorlu yaşam sürdürülür. Arafta kalmış bir adamın, bu adama bağlı iki kadının yaşamı zorlu serüvenlerle akıbeti belli olmayan sona doğru giderler. Ateş düştüğü yeri yakar KUMA gelir. Hasreti kadın dindirir bebek doğar. Adam ikiye bölünür. Ve aşkı hangi kadın alacak sorusu akılları alır. Ben Ezo; üzerine kuma gelmiş kadınım. Şimdi sığındığım limanım kocamın kalbindeki aşkım. Ben Şerwan; bir kadının hayatını kalbine alan, bir kadının hayatını omzuna alan adamım. Ben Beritan; kuma giden kadınım. Benim tek dünyam kucağıma aldığım bebeğim.

"Nerdesin kız sen? Her yerde seni aradık bulamadık deliye döndüm." Annemi yana doğru ittirip içeri girdim ve direkt olarak kendi odama çıkmak için merdivenlere ilerledim. Aşşağıdan annem ve babamın kavga sesi geliyordu ama şu an onları takıcak kadar halim yoktu. Odama girip kendimi yatağıma atdım ve tavanı izlemeye başladım. Beyaz tavanda yıldızlar vardı. Sırf ben yıldızları seviyorum diye karanlıkda parlayan yıldızları yapıştırmıştı annem. Kafam yana düştüğünde dolabımın önünde iki tane büyük kırmızı bir bavul duruyodu. Annem eşyalarımı mı toparlamıştı? Yatakdan ağır hareketlerle dikleştim ve ağır ağır dolabımın yanına gittim. Kapaklarını açtığımda giysilerimden biri bile durmuyordu. Hepsini toplamışmıydı. Aynalı komidinime doğru baktım bu sefer. Üstünde dört tane büyükden küçüğe doğru sıralanmış kutuları gördüm. Makyaj malzemelerim, takılarım hepsini koymuşlardı. Odama bir göz gezdirdim. Burda benim bir sürü anım vardı. Nasıl bıraka bilirdim burayı ki? Nasıl bırakıcaktım. Ellerimin ve ayaklarımın titremesi normalmiydi? Bence değildi çünkü yavaş yavaş bedenimi saran sinir her yerimi ele geçiriyordu. Önüme ne gelirse dağıtmak istiyordum. Titremem ardıkca göz yaşlarım çoğalmaya başlıyordu. Ne yapacağımı bilmez halde sadece sayıklıyordum. "Gitmiycem. Hayır. Hayır gitmiycem." Bağırarak ayağa kalktım. Elime ne geldiyse dağıtdım, kırdım, döktüm. Hasreti görmüştüm . Bu halimi görmüş ağlıyordu. Atakan gelmiş kollarımdan beni tutmaya çalışıyordu. Bilmiyolardı ki beni tek abim sakinleştire bilirdi. İlk yayın tarihi: 30 Eylül 2016 Bitiş tarihi: 30 Nisan 2017

Geçmişinden kaçmak isteyen Duygu, her şeyi arkasında bırakarak kitabını yazmak üzere Büyükada'ya taşınmaya karar verir. Ama bu adada herkes, tepedeki gizemli malikanede oturan ve bugüne kadar kimsenin görmediği Karahanlı'dan söz etmektedir. Kısa süre içinde macera duyguları kabaran Duygu, Karahanlı'nın kim olduğunun peşine düşerken, kendini Karahanlı'nın sağ kolu diye tanıtan buz mavisi bakışlı adam; Ateş'le sürekli karşılaşmasının ardında bir sır perdesi aramalı mıdır?

Gözlerimi sımsıkı kapatarak derin bir nefes aldım. Yapmak üzere olduğum şey benim için bile deliceydi. Sadece birkaç dakika sonra yüzyıllar öncesine gidebilecektim. Ve bu çok tehlikeliydi. Ama buna mecburdum. Başarmam gereken bir görevim vardı. Yanımdaki adam son kontrollerini yaparken aklımdan geçenleri okumuş gibi, "Buna mecbur değilsin." dedi. Gözlerimi açtım ama tamamen ileriye sabitlenmişti bakışlarım. Hayatımı değiştirecek olan yere... Cevap vermedim. "Neler olacağını bilmiyoruz." diye devam etti. "Hafızan tamamen silinebilir." Kararlı olduğumdan emin olmak için bildiğim şeyleri son kez hatırlatıyordu bana. "Bu durumda uyandığında tamamen farklı biri bile olabilirsin." "Bir daha hiç geri dönemeyebilirsin." Bu son sözüyle çözülmüş gibi bakışlarımı ona çevirdim. Ama bu da bilmediğim bir şey değildi. Gümüş desenli siyah sırt çantamı omzuma asarken dudağımın bir kenarı yukarı kıvrıldı. "Bir suikastçi öleceğini bilse bile görevinden vazgeçmez." dedim kararlılıkla.

-Neyir; dedi genç kadın adeta fısıldayarak. -Ilgın; diye cevapladı o da beti benzi atmış bir şekilde. -Şimdi sen bizi, şu koca Antalya'da ve şu koca otelde bula bula amcamın en azılı, en büyük ve en diş bilediği rakibinin masasına mı oturttun? -Sanırım öyle yaptım. -Aferin kızım sana! Sence amcam bu durumu öğrendiğinde bize ne yapar? -Vallahi, sen yeğenisin sana fazla bir şey yapamaz... Sanırım... Bir an tereddüt etse de devam etti Neyir: -Ama beni, muhtemelen, yok yok, kesinlikle kapının önüne koyar... Bittik biz kızım! İki genç kadının huzursuz halleri ve aralarında fısıldaşmaları, masanın diğer ucundaki genç adamın dikkatini çekmişti. Keskin bakışlı bir çift mavi gözün üzerilerine yöneldiğini fark eden Ilgın, belirsiz bir dirsek darbesiyle Neyir'i susturdu ve ellerini çenesinin altında birleştirerek etrafı izlemeye başladı. Ah, amcası bu durumdan hiç de hoşnut kalmayacaktı!